FOK!filmblik: Harold Lloyd - Een Tijdloze Filmheld

Het is vandaag op de kop af 120 jaar geleden dat één van de meest populaire acteurs uit het stomme filmtijdperk geboren werd. Op 20 april 1893 wordt Harold Clayton Lloyd geboren in Burchard in Nebraska. Harold is de tweede zoon in het gezin van James 'Foxy' Darsie en Elizabeth Fraser Lloyd. Gedurende de jeugdjaren van Harold verhuist het gezin regelmatig omdat vader niet aan een vaste baan kan komen. In 1910 scheiden de ouders en Harold en zijn broer Gaylord gaan afwisselend bij vader of moeder in huis wonen.

Net als zijn moeder had Harold maar één passie; het theater. Vanaf zijn tienerjaren was Harold lid van een amateur toneelgezelschap. In 1906 ontmoet hij een man die een grote invloed op zijn latere filmloopbaan zou hebben. Acteur en latere mentor John Lane Connor bekeek de toneelprestaties van Lloyd en wees hem op zijn zwakke punten. Foxy had ondertussen een baan gevonden bij de Singer Sewing Machine Company, waar hij in 1912 bij een bedrijfsongeval gewond raakt. Vader Lloyd kreeg een schadevergoeding van 3000 dollar, een bedrag waar de mannen prima van konden leven alleen moesten ze weer op zoek naar een nieuwe woonplaats. Nadat de mannen hun lot hadden laten bepalen door het opgooien van een munt kwamen de Lloyds in San Diego in Californië terecht, waar Harold zich meteen aanmeldde bij een acteeropleiding.

In 1913 maakt Harold Lloyd zijn acteerdebuut in de film The Old Monk's Tale, waarin hij te zien is als een halfnaakte Yaqui Indiaan. De acteur was hetzelfde jaar te zien in een aantal slapstickfilms voor Keystone en raakt bevriend met de toenmalige figurant Hal Roach. In 1914 kreeg Roach een behoorlijke erfenis en richtte daarmee zijn eigen filmmaatschappij Rolin op. Lloyd werd ingehuurd om een aantal korte films te maken rondom het personage Willie Work. De films sloegen niet aan en Lloyd keerde terug naar de Keystone filmmaatschappij. Van alle Willie Work-films bestaat nu alleen nog maar een tweetal exemplaren van de film Just Nuts uit 1915, waarin we naast Lloyd ook rollen zien voor Jane Novak, als het mooie meisje, en Roy Stewart als Willies grootste rivaal.

Na een enorme ruzie met Mack Sennett, de baas van Keystone, keerde Lloyd weer terug naar de studio van zijn vriend Hal Roach, die inmiddels gesponsord werd door Pathé. Lloyd en Roach gingen aan het werk met de ontwikkeling van een nieuw personage. Lonesome Luke was een personage, die wel heel erg deed denken aan de door Charlie Chaplin zo beroemd geworden zwerver. Lonesome Luke werd ontzettend populair vanwege de vele actiescènes en adembenemende achtervolgingen waarmee zo ongeveer elke film weer eindigde. Van 1916 tot 1917 maakte Lloyd ongeveer 100 films rondom de avonturen van Lonesome Luke, de meeste geregisseerd door Hal Roach.

In 1917 ontstond het meest bekende personage uit het oeuvre van Harold Lloyd. Lloyd speelde een stuntelige jongeman met een zwarte hoornen bril, die meestal werd aangeduid als het personage met de bril of simpelweg the Boy/Harold. De alledaagse slungel met zijn enorme uilenbril werd erg populair bij bioscoopbezoekers en Lloyd zou de rol blijven spelen tot 1921. Harold trouwde op 10 februari 1923 met actrice Mildred Davis, die eerder in een vijftiental films met de acteur te zien was. Vanaf de twintiger jaren van de vorige eeuw begon Harold Lloyd steeds populairder te worden. Zijn films werden beter bezocht dan die van concurrenten als Buster Keaton en Charlie Chaplin. Harold deed zijn eigen stunts in de film en dat ging in 1920 erg mis. Tijdens de opnames van de film Haunted Spooks ontplofte een bom in zijn hand, waarbij Lloyd zijn rechterduim en -wijsvinger verloor. Toch ging de acteur onverschrokken verder met het maken van films.

Uit de Recht en Vrijheid van 18-09-1927

De films van Lloyd begonnen ook steeds langer te worden. Waar de oude rolprenten van de acteur nog op 1 spoel pasten, kwamen er bij de 47 minuten durende film A Sailor-Made Man uit 1921 maar liefst drie spoelen aan te pas. Met de film was Lloyd de tweede acteur uit het stomme filmtijdperk die de overstap maakte naar de speelfilm. Na A Sailor-Made Man zou het maar liefst negen maanden duren voor Lloyd weer op het witte doek te zien zou zijn. Met Grandma's Boy wilde de acteur eigenlijk een serieuze film maken, maar voegde uiteindelijk toch de nodige humor aan de film toe. Op 1 april 1923 verschijnt Lloyds meest bekende film aller tijden. In de romantische stomme film Safety Last zien we hoe de klungelige brildrager bij een wolkenkrabber probeert op te klimmen maar uiteindelijk aan de wijzers van een enorme klok komt te hangen. Het beroemde fragment was een paar weken geleden nog te zien bij een zeer bijzondere filmvoorstelling van Cinema Ascona in de Leeuwarder Oldehove, waarbij bleek dat zelfs in 2013 het bewuste filmpje nog steeds impact heeft. In 1962 zou Lloyd de beroemde opname met de wijzerplaat gebruiken in zijn film Harold Lloyd's World of Comedy. Ook andere filmmakers werden door dit fragment geinspireerd. Zo verscheen in 1983 de film Project A, waarin we Jackie Chan een personage zien spelen die wel heel erg op Lloyd lijkt. Het meest bekende eerbetoon aan de film is natuurlijk Back to the Future. Maar ook Sylvester Stallone mocht in 1991 in de film Oscar aan een klokkewijzer hangen en ook in Martin Scorsese's meesterlijke Hugo zien we Harold Lloyd eventjes in zijn tijdloze rol.

In 1928 maakt Harold zijn laatste stomme film getiteld Speedy. In de film van Ted Wilde zagen we naast Lloyd ook belangrijke rollen voor Ann Christy, Bert Woodruff en de wereldberoemde Babe Ruth! De film werd opgenomen in New York en moest vaak vanuit een verdekte positie gefilmd worden, om niet al teveel fans van de immens populaire acteur aan te trekken. Met de komst van de geluidsfilm daalde het succes van Lloyd. In 1947 verscheen zijn laatste film The Sin of Harold Diddlebock, een film die als eerbetoon aan de grootse acteur van weleer was bedoelt. In 1952 zou de acteur nog een speciale Oscar voor zijn gehele carrière ontvangen. Tien jaar later zou de compilatiefilm Harold Lloyd's World of Comedy op het festival van Cannes vertoond worden. Harold Lloyd ontving hiervoor een staande ovatie. Op 8 maart 1971 overleed de acteur aan de gevolgen van prostaatkanker.

Uit de Leeuwarder Courant van 09-03-1971