Comic-Con International: kamperen op straat en keuzestress
Conventies met de titel Comic-Con bestaan al sinds de jaren 60. Het zijn regelmatig, vaak jaarlijks, terugkerende conventies waar liefhebbers van comics bijeenkomen om samen te vieren waar ze fan van zijn. De conventie bevat in alle gevallen een beurs waar comics en andere koopwaar verkrijgbaar zijn, maar het is zeker op de grotere cons ook goed mogelijk je te vermaken zonder ook maar één voet op die beursvloer te zetten. Dat is ook het geval bij San Diego Comic-Con.
De editie in San Diego, officieel Comic-Con International: San Diego geheten, is ook de grootste comic conventie in de Verenigde Staten (al komt New York Comic-Con hier qua bezoekersaantallen steeds dichterbij). Het jaarlijkse evenement heeft de status 'dé Comic-Con' te zijn, waardoor de naam Comic-Con, voor niet-ingewijden, al gauw een synoniem is voor het evenement in San Diego. En waarom ook niet? De editie van 2012 had meer dan 130.000 bezoekers (sindsdien zijn verkoopcijfers geheim, maar het is niet veel gestegen) en sinds de jaren 00 is het evenement uitgegroeid tot dé aandachtstrekker voor films en tv-series, waardoor Hollywood de conventie inmiddels is gaan gebruiken als een jaarlijkse uitvallocatie waar sterren, regisseurs en producers naar afreizen om te praten, feesten en te geeken met pers, publiek en elkaar. Het is misschien wel het grootste media-evenement van het jaar.
Megadrukte in San Diego tijdens Comic-Con
Maar wat komt het publiek er nu eigenlijk doen? Loopt iedereen daar een beetje verkleed met elkaar rollen te spelen? Komen nerds daar om hun comics-collectie te vergroten? Lopen celebrities daar echt tussen het gewone publiek? Wat zijn die panels? Kun je echt honderd dingen op een dag doen? Wat is Comic-Con nou eigenlijk?
De grootste bekendheid van het concept 'comic-con' zal waarschijnlijk liggen in de panels, dankzij de nieuwswaarde die sommige bekendmakingen tijdens zulke panels vaak hebben. Media berichten regelmatig over een nieuwtje dat bekend werd gemaakt "tijdens Comic-Con in San Diego". Of in New York, Chicago, et cetera.
Een panel is eigenlijk heel simpel: het is een evenement van ongeveer een uur, dat plaatsvindt in een van de meeting rooms, zalen of zelfs hallen van de conventie. De ruimte is ingericht met stoelen die opgesteld staan richting een podium met een lange tafel. Daar nemen, afhankelijk van het onderwerp van het panel, schrijvers, tekenaars, producers, regisseurs, acteurs of andere talenten plaats en aan een lessenaar staat de gesprekleider, die in principe de host van het panel is.
De cast en crew van Orphan Black
Als je een panel bijwoont over een tv-serie of een nieuwe film in een bestaande franchise, of een film met een populaire cast, dan zal de zaal gevuld zijn met fans, kun je producers en acteurs aan de lange tafel verwachten en zal het panel wellicht beginnen met een aantal beelden op een groot scherm: een trailer, een recap van het vorige seizoen of een 'sizzle reel', een speciaal voor de conventie samengestelde montage van beelden die soms slechts dagen eerder zijn opgenomen. Dat is vooral gebruikelijk bij films en series die net begonnen zijn met de productie of een nieuw seizoen.
Naast het tonen van beelden zal de host vragen stellen aan de panelleden, meer beelden tonen en uiteindelijk de aanwezigen in de zaal de gelegenheid geven vragen te stellen aan de panelleden. En dan is het weer voorbij. Hoe simpel een panel ook is, het publiek heeft in dat uur de enigszins unieke kans om oog in oog te staan met hun helden en exclusieve beelden te zien van hun favoriete tv-serie of die film die volgend jaar pas uitkomt. En je mag zelf vragen stellen! Wie wil dat nou niet?
