Need for Speed Unbound

Wouter (2dope)

Need for Speed is terug, ditmaal met Unbound, de vijfentwintigste iteratie uit de race-franchise. Unbound breekt niet per se met de formule van de laatste paar delen, maar gooit er her en der toch nog weer de nodige vernieuwing in, met name op het gebied van art stijl en gameplaymodi. Straatracen staat centraal.

Weinig gameliefhebbende nineties kids die niet zijn opgegroeid met Need for Speed. Het was nota bene 2000 dat Need for Speed: Porsche Unleashed uitkwam, een persoonlijke favoriet van mij in jongere jaren. Ik vond die game zo tof omdat je moest beginnen met een antieke Porsche uit 1950 en naarmate je ervaring opdeed steeds modernere bolides van het Duitse merk mocht besturen. Het was de voldoening van een nieuwe auto vrijspelen wat ik zo waardeerde, iets wat tegenwoordig niet echt meer gemeengoed is in games waar je doorgaans binnen luttele uurtjes kunt kiezen uit honderden scheurijzers.

Eerlijkheid gebied me te zeggen dat de franchise mijn interesse in het laatste decennium niet erg vast heeft weten te houden. Uit mijn hoofd zou ik behalve Most Wanted en Heat geen titels kunnen noemen die in de afgelopen tien jaar zijn uitgekomen, wat wellicht iets zegt over enerzijds hoeveel indruk de andere titels hebben gemaakt en anderzijds over mijn interesse in racegames. Ik ben niet per se race(game)fan of Need for Speed-junkie, maar ook als filthy casual kun je je prima vermaken van een beetje rondscheuren in een semi open wereld en tot op zekere hoogte competitief spelen met A.I. of andere spelers.

NFS: Unbound is een typische arcade-y racer waarbij er weer wordt afgewisseld tussen free-roamen in een open wereld genaamd Lakeshore, gebaseerd op Chicago, en het deelnemen aan events. Je ontwikkelt je personage en je auto's en naarmate je voortgang boekt door mee te doen aan wekelijkse kwalificaties maak je kans op een positie in The Grand, de ultieme Lakeshore straatrace waarin bepaald wordt wie de beste straatraceskills bezit. Het behalen van rep/reputatie(punten) doe je voornamelijk door risico's te nemen, bijvoorbeeld door flink door bochten te driften of door te strijd aan te gaan met Lakeshore PD. Hoe meer aandacht je op jezelf vestigt, hoe fanatieker de politie je achtervolgt. Op dat 'heat'-systeem valt nog wel het nodige aan te merken, zo wordt de speler wel érg snel op de hielen gezeten door de lange arm der wet, bij het irritante af, en zijn de hogere wanted-niveaus zo goed als onmogelijk om van te ontsnappen. Dat wanted level 5 pittig moet zijn snapt iedereen, maar dat politieauto's dan veranderen in tanks die 400km per uur kunnen is een beetje overdreven.

Unbound ziet er qua graphics keurig uit maar wat opvalt is de mix met cel shaded effecten die je te zien krijgt bij bepaalde animaties. Bijvoorbeeld tijdens het driften of tijdens wheel spins komen deze kleurrijke, cartoony effecten naar voren. Het is even wennen omdat het vermengd wordt met de 'gewone' graphics die de Frostbyte-engine produceert. NFS Unbound gebruikt de meest recente versie van Frostbyte, 4.0, die onder andere ook gebruikt werd in Battlefield 2042. Vermoedelijk zal de vermenging met de 'street art' esthetiek niet bij iedereen even goed in de smaak vallen, maar het past wel helemaal bij de algehele stijl van de nieuwe NFS-game.

Wat ik vaak merk bij dit soort games, ook bijvoorbeeld in titels als Forza Horizon of The Crew, is dat ik niet per se zin heb om steeds van event naar event te sprinten. Vaak betrap ik mezelf erop dat ik juist prima tijdenlang doelloos kan rondtouren zonder aan noemenswaardige activiteiten mee te doen. Dat de game zich daar goed voor leent is wel een compliment op zich: het speelt gewoon makkelijk en lekker weg. Wat daarbij ook helpt is dat NFS Unbound een keurige 60fps op 4K-resolutie laat zien en ook bij hoge snelheden een prachtig plaatje met goede performance kan blijven tonen. Het 'straat'-stijltje moet je wel liggen, Unbound is bij vlagen ook enorm tenenkrommend met zijn wanhopige pogingen om hip over te komen, in bijvoobeeld tijdens de cutscenes en de dialogen, terwijl het tegelijkertijd allemaal wel enigszins politiek correct moet blijven. Het lijkt ook wel heel erg gericht op kinderen.

Activiteiten zijn er op zich genoeg, van endurance races tot drift events en van 1v1-races tot de takeover events, waarin je een combinatie van allerlei skills aan elkaar moet zien te rijgen. In de meeste gevallen dien je een bepaald bedrag neer te leggen om mee te mogen doen aan races of andere events waarbij geldt dat hoe hoger de 'performance tier' hoe duurder de buy-in maar ook hoe hoger het prijzengeld. Het is wel een leuke manier van levelen omdat je dus altijd een risico neemt om je inleggeld te verliezen. De opgestrijkte cash kun je gebruiken om nieuwe auto's te unlocken en te sleutelen aan je bestaande bolides. In NFS Unbound komt toch wel weer een klein beetje dat sentiment naar voren dat ik eerder beschreef: een relatief bescheiden aanbod van auto's waarbij je meer je best moet doen om nieuwe voertuigen te unlocken. Hierdoor hecht je meer waarde aan de wagens die je hebt en leer je ze dus ook beter kennen.

Wat me persoonlijk erg aanspreekt is de verscheidenheid in het aanbod van type auto's, zo kunnen spelers behalve in razendsnelle Lambo's ook racen in dikke trucks en SUV's. Wel moet gezegd worden dat het aantal officiële merken behoorlijk karig is, zo zijn er helemaal geen Audi's of Toyota's te vinden in de game, maar bijvoorbeeld wel weer een hele shitload aan verschillende BMW's. Daarbij is de customization logischerwijs ook weer een belangrijk thema in het spel: je kunt enorm veel tunen aan je bak om het een persoonlijk tintje te geven, van het compleet verwijderen van je bumpers tot de meest schreeuwerige weeb paintjobs en reusachtige spoilers.

NFS Unbound biedt een leuke verscheidenheid aan welbekende maar ook nieuwe en originele events, waarbij niet de hele kaart meteen bezaaid is met icoontjes maar je via 'week-tot-week' classificaties speelt wat wat meer structuur geeft. Ook het jezelf moeten inkopen in races is me goed bevallen qua progressie en risk/reward en het gevoel van voldoening is meer aanwezig omdat je meer investeert in een kleiner aanbod van auto's in plaats van meteen een wagenpark van honderden voertuigen te unlocken. De grafische stijl is gedurfd en daarmee mogelijk niet voor iedereen, wel ziet het spel er verder keurig uit en is de performance prima. De story-mode is okay-ish met bij vlagen enorm cringy dialogen alsof de doelgroep uitsluitend 12-jarige Fortnite kids betreft. Al met al toch wel een vermakelijke street racer die qua content wat mij betreft geen full price rechtvaardigt maar een keer in een sale prima op te pikken is.