Maneater

Wouter (2dope)

Tripwire Interactive plaatst met Maneater de haai in de hoofdrol van een actie-RPG waarin feitelijk je enige doel is om zoveel mogelijk andere organismen te verslinden. Altijd al eens in de huid van een dikke stierhaai weerloze strandgangers op willen jagen? Dan is dit je game.

De laatste game van Tripwire die ik speelde was Killing Floor 2, een coöperatieve survival-shooter met zombie waves. Maneater is hele andere koek, deze third-person actie-RPG is in een soort erfenis van Depth, een niet zo succesvolle multiplayergame uit 2014. Depth draaide om een asymmetrische strijd tussen duikers en haaien, een concept vergelijkbaar met het evenmin succesvolle Evolve van Left 4 Dead-studio Turtle Rock. Evolueren heeft ook in Maneater een sleutelrol, maar is uitsluitend singleplayer en daarmee vrij uniek in zijn soort.

De game trapt af met een inleidende tutorial waarin je dood en verderf moet aanrichten langs de kust, waar argeloze badgasten en waterskiërs verslonden dienen te worden en je zodoende de besturing onder de knie krijgt. Je speelt de proloog door als volwassen stierhaai die na een moordlustige rooftocht wordt gevangen door aartsrivalen Pierre "Scaly Pete" LeBlanc en zijn zoon Kyle, haaienjagers van beroep en gezind op wraak voor de aangerichte slachtpartij. De gehavende vis wordt opgehangen, opgengesneden en blijkt zwanger te zijn. De babyhaai wordt weggehaald en door het duo verminkt om later herkend te kunnen worden. Hier start het avontuur van Maneater, als veredelde gup, maar één met een onverzadigbare honger.

Als onervaren haaienpup is het even wennen in de uitgestrekte wateren van de open wereld van Maneater. Losgelaten in de Bayou van Louisiana is het is zaak om jezelf snel vet te mesten om grotere en sterkere vijanden te kunnen verslaan. De game wordt gespeeld vanuit een third-person perspectief en je begint met een aantal standaard moves zoals bijten, meppen met je staart en op majestueuze wijze jezelf uit het water lanceren. Alles om je heen wat beweegt en in je maag lijkt te passen staat op het menu. Verschillende prooien bieden verschillende bronnen van voeding zoals eiwitten, vetten en mineralen, die er uiteindelijk voor zorgen dat je levelt c.q. groeit. Op verschillende plekken in de wereld zijn mysterieuze, lichtgevende 'grottos' te vinden waar je kunt levelen en nieuwe vaardigheden kunt unlocken zoals sonar pulse, een 'bio-elektrische staart' en de mogelijkheid om verschillende lichaamsdelen te bepantseren met botweefsel. Er is zeker een boel fantasie komen kijken bij het bedenken van upgrades en maakt ook goed duidelijk dat de game zichzelf niet al te serieus neemt.

Moerassige rivieren en diepe meren verkennen terwijl je je tegoed doet aan al het kleurrijke onderwaterleven is leuk vermaak, zodra je de controls doorhebt merk je dat het steeds eenvoudiger wordt om de wereld om je heen te observeren terwijl je op de automatische piloot kleinere vissen en schildpadden verorbert. De onderwaterwereld puilt naast organismen uit van de details in de vorm van bijvoorbeeld scheepswrakken, koraalriffen en uitgestrekte onderwatergrotten. De game heeft een beperkte open wereld bestaande uit zeven regio's, die her en der nog afgebakend zijn en pas toegankelijk worden als je in omvang afdoende gegroeid bent. De individuele regio's hebben ieder weer een eigen apex predator die verslagen kan worden in ruil voor unieke vaardigheden. Sowieso is de mens geenszins je enige vijand, de eerste obstakels komen in de vorm van alligators, agressieve goudmakrelen en hamerhaaien.

Combat met waardige tegenstanders zoals grote makreelhaaien en orca's kan best lastig zijn. Het gevechtssysteem gaat vooral om ontwijken en counteren, met een behendige manouevre kun je met de juiste timing inkomende aanvallen ontwijken waarna de aanvallende partij vaak kortstondig 'gestund' is en dus kwetsbaar is. De ontwikkelaars geven aan inspiratie te hebben opgedaan uit Punch Out en Dark Souls. Bewapende boten kunnen van onder bestookt worden of juist met een sprong uit het water, waarbij gewapende jager mee het water in gesleurd kunnen worden. Je kunt als haai ook redelijk lang op het droge voort spartelen, wat handig kan zijn om collectibles te vergaren of vluchtende mensen alsnog te grazen te nemen. De besturing werkt oké, al had ik soms wat moeite om te switchen tussen zwemmen aan de oppervlakte en onderwater aangezien dit niet in één vloeiende beweging gaat maar met een aparte knop.

Het is leuk om de ontwikkeling van je haai te volgen, steeds groter en gehavender wordend, vijanden waar je een een paar uur eerder nog moeite mee had worden nu probleemloos in twee of drie happen aan stukken gereten. Behalve je ultieme doel - wraak nemen op Scaly Pete - zijn er talloze nevenactiviteiten zoals kentekenplaten verzamelen, gebieden bevrijden van hun apex predator, verstopte landmarks ontdekken en talloze fetch quests zoals het opeten van een bepaald aantal specifieke vissen. Als de zon een beetje gunstig op het water staat is het een heerlijk rustgevend aangezicht wanneer je op laag tempo een beetje door het waterfauna glijdt. Af en toe had ik flashbacks naar de oude Ecco the Dolphin-games, waarin het ook erg gaaf was om jezelf meters hoog uit het water te lanceren en een kleurrijke onderwaterwereld te verkennen.

Toch loert immer het gevaar van herhaling en daarmee verveling. De mogelijkheden voor veelzijdige activiteiten onder- en aan de waterkant blijken toch wat te beperkt om een open-wereld RPG met genoeg vermaak te vullen. Vooral de momenten waarop je wat lastigere obstakels moet overwinnen en je overgeleverd bent aan de fetch quests, gaat de oneindige eetlust van je haai op den duur tegenstaan. Gevechten met dronken rednecks op gammele vissersbootjes zijn eerst aanvankelijk goed vermaak maar worden uiteindelijk repetitief, te meer omdat ze allemaal op elkaar lijken en er ook niet echt variatie benodigd is in de manier waarop je de strijd met ze aangaat. Inkomende kogels ontwijken, bootjes beuken en vissers het water in sleuren. Soms blijkt opeens dat je een unieke 'boss' annex premiejager hebt verslagen, of een speciale apex predator, maar omdat veel vijanden nogal op elkaar lijken zijn ze niet of nauwelijks te onderscheiden van reguliere vijanden, in gedrag noch in uiterlijk. 

Zodra je eenmaal een bepaalde drempel over bent en je qua omvang Megalodon-vormen begint aan te nemen wordt de game juist weer wat te eenvoudig, al heeft dat ook wel weer wat, een gevoel van oppermachtigheid na een lange lijdensweg. De game ziet er verder prima uit, speelt lekker 'arcadey' en biedt genoeg hersenloos vermaak voor een flink aantal uurtjes als het concept je aanspreekt. Maneater is nu verkrijgbaar voor Xbox One en PlayStation 4 voor €39,99. De pc-versie is momenteel alleen nog verkrijgbaar via Epic Game Store voor €36,99. Een Steam-versie komt later.