In Memoriam: Hans Vermeulen (1947-2017)
Donderdagavond bereikte ons het treurige nieuws dat zanger, gitarist, toetsenist, componist en producer Hans Vermeulen op 70-jarige leeftijd is overleden. Hans Vermeulen was voornamelijk bekend als de charismatische frontman van de uit Voorburg afkomstige band The Sandy Coast. In deze In Memoriam blikken we terug op het leven van deze nederbeat muzikant.
Hans Vermeulen
De vroege jaren
Hans Vermeulen wordt op 18 september 1947 geboren in Voorburg. In 1961 richt de dan 14-jarige Vermeulen zijn eerste band op met een aantal muzikale vrienden. In de daaropvolgende twee jaren doet de groep optredens onder de namen The Sandy Coast Skiffle Group, The Sandy Coast Five en The Sandy Coast Rockers, waarna de naam zou worden ingekort tot The Sandy Coast. De band bestaat op dat moment uit Hans Vermeulen (zang, gitaar, orgel, piano), Joldert de Vries (gitaar), Onno Bevoort (drums), Johan van Boven (piano) en Ferry Starrenburg (basgitaar). In 1964 verlaten Van Boven, De Vries en Starrenburg de band en worden opgevolgd door Jos de Jager (bas) en Jan Vermeulen (bas, gitaar). Ook krijgt de band dat jaar nog een extra gitarist in de persoon van Charles Kersbergen.
Nadat Kersbergen de band na korte tijd alweer heeft verlaten hangt Jager de gitaar om in plaats van de basgitaar. The Sandy Coast gaf in deze tijd al concerten door het hele land en deed ook regelmatig mee aan talentenjachten. The Sandy Coast stond in die tijd al bekend als een groep met een trouwe fanbase en ze werden bij talentenjachten steevast tweede zodat de organisatoren de groep voor een volgende wedstrijd konden uitnodigen. Uiteraard begon dit de muzikanten ook op te vallen en als het muziekblad Hitwezen een talentenjacht organiseert en The Sandy Coast uitnodigt om mee te doen zegt Vermeulen dat de groep alleen meedoet als ze ook een keer winnen. The Sandy Coast wordt eerste bij de wedstrijd en wint een platencontract bij Negram Records.
The Sandy Coast - Being In Love
De eerste singles
In augustus 1965 verschijnt de eerste single 'Being In Love'. De daaropvolgende singles 'Subject Of My Thoughts' en 'That Girl Was Mine' zijn regelmatig te horen bij de radiopiraat Veronica maar de groep weet het grote publiek nog niet te bereiken. Pas met de vierde single 'We'll Meet Again' weet de groep voor het eerst de Nederlandse Top 40 te bereiken. Het liedje is een cover van Vera Lynn die datzelfde jaar ook al werd opgenomen door The Byrds en aan die versie doet de uitvoering van The Sandy Coast wel veel denken. De single zou de 39e plaats halen. De daaropvolgende single 'Sorry She's Mine' zou op de laagste plaats van de Nederlandse Top 40 binnenkomen om daar een week later alweer uit te zijn verdwenen.
The Sandy Coast - We'll Meet Again
In 1966 maakt The Sandy Coast zijn televisiedebuut in het NCRV-programma Twien. Met singles als 'And Her Name Is...' en 'A Girl Like You' weet The Sandy Coast eindelijk de hitlijsten goed te bereiken en als dank hiervoor mag de groep in 1967 hun eerste album op gaan nemen.
Uit de Leeuwarder Courant van 8 september 1967
De elpee From The Workshop is een zeer geslaagde combinatie van ouderwetse beatmuziek met de in die tijd in opkomst zijnde psychedelica en bevat onder meer het zeer imponerende 'Capital Punishment (Death By Hanging)', een nummer dat wat de opbouw betreft wel wat doet denken aan 'A Day In The Life' van The Beatles.
In 1969 tekent The Sandy Coast een contract bij het Britse platenlabel Page One Records. Op dit label verschijnen de singles 'Advice', 'Deep Down Down' en de Beatles-cover 'Eleanor Rigby' en het album Shipwreck, maar de groep weet het succes van hun eerste album niet te evenaren. Als Larry Page en Dick James, de eigenaars van Page One Records, dan ook nog eens ruzie met elkaar krijgen houdt het label al snel op te bestaan en kan The Sandy Coast zo'n twee jaar geen platen meer uitbrengen. Uiteindelijk zou diskjockey Joost den Draaijer (Willem van Kooten) de band vrijkopen en kon er een platencontract getekend worden bij Polydor.
