Shoot the Nineties

In de nineties waren er niet alleen RTS-spellen, dit jaar pikken we bij FOK!games de firstperson shooters eruit. Dit genre begon ook in deze goede oude tijd te groeien als kool.

Een klein bedrijfje van vier man, met artiest Adrian Carmack, twee spelontwerpers John Romero en Tom Hall en een programmeur, John Carmack. Adrian en John waren geen familie, al snappen we de verwarring. Het bedrijfje begon met een reeks spelletjes waarvan Commander Keen wel het bekendst is.

Daarna schreven ze firstperson shooter-geschiedenis met Wolfenstein 3D. Het was het eerste spel dat 3D simuleerde, het was nog geen echt 3D met x-, y- en z-as, maar als speler had je het idee door een ruimte te lopen. Voor die tijd was het spel hartstikke gewelddadig en natuurlijk, "mein Leben", mocht je Duitse nazi’s doodschieten. Hitler was ook nog van de partij, al was hij niet eens de eindbaas. In hetzelfde jaar kwam er nog een vervolg: Spear of Destiny, waarin de speler de heilige speer bij de Nazi’s moest stelen.

Het is pas eind 1993 zijn dat we een spel in 3D zouden zien: Doom van hetzelfde id Software kwam uit en was 'echt' 3D, ondersteunde multiplayer en je kon als nerd het spel modden door packagefiles aan te passen. Al vechtend op Mars schiet je duivelsgebroed af met pistool, jachtgeweer of een raketlanceerder. Al kon je het ook dichterbij zoeken door met je vuisten, of beter nog, een kettingzaag vijanden te vermoorden. De BFG-9000 was toch wel het summum van de wapens, het is niet voor niets een afkorting voor Big Fucking Gun.

Na Doom brak de hel echt los, en niet alleen op Mars. De 3D-engine was te licenseren en daar hebben veel bedrijven gebruik van gemaakt. Enorm veel klonen kwamen uit, de een nog meer bagger dan de ander. Gelukkig waren er ook veel betere pogingen om Doom te evenaren. In 1994 kwamen de spellen System Shock en Rise of the Triad uit, die iets nieuws probeerden. De cyberpunkwereld van System Shock was geheel 3D, waarin je ook omhoog, omlaag kon kijken, maar ook bewegingen als bukken en springen zaten in deze game. Rise of the Triad gaf ons keuzes, zoals met wie je ging spelen en ook de engine was iets verder dan die van Doom.

Ontwikkelaar id Software kwam in datzelfde jaar nog met Doom II. Grafisch was het geen gigantische sprong. Het ging vooral om nieuwe monsters en grotere levels. Wel was de multiplayer sterk verbeterd door meer modems te ondersteunen en zelfs LAN-support. Raven Software werd kind aan huis bij id Software en bracht via id Software Heretic uit. In het spel kon je wel naar boven en beneden kijken, maar dat was een grafisch truukje, geen echte 3D. In Heretic ging je op jacht naar de zwakste broer van de drie Serpent Riders, die de wereld wilden heersen door zeven koningen in te palmen. Het spel zette een grimmige sfeer neer, met allerlei geluiden uit het niets als rammelende kettingen, kwaadaardig gelach en klokkengeluiden in de verte. Hierdoor viel het spel vooral op in de massa shooters.

En zo kwamen we aan het eind van 1994. Later in dit decenium kwamen er nog meer titels, als je meer nostalgie wil zien en lezen moet je vooral verder lezen!