[Reportage] Zwarte Cross 2009
Wat ooit begon als een feest op een grasveldje in Hummelo, is inmiddels niet zomaar meer een feestje. Nee, Het Zwarte Cross Festival is groot! Wat dacht je van 20 podia, 1500 medewerkers, meer dan 100 bands, 300 theaterartiesten, 50 stuntmannen, 1500 crossers en ga zo maar even door. Alsof dat nog niet genoeg is heeft de organisatie ook een uit steigerpijpen opgebouwde toren van 70 meter neergezet, waarvan een, naar mijn mening, complete maniak met een motor vanaf zal gaan springen. 70 meter..geloof me, dat is geen kattenpis.
Vrijdag
De donkere lucht deed het al vermoeden, en het vermoeden was juist. Na het halen van onze perspasjes belanden we direct in de file. Er moeten namelijk nog even een paar auto’s uit de modder worden getrokken. Behalve dat dit inhoudt dat we het begin van de eerste acts missen, blijkt dit helemaal geen straf. Terwijl uw fotografen Taxibabe en Fraubitch met hun poppenoogjes als chantagemiddel nog even een extra parkeerkaart regelen, maakt ongetekende een praatje met één van de medewerkers. “Machtig mooi” vindt ie het allemaal en ik krijg een update van de rare gevallen die de beste man deze dag allemaal al heeft mogen aanschouwen.
Een praatje maken helpt, want als de stoet weer in beweging komt rijden we als één van de eersten de parkeerplaats op.
De hele dag regent het al in het hele land en ook Lichtenvoorde is niet gespaard, zo blijkt wanneer we richting festival terrein lopen en de eerste blubberzombies ons met een glimlach in tegengestelde richting voorbij lopen. “Mooie witte veters”, hoor ik er nog één lachend roepen. Hmm.. Voor een beetje blubber zijn we natuurlijk niet bang en eenmaal op het terrein stappen we dapper door naar de perstent. Het eerste wat opvalt op het festival is dat alles net even iets anders dan op een ander festival is. Waar je op bijvoorbeeld Lowlands ook best een zweefmolen kan tegenkomen, hebben ze er hier iets anders op bedacht. Wat nou stoeltjes om in te zitten? Crossmotoren aan kettingen, zo doen ze dat hier. Ook hangen over het gehele terrein borden en banners met de meest hilarische teksten en zie je overal beeltenissen van Tante Rikie -“festivaldirectrice” en beschermvrouw van het festival- terug.
Nadat we netjes ontvangen zijn door de pers- en genodigdenbegeleiders begint het verkennen. De perstent uit, langs het hoofdpodium naar de Theaterweide. Op het hoofdpodium zien we de Jim Jones Revue. Rock ’n Roll met als inspiratie helden als Little Richard en Chuck Berry. Waar ik het prima trek als de frontman van bijvoorbeeld The Hives quasi arrogante opmerkingen tegen het publiek maak, lukt het me niet deze man leuk te vinden. Muzikaal is het prima in orde maar de irritatie door de zanger is voor mij te groot om me te vermaken. Snel door naar de Theaterweide dan maar.
Leuk opgezet met een theatertent, theatertipi, buitenpodium, massagesalon en relaxweide. Het hele weekend kun je hier terecht voor intieme optredens van onder andere Mr. Methane (Live Fart Show), Roosbeef of Hans Kazan. Als je hier niet van houdt zijn er volop andere mogelijkheden om je te vermaken, zoals het luisteren naar Rock ’n Roll stories van Nederlandse artiesten, een workshop buikdansen volgen of naar de mini-bar -een miniatuurbar met lilliputter als uitbater- gaan.
