Vijftig Jaar Please Please Me
Het is vandaag op de kop af vijftig jaar geleden dat The Beatles voor het eerst de beroemde Abbey Road Studio ingingen om te gaan werken aan hun debuutalbum Please Please Me. Producer George Martin had die dag de studio gehuurd voor een tweetal opnamesessies met de jonge groep uit Liverpool, het zouden er uiteindelijk drie worden. Het was in 1963 nog de norm dat een langspeelplaat zeven liedjes per kant had. Naast 'Love Me Do', 'P.S. I Love You', 'Please Please Me' en 'Ask Me Why', die al op een tweetal singles waren verschenen, moesten er dus nog tien nummers opgenomen worden voor de eerste elpee.
De Britse persing van de elpee.
De eerste sessie op 11 februari 1963 begon om 10.00 uur in de ochtend. The Beatles begonnen aan het nummer 'There's A Place' die in 10 takes op de band stond. Vervolgens begon de groep aan het liedje 'Seventeen', een nummer dat later de titel 'I Saw Her Standing There' zou krijgen. Na een negental takes stond ook deze er op. Het was inmiddels 13.00 uur en de studiocrew bestaande uit producer George Martin, technicus Norman Smith en tape operator Richard Langham gingen voor hun lunchpauze naar de lokale pub de Heroes Of Alma voor een biertje en een pasteitje. The Beatles bleven ondertussen met een groot glas melk in de studio.
De tweede sessie begon om 14.30 uur en zou doorgaan tot 18.00 uur. De sessie begon met 'A Taste Of Honey'. Na vijf takes was de groep wel tevreden met het resultaat al wilde McCartney op bepaalde gedeelten de zang dubbel opnemen. Uiteindelijk zou het nummer na zeven takes klaar zijn. Het volgende nummer was 'Do You Want To Know A Secret' met George Harrison op zang. Na acht pogingen stond ook dit nummer op de band. Terwijl de groep de twee nummers aan het afronden was, was John Lennon bezig met het toevoegen van een mondharmonica-solo aan het nummer 'There's A Place' en werd er handgeklap toegevoegd aan de eerste take van 'I Saw Her Standing There'. Het laatste nummer dat tijdens de middagsessie werd opgenomen was de Lennon en McCartney compositie 'Misery'. Het nummer was in eerste instantie geschreven voor Helen Shapiro maar uiteindelijk besloten The Beatles om het zelf op te nemen.
De laatste sessie van de dag begon om 19.30 uur. The Beatles begonnen de sessie met een dertiental takes voor het nummer 'Hold Me Tight'. Het werd al snel duidelijk dat dit nummer nog niet vaak genoeg gespeeld was en na een aantal valse starten besloot de groep om het nummer te bewaren voor een volgende elpee. Nadat Arthur Alexander's 'Anna (Go To Him)' in drie takes opgenomen was en het door Ringo Starr gezongen 'Boys' in één keer goed op de band stond was het tijd voor een tweetal covers. George Harrison koos voor een cover van een Gerry Goffin en Carole King compositie getiteld 'Chains'. Daarna was het tijd voor The Shirelles' 'Baby It's You', gezongen door Lennon. Nadat ook dit nummer was opgenomen was het 22.00 uur en wilde men eigenlijk de studio voor die dag dichtgooien. The Beatles wilden echter graag nog één nummer opnemen. Na wat onderling overleg koos men voor een cover van het Isley Brothers-liedje 'Twist and Shout'. Het nummer stond al een geruime tijd als afsluiter op de setlist van de groep en de groep wilde met dit nummer een enerverende opnamedag op gepaste wijze afsluiten.
John Lennon zou zich die laatste opname goed herinneren. In een interview uit 1976 zei de ex-Beatle: "Bij het laatste nummer ging ik bijna dood. Mijn stem zou een behoorlijke tijd nadien niet meer hetzelfde zijn. Elke keer als ik slikte voelde mijn keel aan als schuurpapier. Ik schaamde me wel voor die opname, omdat ik wist dat ik het veel beter had kunnen doen. Maar het kan me nu niks meer schelen. Je kan horen dat ik een ethousiaste jongen was die zijn best deed."
In 9 uur en 45 minuten werd een album opgenomen die het begin zou vorm van een revolutionaire wending in de moderne popmuziek, die tot de dag van vandaag terug te horen is in de popmuziek van heden. De opnamesessie had die dag zo'n 400 Engelse Pond gekost. Een behoorlijk bedrag uitgaande van het feit dat Parlophone een jaarbudget had van 55.000 Engelse Ponden, waarvan alle artiesten die bij het label zaten moesten worden betaald. Op basis van een overeenkomst met de muzikantenbond kreeg elke Beatle een vergoeding van 7 pond en 10 shilling per opnamesessie van 3 uur. Please Please Me was de eerste en ook enige elpee waarop de credits voor de eigen nummers werden omschreven als McCartney-Lennon composities. Bij elke andere uitgave van Beatlesmuziek zou dit Lennon-McCartney worden.
Voor de Amerikaanse markt werd de elpee in 1963 uitgebracht onder de titel Introducing The Beatles. Nadat de Beatlesmania in Amerika was uitgebarsten bracht men in 1964 het album opnieuw uit onder de titel Songs, Pictures and Stories of the Fabulous Beatles. In West-Duitsland verscheen het album onder de titel Please Please Me und andere Knüller. In Frankrijk verscheen Please Please Me onder de titel No. 1. Kijk op de volgende pagina voor de diverse hoezen van dit legendarische album.