[Special] 'Plakker' wint Vlaamse wielerhoogmis

Langs de kronkelende wegen van de wielergeschiedenis zijn talrijke euforische momenten, maar ook stille momenten gezaaid. Donkere en heldere beelden wisselen elkaar in het cyclisme regelmatig af. Duistere combines, fatale malheur, maar ook succesvolle triomftochten tegen de elementen passeren de revue. Aan elk wielermonument kleven talrijke anekdotes. Zo ook aan de Ronde van Vlaanderen van 1977, waarin niet zozeer de renners, maar veelal 'randzaken' de koers kleurden.

Meerbeke, zondag 3 april 1977. De Vlaamse leeuw wapperde als vanouds fier tijdens Vlaanderens Mooiste, alleen niet aan de meet. Daar maakt trots en bewondering plaats voor minachting en ongeloof. Een ordinaire plakker (wieltjeszuiger) heeft juist in een sprint-á-deux de Vlaamse wielerhoogmis naar zich toegetrokken. "Ge moest u schamen, Bandiet!", aldus een toeschouwer.

Deze sneer, evenals het nodige boegeroep kreeg de toentertijd 30-jarige Roger de Vlaeminck aan de finish over zich heen. De coureur had net eindelijk zijn Ronde van Vlaanderen gewonnen, maar kon er allerminst van genieten. Het publiek jouwde hem uit. Niet om zijn persoon, maar enkel op de manier waarop hij de koers naar zijn hand had gezet. Monsieur Parijs-Roubaix had kilometers lang in het wiel gehangen van zijn vluchtmakker én aartsrivaal Freddy Maertens, om er pas vijftig meter voor de meet eindelijk uit te komen. Een heuse Flandrien onwaardig, zo stelde het thuispubliek vast. "Ik ben fier dat de Ronde, ondanks alles, op mijn palmares staat. Maar het was niet mijn manier van winnen", tekende het Belgische weekblad HUMO in 2008 op uit de mond van De Vlaeminck.

Roger de Vlaeminck ploetert zich omhoog op de Koppenberg

Het was een bittere pil voor Maertens, die dat jaar als dé topfavoriet gold. Hij was immers de regerend wereldkampioen en op dat moment in topvorm. De coureur van de Flandria-wielerploeg leek dan ook op poleposition te staan voor winst in Vlaanderens Mooiste; hetgeen zijn allereerste zege in de Ronde zou betekenen (waar hij overigens in zijn verdere carrière nooit in is geslaagd, red.). Een geslepen De Vlaeminck, maar vooral een onreglementaire fietswissel en de daaruit volgende handelingen, gooiden roet in het eten. De Ronde van 1977 ging dan ook allesbehalve ongemerkt voorbij.

Dat begon al op tachtig kilometer van de meet, toen Eddy Merckx de debatten opende. De Kannibaal, die toentertijd onmiskenbaar over zijn top heen was, hoopt met een eenzame ontsnapping een serieuze gooi te kunnen doen naar een hoofdrol in de Vlaamse klassieker. Tevergeefs, want hij kreeg in zijn zog zijn twee grootste uitdagers met zich mee: De Vlaeminck en Maertens. Het drietal draaide goed rond, tot tien kilometer verderop De Vlaeminck lek reed op de Valkenberg. "Lap, dacht ik: de goeie trein is vertrokken en ik sta hier weer met mijn wiel omhoog. Er passeert een groepje met Francesco Moser, Frans Verbeeck, Didi Thurau en Walter Godefroot. Op de Taaienberg, juist aan de voet, haal ik dat groepje bij, ik laat ze allemaal achter en twintig kilometer verder kom ik alleen terug bij Maertens en Merckx", aldus De Vlaeminck.

Roger de Vlaeminck, Eddy Merckx & Freddy Maertens naast elkaar in de koers

Het trio Flandriens leek uit te gaan vechten wie Vlaanderens Mooiste op zijn palmares mocht bijschrijven. Totdat Merckx zich opeens liet uitbollen. "Op de Varent, aan de brouwerij Roman, lost Merckx ineens. Steendood was hij, het was niet meer 'de Kannibaal' van vroeger", vertelde De Vlaeminck. Zelf zat hij destijds ook flink kapot: "Ik voelde mij niet veel beter, die achtervolging was in mijn benen gekropen. Maertens reed op kop en vroeg niet om over te nemen."

Allerminst vreemd, aangezien de climax van de editie van 1976 vast nog vers in het geheugen van Maertens lag. Een jaar eerder waren beide in volle finale, na een tactische manoeuvre van de Vlaeminck, op de rem gaan staan, omdat laatstgenoemde Maertens de zege niet gunde. "Puur uit angst dat Maertens rapper was en mij zou verslaan. Zo gek waren wij", aldus De Vlaeminck. Een krankzinnige zet, die tekenend was voor de toenmalige strijd tussen beide toppers.