We vervolgen onze verkenningstocht langs de Undercovertent. Zoals de naam al doet vermoeden spelen er alleen maar coverbands in deze tent. Natuurlijk zet je dat niet in het blokkenschema in je programmaboekje. Hoe stoer is het als je ongegeneerd namen als U2, AC/DC of Rage Against The Machine kan noteren? Een paar passen verder staan we al voor het hek van de Stuntarena. Helaas blijft al snel dat de stunt op vrijdag niet doorgaan. In verband met de weersomstandigheden is dit niet verantwoord. Jammer maar helaas!
Even verder is de Metalweide. Ook hier is een imposant podium uit de grond gestampt. Compleet in stijl met enorme opblaasbare vleermuis. Inzage in het programmaboekje leert dat de organisatie ook voor de liefhebbers van dit genre een paar grote namen gestrikt hebben. Wat mij echter op de vrijdag het meest verrast is de jonge Britse Screamo-Metalcore band Architects. Belachelijke maatsoorten en tekeer gaan als een malle…maar dan heeeel strak. Wow! Toch lijkt het erop dat meeste mensen op de vrijdag voor afsluiter Arch Enemy zijn gekomen. De Zweedse deathmetal band, onder leiding van de Duitse frontvrouw Angela Gossow (Ja, ook vrouwen kunnen heel laag grunten), maakt haar status ruimschoots waar en geeft het publiek waar het op heeft gewacht. Prima en vooral goed uitgedachte show.
Wat opvalt, is dat het qua bezoekers best rustig lijkt op de vrijdag. Bij de meeste podia is het vrij rustig, met als voordeel dat alles makkelijk bereikbaar is. Dit veranderd echter compleet wanneer we de Metalweide verlaten en na 50 meter blubberen bij de Megatent komen. Ah! Daar is iedereen..ik zocht jullie al!
Logisch eigenlijk, want de Megatent is waar de meeste optredens van acts plaatsvinden die vooral in deze contreien van het land erg populair zijn. Normaal, Fragment en de Band Zonder Banaan zijn een aantal namen van de bands die op vrijdag in de tent spelen. En je kan er lang of kort over zijn, maar dat is feest. Hoewel de teksten in voor mij vaak onverstaanbare streektaal worden gebracht, is het eigenlijk onmogelijk dit niet leuk te vinden. Íéder woord wordt met enorm enthousiasme door het dansende publiek meegezongen. Dan kun je nog zo’n zuurpruim zijn en misschien helemaal niet van de muziek houden, maar het tovert een lach op je gezicht.
Mala Vita is verplaatst naar het Hoofdpodium en hierdoor mogen The Pedro Delgado’s de avond hier afsluiten. De voor mij onbekende Amsterdamse bluegrass-streetgrass formatie blijkt prima vermaak. Toch lijkt het niet het feestje waar het overgrote deel van de tentgangers voor zijn gekomen.
Hop! Langs het reuzenrad, de festivalmarkt, het nog gesloten hek van de crossbaan en de volgende weide is daar. Op de Fijnproeversweide staat een wat kleine tent waar de potentiële nieuwe grote namen van de muziekscène optreden. Gedurende het weekend blijkt dat dit niet de meest populaire plek onder de bezoekers is, wat in betekent dat veel bands voor een nagenoeg lege tent staan te spelen. Aan de andere kant, je kan wel zeggen dat het op het Zwarte Cross Festival hebt gespeeld. Niet alleen is dit voor veel van de bands een eerste optreden op een groot festival, maar het staat ook nog eens erg leuk in je biografie. Wanneer we de Fijnproeversweide verlaten is het “rondje” compleet.
Met de balkan-ska-rock van Mala Vita dansen de aanwezigen op het veld voor het hoofdpodium zich de nacht in en eindigt de vrijdag ook voor ons. Vrijdag was een dag met blubber, een dag van kennismaking en een dag van verkenning. De eerste indruk is goed. De sfeer is relaxt en je hoeft je werkelijkwaar geen moment te vervelen. Kapot het bedje in.
Voor meer foto's van vrijdag zie: Sfeerimpressie Zwarte Cross vrijdag