Nou, maar weinig mensen, lijkt het soms. Comic-Con is een enorm populair en daarmee drukbezet evenement. De kaartverkoop voor de editie van dit jaar ging van start op een zaterdag in maart en alle kaarten gingen er in anderhalf uur uit. Op zo'n moment is nog heel weinig bekend over de inhoud van de conventie: exposanten op de beursvloer hebben nog haast niets verteld over hun koopwaar en tv- en filmproducenten hebben niets bekendgemaakt over welke series en films ze komen promoten. Eigenlijk is de enige zekerheid 'dat er voldoende te doen is', maar daarbij is het kopen van kaarten wel een gok: als je hebt besloten alleen aanwezig te zijn op donderdag (of je viste achter het net voor de andere dagen - kaarten voor Comic-Con zijn moeilijker te krijgen dan die voor Lowlands), en jouw favoriete sterren komen in een panel op zaterdag, heb je vette pech. En zelfs als je een kaart hebt voor alle dagen, of je hebt toevallig de juiste dag gekozen, is nog niets zeker. Panels kunnen heel populair zijn en dus is binnenkomen lastig.
Wachten voor een panel in hal H gebeurt buiten, onder tenten
De zalen en andere ruimtes in het Convention Center in San Diego zijn enorm divers. Je hebt de kleine ruimtes, waar je met 300 personen kunt gaan zitten luisteren naar een panel, wat heel leuk kan zijn, maar je hebt ook hallen die plaats bieden aan duizenden aanwezigen. De grootste ruimte is hal H, waar 6.500 bezoekers plaats kunnen nemen, gevolgd door Ballroom 20, waar je met nog eens 4.500 anderen in kunt gaan zitten. In deze ruimtes vind je jaarlijks de panels van de echt grote films, de echt populaire tv-series of franchises, of de echt populaire personen uit het wereldje. Het is helemaal niet gek voor personen als Joss Whedon of Kevin Smith om een eigen panel, zonder vooraf bepaald onderwerp, in een van deze megazalen te hebben.
Het is ook helemaal niet gek om een hele dag, of meer, kwijt te zijn als je een uurtje wil doorbrengen bij het panel van Doctor Who, de nieuwe Marvel-films of Game of Thrones. Deze zijn zo populair dat fans, wetende dat de capaciteit van 6.500 veel lager is dan de interesse in zulke panels, niet alleen uren voorafgaand aan het panel, maar zelfs al vanaf vroeg in de ochtend of de voorgaande avond in de rij gaan zitten om een goede plek, of überhaupt een plek, in de zaal te hebben. Fans overnachten op straat, in de rij voor de volgende dag, om hun helden in het echt te kunnen zien. Comic-Con staat onder de bezoekers dan ook bekend om de rijen. Er zijn niet alleen rijen voor de grote panels, maar ook voor de kleine. En niet alleen voor de panels, maar ook voor signeersessies op de beursvloer, voor de catering, de wc's en zelfs voor andere rijen. Inderdaad: er wordt wel eens spottend gezegd dat zelfs de rijen rijen hebben, en dat bleek niet eens zo ver van de waarheid te zitten. Wanneer een rij 'vol' zit en de organisatie niemand meer toelaat om in de rij aan te sluiten, ontstaat een figuurlijke rij van personen die graag in de rij willen zodra dat mogelijk is. Of een letterlijke: ze gaan gewoon een eindje verderop staan wachten.
Comic-Con is daarom een beetje een gekkenhuis. Sommige rijen staan op de eerste dag voor de stands van exposanten op de beursvloer, die 'exclusives' verkopen. Dat zijn artikelen, vaak speelgoed, beeldjes of comics, die alleen, in een gelimiteerde uitgave, op Comic-Con te krijgen zijn. De conventie kent op de avond voor de eerste dag een 'preview night', waarop de beursvloer al volledig geopend is. Veel fans kopen kaarten voor deze preview night, alleen om de eersten te zijn die de beursvloer op mogen stormen om bijvoorbeeld bij de stand van Hasbro die exclusieve Transformer te kopen. Dat de aankoop vervolgens niet uit de verpakking wordt gehaald en thuis wordt opgeslagen om te wachten tot de waarde stijgt is helemaal niet gek.
Natuurlijk kun je op de beursvloer ook de nodige comics, boeken, T-shirts en nog honderd andere dingen scoren; de beurs is gedurende de hele conventie geopend en het zal er altijd bedrijvig zijn. Als gewone bezoeker kijk je namelijk je ogen uit.
Op pagina 2: een vluchtige terugblik op San Diego Comic-Con 2013.
