Bright: de eerste 'blockbuster' van Netflix

Netflix brengt al een tijdje, naast hun Original series, ook films uit. Het begon met Beasts of No Nation in 2015 en het aantal films is sindsdien toegenomen tot bijna 60. Deze zijn over het algemeen van wisselende kwaliteit; van flauwe Adam Sandler-komedies tot anime-verfilmingen en van low budget horror tot die enkele arthouse-style topper. Maar grote blockbusters worden nog altijd alleen in de bioscoop uitgebracht. Terecht, zou je denken, want het scherm is daar veel groter, het geluid beter, de setting intiemer en al die andere argumenten die voor velen gelden om een bioscoop te verkiezen boven thuis Netflixen.

Maar toch promoot Netflix hun nieuwe Original Film, Bright, als hun eerste blockbuster. En niet zomaar: met Will Smith in de hoofdrol en David Ayer (Suicide Squad, End of Watch) achter de camera is het er eentje met een (voor thuis-streaming) indrukwekkend affiche. Het was voor Netflix afgelopen zomer ook een prima jaar om eindelijk eens naar San Diego Comic-Con te komen en hun projecten te promoten. Natuurlijk, Stranger Things en The Defenders waren de grote genretitels op de beurs, maar daartussen vonden we Bright, waarover nog niet zo veel bekend was. Reden voor cast en crew om te pers te ontmoeten en eens te komen vertellen wat er nu precies zo bijzonder is aan deze film.

Bright: Will Smith en Joel Edgerton

In Bright, volgens Netflix een 'explosieve actiethriller', leven mensen, orks, elfen en feeën samen in een alternatieve versie van ons hedendaagse bestaan. Een patrouille van twee agenten, de menselijke Ward (Will Smith) en ork Jakoby (Joel Edgerton), draait onverwacht heel anders uit. Ze stuiten op een jonge vrouwelijke elf met een kostbaar relikwie. Zodra het in de verkeerde handen terechtkomt, vormt het een bedreiging voor elk levend wezen. Ward en Jakoby moeten hun persoonlijke verschillen aan de kant zetten én hun vele vijanden overwinnen om de wereld van de ondergang te redden.

Belangrijke kenmerken van Bright zijn de fantasy-aspecten, vermengd met het feit dat er een partnerschap tussen een menselijke politieagent en een ork wordt getoond. De wereld van Bright is weliswaar een maatschappij waarin diverse wezens samenleven, maar net als in de echte wereld is 'anders' zijn vaak reden om buitengesloten te worden. Joel Edgertons Jakoby is, dankzij een diversiteitsprogramma, de eerste ork die werkzaam is bij de politie. "Hij wil al zijn hele leven dolgraag een mens zijn," ontdekte Edgerton toen hij zich in zijn personage ging verdiepen. "Hij ging naar een mensenschool, heeft zijn tanden laten slijpen om meer menselijk te lijken. Ik dacht dat ik een beestachtig figuur zou gaan spelen, maar eigenlijk is hij heel menselijk."

Desondanks heeft Jakoby nog veel te maken met vooroordelen. Zijn partner Ward is niet direct enthousiast over het moeten werken met een ork en twijfelt soms aan Jakoby's loyaliteit. "Er is een scène waarin we als politie aankomen bij een situatie waarin er iets aan de hand is met een ork, en de politie probeert die ork onder bedwang te houden," vertelt Will Smith, "en mijn personage vraagt op dat moment aan zijn partner: 'Ik moet het weten. Ben je een politieagent of ben je een ork?' En dat terwijl intussen die ork door de politie wordt neergehaald." Voor Smith is dit een bijzondere rol, omdat het zo specifiek zijn perspectief spiegelt. "Het was lastig voor mij om een Afrikaans-Amerikaanse politieagent te spelen die zich racistisch opstelt tegenover de eerste ork waar bij mee samenwerkt. Het is alsof dat sociale concept omgedraaid is. Als een zwarte gast krijg je niet vaak een film waarin jij de racist speelt. Het was heel erg zo van 'hey man, ik wil geen ork in mijn auto'. Zoiets hoor je toch niet vaak." Volgens Smith toont Bright in dit opzicht voor hem de andere kant van racisme.

Bright: Will Smith tijdens SDCC persconferentie

Los van de issues die Bright enigszins aanstipt is het natuurlijk gewoon een politie-actiefilm, die net zo goed in de bioscoop had kunnen draaien. Of niet? Een film maken voor een streamingplatform betekent dat de partij die de rekeningen betaalt minder bezig is met de rekensommetjes rondom de kaartverkoop in de filmtheaters dan het geval zou zijn als de film voor een studio gemaakt zou zijn, vinden zowel Smith als regisseur David Ayer. "Als een filmmaker is het heerlijk om meer tijd te mogen steken in het creatieve proces en minder in het bijwerken van 'de spreadsheet'", aldus Ayer. "Ik heb de film mogen maken die ik wilde maken. Bright is een unieke film met een eigen stem. Ik denk dat mensen best op zullen kijken van het feit dat een film van deze omvang in dit formaat verschijnt." Het verschil tussen een grote filmstudio en Netflix wordt ook duidelijk in de filmkeuring. "Deze film is R-rated," aldus producer Eric Newman (en de Nederlandse Kijkwijzer geeft er ook een 16 voor). "Dat zou het bij een studio niet geweest zijn." "Het belangrijkste verschil is het bedrijfsmodel van Netflix," licht Smith toe. "Hun risico ligt ergens anders. Omdat het gebaseerd is op abonnementen kunnen ze een 'harde' R-rated film maken voor een enorm budget. Studio's kunnen dat niet doen als die manager maandag nog op zijn werk wil kunnen komen. Als je een dure film maakt moet je dat verantwoorden door een PG-13-rating te halen en voor een breed publiek toegankelijk te zijn. Gebaseerd op hun abonnementen kan Netflix ieder ding maken voor welk bedrag dan ook, zolang ze denken daarmee hun leden te bedienen. Voor een artiest geeft het veel vrijheid om zo creatief te mogen zijn."

Of die vrije creativiteit zijn vruchten heeft afgeworpen kan vanaf morgen worden beoordeeld, als Bright beschikbaar wordt. Naast Will Smith en Joel Edgerton zijn ook Noomi Rapace, Lucy Fry Ike Barinholtz en Jay Hernandez te zien.