Touhou Genso Rondo Bullet Ballet

Voor de mensen die er nog nooit van gehoord hebben: Touhou is een eenmansproject. De maker, met de bijnaam ZUN, wilde graag een game maken met priesteressen in de hoofdrol. Dat werd Touhou. Hij maakte zelf de software, componeerde zelf zijn muziek en maakte zelf de graphics. Dat werd een bescheiden succes, en ondertussen is dit een van de grotere fanmade-projecten geworden. Er zijn veel fans die muziek componeren, verhalen schrijven, games, manga's of zelfs gehele anime's maken. ZUN heeft maar een paar regels: je mag het niet commercieel uitbuiten zonder zijn toestemming, geen eindes maken zodat zijn serie afgelopen is en het liefst ziet hij zichzelf nog in de credits, al is dat laatste geen must.

Touhou Genso Rondo Bullet Ballet is de eerste poging om de franchise naar het Westen te brengen. Het is een zogenaamde Bullet Hell-game gecombineerd met fighter-trekjes. Je kunt kiezen uit tien speelbare maidens. In deze game vecht je telkens tegen één baas. Deze bazen hebben elk unieke vaardigheden, maar vooral bizar drukke schietpatronen waardoor je enorm moet blijven opletten wat er steeds gebeurt op het scherm. Je kunt zelf ook patronen maken en als je door de kogelregen in de buurt van je tegenstander komt, kun je kort wat aanvallen met wat slagen of trappen. Dan zijn er nog toverspreuken waarmee je de kogelregen van jezelf tijdelijk nog uitgebreider en krachtiger maakt, maar deze kun je maar een enkele keer inzetten.

De tutorial is een berg met tekstuele uitleg en een kleine demonstratie, maar je mag niets zelf doen. Elke knop wordt uitgelegd, maar even de knop daadwerkelijk indrukken om te zien wat er gebeurt is er niet bij. Nogal apart, doe dan niets. Het is niet dat het lastig is, maar je moet de eerste keer hier doorheen en het voelt nogal zinloos. Over zinloos gesproken: er is een verhaalmodus.

Die verhaalmodus stelt echt niets voor. Je krijgt een korte still te zien met een korte dialoog tussen de twee vechtersbazinnen. Het ziet er gedetailleerd uit, maar we zijn zo veel meer gewend. Het voelt allemaal nogal zinloos om te vechten, het zijn echt non-redenen. "Oh, heb jij het niet gedaan, dan ga ik naar de volgende." Naast een nogal matig verhaal is het ook zo uitgespeeld. Elk personage heeft maar een heel kort 'verhaal'. Je kunt tussendoor ook niet opslaan, maar dat is dus ook niet echt een probleem.

Er zijn nog twee modi naast de verhaalmodus. De Arcade-modus is veel leuker omdat het steeds lastiger wordt naarmate je verder komt. Persoonlijk vind ik dit de leukste modus. Boss Rush is een nogal vreemde naam voor de derde modus. Je hebt ook in alle andere modi namelijk alleen de bazen, dus geen idee waarom het zo genoemd wordt. Het enige verschil is dat de bazen nu meteen beginnen met een spreuk, waardoor je meteen in het nadeel bent.

Al die modi maken niet veel uit. Wanneer je een potje Touhou Genso Rondo Bullet Ballet start, dan gaat het om de flashy, epileptische aanvallen-opwekkende graphics. En daar is het spel erg goed in. De schermindeling is ook slim: aan de zijkanten zie je allerlei data over jezelf en je tegenstander, zodat je voor de rest alle overzicht hebt om de vijandelijke kogelregen te overleven. Als fan van het genre is het prima te doen, maar wil je eens een poging wagen in het genre, dan zijn er betere alternatieven voor een eerste kennismaking, zoals het recent uitgegeven Enter the Gungeon.