7: Sequels die beter zijn dan het origineel

Er zijn bijna geen spelseries meer te bedenken waar geen sequel, of tweede deel voor is uitgebracht. Al enige tijd is er gediscussieerd binnen de FOK!games-redactie over welke sequels nu daadwerkelijk beter waren dan het eerste deel en met name waarom dan wel. Zeven redacteuren geven hun mening, waarvan er helaas in de tussentijd een aantal gestopt is als crew.

Game: Prince of Persia: Warrior Within
Releasejaar: 2004
Platform: Xbox 360/PlayStation 2/GameCube/pc
Redacteur: Lord_Hydra

De eerste game uit de Sands-trilogie van Prince of Persia, The Sands of Time, was een game die Prince of Persia weer helemaal op de kaart zette en in sommige opzichten zelfs baanbrekend was. Zo waren er voorheen weinig gamepersonages die zich zo acrobatisch voortbewogen als de prins en was het een van de eerste games die daadwerkelijk goed gebruik maakte van het terugdraaien van de tijd. Tel daar een passend Oosters sfeertje bij op en je hebt een succesvolle game. Toch deed deze Prince of Persia mij niet veel meer dan elke andere game.

Totdat Warrior Within verscheen. Ik speelde de game voor het eerst bij vrienden en heb daarna direct een exemplaar voor mezelf gekocht. Het was als The Sands of Time, maar dan allemaal net even wat donkerder en bloederiger. Zenuwslopend achtervolgd worden door de Dahaka leverde af en toe echt hartkloppingen op en de achtergrondmuziek was voortreffelijk. Godsmack keihard door je speakers terwijl je achtervolgd wordt door een gehoornde demoon, wat wil je nog meer?

Meer en bloederigere gevechten, een duistere setting, stevige metal muziek, juist datgene wat sommige mensen tegenstaat aan de game is wat het voor mij zo aantrekkelijk maakt. Gecombineerd met het uitstekende acrobatisch vechtvermogen van de prins wat we ook al in The Sands of Time zagen, is Warrior Within voor mij een sequel die beter is dan het origineel. Dat is ook de reden dat ik Warrior Within nog met enige regelmaat in mijn vertrouwde speelkubus stop en The Sands of Time in een hoekje zand.. eh.. stof ligt te happen.

Game: Portal 2
Releasejaar: 2011
Platform: Xbox 360/PlayStation 3
Redacteur: KevWatch

Portal heeft inmiddels een ietwat legendarische status bereikt. Het puzzelspel diende als experiment voor ontwikkelaar Valve en kwam in 2007 uit als onderdeel van The Orange Box. Destijds werd het de hemel in geprezen door de geweldige puzzels, gitzwarte humor dankzij de masochistische kunstmatige intelligentie GlaDos en het innovatieve leveldesign, mede mogelijk gemaakt door de Portal Gun. Het enige minpunt: de lengte.

In april 2011 tilde Valve al deze punten naar een nieuw niveau met Portal 2, het directe vervolg op het korte puzzelexperiment uit 2007. Portal 2 deed gelijk teniet aan het argument van de lengte door een singleplayer campagne toe te voegen die minstens vijf keer zo lang is als zijn voorganger, evenals een aparte coöperatief speelbare campagne, dat de herspeelbaarheid van het spel verdubbeld.

Alle content in Portal 2 is ondersteund door dezelfde punten als het eerste deel, met als extra: een geweldig verhaal. Door je avonturen tijdens beide campagnes leer je meer over Aperture Science als bedrijf, de wereld om je heen, over de personages die je tegenkomt en natuurlijk over jezelf. Dit maakt Portal 2 in alle opzichten beter dan zijn voorganger. Het is een spel dat je voor zowel de innovatieve gameplay verder speelt, als het ontdekken van nieuwe dingen en om erachter te komen hoe het verhaal afloopt. Als er één minpuntje te noemen is, is dat de nieuwe auto-geur wel een beetje verdwenen was omdat we het concept al kenden. Maar dat is zo miniem dat het je er niet van mag weerhouden om dit tweede avontuur te beleven.

Dus, Valve, wat komt eerder: Portal 3 of Half-Life 3?

