Game of the Year 2015 - Nummer 10

Toegegeven, het verhaal van horrorgame Until Dawn is niet bijster origineel en het hele ’butterfly effect’ is ook muf als smeerkaas op een boterham die al drie dagen in je rugtas zit. Maar als het goed wordt verteld met een paar leuke plottwists, lekkere wijven en veel bloed, dan neemt iedereen dat voor lief. En Until Dawn is zo’n game waarbij je al van tevoren weet dat 'ie vol zit met schrikmomenten, Quick Time Events, tetten en doodscenes die regelrecht uit een Saw-film lijken te zijn gekropen. Tussen alle remakes, remasters en sequels, is Until Dawn als ‘nieuwe’ IP een verademing van gamejaar 2015.

Until Dawn is een game die je eens in de zoveel tijd voorbij ziet komen. Fahrenheit, Beyond Two Souls en Heavy Rain, het zijn allemaal games die je op een regenachtige zondagmiddag in je console duwt om rustig opgeslokt te worden in het verhaal. Je speelt deze games namelijk niet om snel een adrenalinestoot te krijgen, daarvoor zijn ze te rustig. 

Bij Until Dawn draait het ook allemaal om de presentatie van de game. Wat Until Dawn alleen anders doet dan de eerdergenoemde games is dat het wil overkomen alsof je in een interactieve film zit. Je gaat ergens naartoe, je onderzoekt wat, je vraagt wat. En dan patsboem, de rust is verstoord, je moet rennen voor je leven, je probeert nog achter je te kijken wat je achtervolgt, terwijl je vorige keuzes nog in je achterhoofd zitten. Ga je naar rechts, waar je een honkbalknuppel hebt achtergelaten, of ga je naar links, je verstoppen achter een deur? Tik-tak Tik-tak, je hebt drie seconden om een keuze te maken. 

Onder druk maak je meestal niet de beste keuzes en deze hebben ook gevolgen voor de rest van de game. En waar de meeste gamers dan een eerdere gemaakte savegame inladen om deze vergissingen weer terug te draaien, kan dat niet bij Until Dawn. Developer SuperMassive Games doet niet aan savegames, en vindt dat je het spel maar weer opnieuw moet spelen om het gevolg van je keuze te zien. Het is niet alsof alle keuzes desastreuze gevolgen hebben, er verandert namelijk ook niet veel als je kiest voor een broodje met kaas in plaats van leverworst.

Ook dat klinkt goedkoper dan het lijkt, want er zit genoeg verandering in als je bepaalde keuzes anders maakt. Keuzes zijn er dan ook genoeg te maken in de twaalf uur durende game. Hoe je de game wilt eindigen, dat is helemaal aan de speler want er zijn geen goede of slechte keuzes, alleen de uitkomst is wat anders. En net zoals in een film, het is niet de uitkomst wat telt maar de weg er naar toe. Dus nu is het aan jou als gamer om te bewijzen dat jij het beter kan dan die tuthola’s en klootzakken. Vergeet niet om nieuwe onderbroeken te kopen…