Uit de Telegraaf van 18 september 1971
De doorbraak
In 1971 verschijnt met de single 'True Love That's A Wonder' de meest succesvolle plaat van de groep. De single haalt de derde plaats in de Nederlandse Top 40 en doet het ook goed bij onze zuiderburen. Het liedje is afkomstig van het titelloze derde album van The Sandy Coast waarop we ook de eveneens goed scorende single 'Just A Friend' tegenkomen.
The Sandy Coast - True Love That's A Wonder
In 1972 volgden de singles 'Just Two Little Creatures' en de top 10-hit 'Summertrain'. In het daaropvolgende jaar heeft The Sandy Coast haar laatste hit met de single 'Blackboard Jungle Lady'. De track is afkomstig van het commercieel gezien tegenvallende album Stonewall. In 1974 speelt de band nog als begeleiders van onder meer Julien Clerc, Tom Jones, Three Degrees en Tony Orlando & Dawn op het Grand Gala Du Disc en daarna is het afgelopen voor The Sandy Coast. Bevoort en Westerbeek gaan verder met de band Water en de gebroeders Vermeulen richten de band Rainbow Train op.
Uit het Nieuwsblad van het Noorden van 8 januari 1979
Rainbow Train wordt in eerste instantie als gelegenheidsformatie opgericht door Hans Vermeulen. De band doet echter ook het nodige werk voor andere artiesten en is te horen op diverse singles van onder meer Lucifer, Arne Janssen, De Kleintjes Pils, Polle Eduard en Anita Meyer. In 1978 brengt Rainbow Train het album Accompanied By The Rainbow Train uit, waarop we ook de top 10 hit 'Heaven On Earth' tegenkomen. Met de daar weer op volgende single 'Another Band' weet de Rainbow Train amper de top 30 te bereiken. Niet lang daarna wordt de band opgeheven.
De comeback
In 1980 wordt The Sandy Coast gevraagd voor een optreden tijdens de Haagse Beatnacht, waar allerlei legendarische bands uit de hofstad (en omstreken) hun beste kunnen weer eens vertonen. Zo staan onder meer ook Shocking Blue, The Shoes, The Haigs en Q65 in de propvolle Houtrusthallen te spelen. Door het succes van dat optreden krijgen de mannen van The Sandy Coast de smaak van het musiceren weer te pakken en nemen in het daaropvolgende jaar het album Terreno op. Op de plaat komen we ook de succesvolle single 'The Eyes Of Jenny' tegen die maar net de top 10 niet weet te bereiken.
Van 'The Eyes Of Jenny' zouden ook diverse coverversies worden uitgebracht door onder meer Stefan Borsch ('Jennys Ögon'), Markku Aro ('Suojassa Saman Auringon') en Simon Stein ('Ogenblik Met Jenny'). Toen verder succes uitbleef, ging de groep weer uit elkaar, hoewel nog wel af en toe samen werd opgetreden op Back To The Sixties-festivals. In 1988 komt The Sandy Coast in een nieuwe bezetting bijeen om opnieuw een plaat op te nemen. Op het album Rendez-vous komen we allemaal oudere nummers van de groep in een nieuw jasje tegen. Vanaf dat moment is The Sandy Coast weer regelmatig op de podia te zien, totdat Hans Vermeulen in 1995 emigreert naar Thailand. The Sandy Coast treedt daarna nog sporadisch op totdat op 11 mei 1999 Jan Vermeulen overlijdt en er een definitief einde komt aan het bestaan van de band The Sandy Coast.
De laatste jaren
Aan het begin van de jaren negentig had Hans Vermeulen voornamelijk succes als producer voor onder meer zangeres Ruth Jacott. Vermeulen kampte echter ook met persoonlijke en financiële problemen en had een belastingschuld van anderhalf miljoen gulden opgebouwd, die hij dankzij zijn manager Peer Evers en een regeling met het sociaal fonds van Buma/Stemra in vier jaar kon afbetalen. Vanaf die tijd ging het bergafwaarts met Vermeulens carrière en emigreerde hij naar Thailand, waar hij hertrouwde met de Thaise zangeres Aom. Aan het einde van de jaren negentig brengt de muzikant een plaat uit met Nederlandstalige liedjes, waarvan de single 'Een kus en een knuffel' nog een bescheiden hitje zou opleveren.
In 2001 staat Hans Vermeulen in een volgepakt Ahoy in Rotterdam bij De vrienden van Amstel LIVE, waar hij optredens doet met Marlayne en City To City. Dankzij dat optreden staat de muzikant een jaar later op het podium met het Metropole Orkest onder leiding van Dick Bakker. Vermeulen ontving onder meer een Gouden Harp en een Edison voor zijn werk en woonde de laatste jaren van zijn leven in Ko Samui in Thailand.