Game: Assassin's Creed II
Releasejaar: 2009
Platform: Xbox 360/PlayStation 3/pc
Redacteur: mendelboaz

Ik weet nog heel goed toen ik voor het eerst de reclame van Assassin's Creed op tv zag. Dit zou Ubisoft's nieuwe blockbuster worden, ik wist het toen al. Zodra de game uitkwam, kocht ik hem voor mijn Xbox 360, en genoot er van met volle teugen. Het spel was indrukwekkend, het perfect nagebouwde Jeruzalem en Damascus. Maar er was één ding wat me niet zo zeer beviel. En dat was het eentonige missiesyteem. Telkens maar dezelfde opdrachten uitvoeren in een nieuw district van een stad die al niet zo heel groot was. Zonde vond ik het. En toen, 2 jaar later, kwam Assassin's Creed II uit.

De eerste gameplay van Assassin's Creed II op de E3 van 2009 wist me al op elk vlak te bewonderen waar deel één dat net niet deed. Ik werd helemaal stil van het adembenemende en gigantische Venetië, ook hoe levendig en echt de stad leek. De hoge gebouwen waarover ik 's nachts als Ezio eindeloos kon rondrennen. De soundtrack had me ook helemaal in zijn greep. Waar Assassin's Creed met eentonige opdrachten kwam, kwam Assassin's Creed II met missies die varieerden van eenvoudige achtervolgingen tot inbreken in het San Marco. Zelfs lang nadat ik het spel had uitgespeeld was ik nog te vinden op de daken van Venetië.

Dit allemaal is wat Assassin's Creed II zo beter en meer bijzonder maakt dan deel één. Ubisoft had echt een nieuwe standaard gezet voor de Assassin's Creed-reeks. Jammer dat de latere delen in de reeks dat bijzondere gevoel van Assassin's Creed II niet meer hadden. Hier is gelukkig een hele eenvoudige oplossing voor: gewoon Assassin's Creed II in mijn Xbox 360 doen, en spelen.

Game: Star Wars: Knights of the Old Republic II: The Sith Lords
Releasejaar: 2005
Platform: Xbox/pc
Redacteur: Fir3fly

Knights of the Old Republic was BioWares eerste grote mainstreamsucces en wordt algemeen geprezen als een van de beste games van het vorige decennium. Een vervolg kon dan ook niet uitblijven, maar omdat BioWare zich wilde concentreren op een eigen IP (wat uiteindelijk Jade Empire werd) nam deze keer Obsidian de honneurs waar. Zij waren opgedragen om het universum zoals beschreven in het eerste deel verder uit te diepen. Die opdracht hebben ze uitgevoerd, en hoe.

Knights of the Old Republic was verhaaltechnisch sterk maar niet bijzonder vernieuwend, met uitzondering van de plottwist ergens rond het midden. In The Sith Lords gaat het verhaal minder over de belevenissen van jou en je volgers in het universum maar wordt er via diezelfde gebeurtenissen een dieper verhaal geschetst over de filosofie van het universum zelf. In Star Wars is zoals bekend de Force de drijvende kracht achter alles wat er gebeurt. In deze game wordt dat niet zomaar aangenomen maar wordt de speler tijdens het uitdiepen van zijn eigen karakter (en zijn/haar volgers) meegenomen op een filosofische reis over wat zo'n Force nou eigenlijk met een universum en haar inwoners doet.

Dat lijkt veel te incoherent om een game van te maken, maar deze reis wordt meesterlijk tot leven gebracht door een van de best geschreven karakters ooit in een game: Kreia. Een mysterieuze oude vrouw die praat in cryptische raadsels die in eerste instantie totaal irrelevant lijken. Maar gaandeweg het spel worden haar woorden duidelijker in alles wat jij doet en kiest en hoe de wereld daar op reageert. Hierdoor ga je als speler dieper nadenken over je acties en welke consequenties die hebben. Zonder het einde van de game weg te geven valt hier niet zoveel meer over te zeggen anders dan dat je het zelf moet meemaken. Het geeft ook een totaal ander perspectief van de gebeurtenissen in het eerste deel.

Game: Left 4 Dead 2
Releasejaar: 2009
Platform: Xbox 360/pc
Redacteur: naim380

Als er één sequel is die er uitspringt, is het volgens mij Left for Dead 2. Er zat maar een jaar tussen Left for Dead 1 en 2. Veel gamers vonden dat te kort. Zij vonden al snel dat Valve de franchise wilde gaan uitmelken. Ik had deze mening ook. Ik genoot van Left 4 Dead, samen met vrienden zombies neerknallen. Ik wilde deel twee niet en boycotte Left 4 Dead 2 en Valve.

