Soul

De zin van het leven is inmiddels geen onbekend terrein meer voor Pixar. In Inside Out werden al de emoties grondig uitgediept en nu het is tijd voor leven en dood, waar de knappe koppen uit Emeryville in Coco al lieten zien dat ze weten waar ze mee bezig zijn. Wat zit er precies tussen leven en dood in? En wat zorgt ervoor dat mensen hun doel in het leven weten te vinden? Dit zijn de vragen waar Soul niet voor terugdeinst en waar het voor jong en oud antwoorden op geeft die bij zullen bijblijven.

Joe Gardner is een muziekleraar die het optreden van zijn leven aangeboden krijgt. Alles verandert alleen als hij verongelukt en terecht komt in het hiernamaals. Zal het hem lukken om terug te keren in zijn lichaam en om zijn doel in het leven te vervullen? Hij wordt daarbij geholpen door 22, een lichaamloze ziel die niet naar de aarde toe wil om het leven te beginnen.

Dat Pixar-regisseurs altijd een goede stemmencast weten te verzamelen is geen bijzonderheid meer. Echter, Jamie Foxx weet in Joe zoveel gevoel en rauwe emotie te leggen dat je daardoor vergeet dat je naar een geanimeerd personage zit te kijken; dat is de sleutel tot animatie, die combinatie van stemacteur en de animatie die erbij past. Alhoewel de animatie wederom hyper-realistisch is, blijft er toch genoeg ruimte over om te genieten van de kunst die animatie is. Het is dan ook wel jammer dat deze film niet de kans heeft gekregen om op het grote doek bewonderd te worden, want de haarscherpe beeldkunst schreeuwt om in de bioscoop gezien te worden. Naast Joe Foxx zijn er genoeg pluimen uit te delen voor de bijpersonages, waaronder Tina Fey als de rebelse ziel 22, die er helemaal geen zin in heeft om in een lichaam te gaan leven. 

Opvallend is Graham Norton als Moonwind, een ziel die zowel op aarde als in het hiernamaals zit vanwege zijn meditatie en de kracht om zich uit zijn lichaam te verplaatsen. Normaliter is Norton een enorm aanwezige persoonlijkheid, maar de rol van bijpersonage past hem perfect. Een meesterlijke zet zou het haast genoemd kunnen worden.

Daarnaast valt de soundtrack van rasmuzikanten Trent Reznor en Atticus Ross vanaf de eerste noot goed en laat het alles in de film op zijn plek vallen. Voeg daar de jazz-arrangementen en composities van Jon Batiste aan toe en het is de perfecte match. Opnieuw wordt door de kracht van muziek de gevoelige snaren geraakt en kan er zomaar een traantje van je wang vallen. Het is haast irritant hoe Pixar dit toch altijd weer voor elkaar weet te krijgen, al treden de pogingen in deze film iets minder op de voorgrond dan bijvoorbeeld in WALL-E of Toy Story. 

En in het verlengde daarvan is er wel degelijk een valkuil te vinden in deze film waar de makers helaas voor gevallen zijn. Het concept van het hiernamaals roept veel vragen op bij de kijker die soms te weinig of niet sluitend worden beantwoord. De makkelijkere route wordt soms ingeslagen en dat is iets wat eigenlijk niet vaak meer voorkomt bij de animatiestudio. Het is niet zo dat de film daardoor aan overtuigingskracht inlevert, maar het zorgt er wel voor dat er onbeantwoorde vragen blijven bestaan binnen een verhaal dat zich voordoet als een antwoord op alle vragen in het leven. Daarnaast had er wel wat meer ruimte gegeven mogen worden voor een grapje op zijn tijd. Natuurlijk valt er wat te lachen, maar om een jong en wat ouder publiek ook bij de les te houden heeft Pixar in het verleden laten zien dat er genoeg inspiratie aanwezig is bij het grote team voor een tweede laag. Die tweede laag lijkt te zijn vergeten en hoewel dit geen ramp is, kan het wel gezien worden als een zwaktebod. Het zijn kleine scheurtjes in een verhaal dat voor de rest staat als een huis, waar de menselijke emotie nog steeds de aandacht krijgt zoals we gewend zijn van deze meesterlijke vertellers.

Soul is een fantastische film met wat zwakke kanten qua vertelling, maar dit is ook toe te schrijven aan het feit dat de lat bij Pixar onmenselijk hoog ligt door verworven successen in het verleden. Er wordt uiteindelijk niet dezelfde emotionele impact bereikt zoals gedaan werd bij Inside Out, de vertelling is uiteindelijk niet zo krachtig als Coco, maar in Soul schuilt wel degelijk een mogelijkheid om uit te groeien tot een klassieker, mede omdat het zeer toegankelijk avontuur is voor mensen die aan het begin, het midden of aan het einde van hun leven staan. Dat is uiteindelijk de kracht die de film met zich meedraagt.

Soul is vanaf nu beschikbaar op Disney+.