Ik kocht het spel uiteindelijk toch en ik speelde hem zes maanden non-stop. Ik moet er wel bij zeggen dat zombies eigenlijk infected heten in Left 4 Dead 2, maar voor het duidelijkheid noem ik ze zombies. Het klassieke gevoel van zombies neerknallen. Koppen afhakken met een katana, nieuwe modes, nieuwe personages, nieuwe wapens. Ze waren allemaal leuk. Niet te vergeten dat er heel veel modificaties zijn voor Left 4 Dead 2. Dit maakte het ook dat je het langer kunt spelen.

Deel één had dit ook, maar ik leg het uit met een voorbeeld: Left 4 Dead is je eerste ontmoeting met je toekomstig vriendin, je bent nieuwsgierig en je weet nog niet of het wat gaat worden. Left 4 Dead 2 is je eerste date met je toekomstig vriendin, waarbij je meteen alles vertelt over jezelf en zij ook. Het memorabele moment dat iedereen wil meemaken tijdens je eerste date. In het kort is Left 4 Dead een opstapje en Left 4 Dead 2 'the real thing'.

Game: Uncharted 2: Among Thieves
Releasejaar: 2009
Platform: PlayStation 3
Redacteur: DragonFodder

Uncharted: Drake's Fortune was een van de grote systemsellers voor PlayStation 3, dus dat hij een opvolger zou krijgen was natuurlijk wel verwacht. Dat deze opvolger het voor elkaar kreeg om een toch al zeer goede game op bijna alle fronten te verbeteren, is geen kleinigheid. Vrijwel alles aan Uncharted 2: Among Thieves was grootser, beter gebalanceerd en soepeler.

Voor mij markeerde de game mijn kennismaking met de next-gen consoles. Ik was altijd een pc-gamer geweest, en had net mijn eerste PlayStation 3 gekocht, met daarbij Uncharted 2 en Grand Theft Auto IV. Die laatste is er niet meer aan te pas gekomen, de eerste week. Ik was op avontuur met Drake.

De game greep me al in de tutorial, waarin je moet ontsnappen uit een trein die op het punt staat een ravijn in te storten. Dit blijkt een flash-forward te zijn, die later op mooie wijze weer terugkomt. Waarom voor mij Uncharted 2 een van de toppers op PlayStation 3 is? De production values, het verhaal, dat vol humor en met sterke voice-acting gebracht werd, de soepele platforming en de intense shootouts speelden allemaal mee. Maar de grootste prestatie die de game geleverd heeft, is dat hij mij aan de console heeft gebracht.

Game: Final Fantasy XIII-2
Releasejaar: 2012
Platform: Xbox 360/PlayStation 3
Redacteur: Isai

Elke liefhebber van Final Fantasy heeft zijn eigen favoriet uit de serie. Voor mij is dat al heel lang Final Fantasy IX. Toch kan het altijd nóg beter en daarom sta ik elke keer weer te springen om een nieuw deel te spelen. Zo ook voor Final Fantasy XIII. Maar mijn hoop op een nieuwe favoriet werd al snel de grond in geboord. Toen Square Enix daarna Final Fantasy XIII-2 aankondigde, had ik er niet veel vertrouwen meer in.

Totdat ik in 2011 op de gamescom de demo in handen kreeg. Binnen 5 minuten was ik verkocht. Om precies te zijn: vanaf het moment dat ik mijn eerste monster ving. Nu ben ik zelf een verwoed verzamelaar met een zwak voor allerlei "vang de monsters"-games, maar ik kan me voorstellen dat deze feature niet iedereen over de streep trekt. Gelukkig houden de verbeteringen daar niet op. Square heeft geluisterd naar de kritiek en gezorgd voor een vrijere, bevolkte wereld, side quests bij de vleet en tijdreizen. Het geheel is een verademing na het strakke regime van Final Fantasy XIII.

Is het een nieuwe favoriet? Nee. Daar is het verhaal bij vlagen iets 'te plat' voor en ook het 'acteerwerk' laat te wensen over. Maar Final Fantasy XIII-2 eindigt op mijn lijst, zonder twijfel, een stuk hoger dan zijn voorganger. Want zeg nou zelf: Wat is er leuker dan je vijanden verslaan met een Tonberry in je party?