CD: Cretin - Stranger

Geduld is een schone zaak. Fans van grindcore en de formatie Cretin in het bijzonder kunnen er over mee praten. Het is maar liefst acht jaar geleden dat de band uit Santa Cruz het hoogstaande debuut Freakery uitbracht. Op de valreep van 2014, verschijnt eindelijk de opvolger Stranger, zodat we toch nog stuiterend het nieuwe jaar in kunnen.

Uiteraard heeft alles zo zijn verhaal, zo ook de geschiedenis van Cretin. De band werd reeds in 1992 opgericht door Matt Widener (bass) en Marissa Martinez op grunt en gitaar, maar ze konden steeds maar niet de juiste drummer vinden. In ’94 ging Widener verder met Exhumed, maar besloot twee jaar later plotseling bij de marine te gaan. Ondertussen was Marissa gaan werken in de videogames-industrie. In 2003 kwam het tweetal weer samen met drummer Col Jones, die uit Exhumed was gestapt. Na vele uren in de studio zag Freakery in 2006 het daglicht, wat tot op de dag van vandaag door velen als een klassieker wordt bestempeld. Dat we vervolgens weer lange tijd niets hebben gehoord van de band ligt in het meest pikante detail: Marissa kwam in 2006 uit de kast, ze is een transgender! Dit leidde nog tot de nodige hilariteit, zo van: "Oh, vandaar die zware grunt", en "Goh, da’s geen lelijke vrouw voor een vent". Maar Marissa trok zich er niets van aan, ging verder met de operaties en dook vervolgens weer de studio in, met naast Col en Matt nog een coole chick op gitaar: Elizabeth Schall (Dreaming Dead). Het heeft opnieuw geresulteerd in een cd met ballen.

Weet deze opvolger het niveau van Freakery te evenaren? Dit is niet het geval, daarvoor klinken de riffs op het debuut bruter, zijn de solo’s meer hysterisch en is de productie een stuk smeriger. Op Stranger ontbreekt ook een bepaalde originaliteit die de eerste cd wel had, bijvoorbeeld in de vorm van vernuftige breaks. Toch weet Stranger wel te overtuigen, en gaat met ‘It’ en ‘Ghost of Teeth and Hair’ prima van start. Het zijn misschien ook wel de beste songs van het album, indien je een vergelijking met het debuut maakt. Toch is de rest ook goed te pruimen. Er is wat meer ruimte voor melodieuze death metal, waardoor enige vergelijking met grootste inspiratiebron Napalm Death - vooral ten tijde van Harmony Corruption - wel gemaakt kan worden. Zo hebben zowel de riff van ‘Knights of the Rail’ en de drumslagen aan het begin van ‘Mary is coming’ wel veel weg van ‘Suffer the Children’. Eigenlijk put de band voornamelijk inspiratie uit de old school, zoals uit de beginjaren van bands als Cannibal Corpse en Carcass. De afsluiter ‘How to wreck your life in three days’ heeft wel wat weg van Terrorizer. Maar het hoeft geen schande te zijn wanneer je een beetje hetzelfde klinkt als je invloeden. In het geval van Cretin doet het oude glorie juist prima herleven.

Elisabeth, Col, Marissa en Matt

Wat wel weer aanwezig is op deze cd, zijn de grappige teksten of eigenlijk korte verhaaltjes die onzinnig, absurd en compleet pretentieloos zijn. Een vette knipoog is de song ‘Freakery’, die juist als titeltrack op de eerste cd ontbreekt: ‘What did it mean? Was it the song title, or the name they'd given to their mountain games? What sane people make someone fuck the animals of their farm while some damn kid plays the mouth harp? Oh how they laughed at their captive! I danced and danced, I wanted to live!’ Of, ‘….and now that tree is more than strong enough, and will they close the school, what will happen when they find me hanging from the bough, will the kids sing if I can't hear them, "Mister Frye, dead and blue, Mister Frye, his pockets full of poo"?’ uit ‘Mister Frye, The Janitor Guy’.

Met Stranger heeft Cretin een zeer degelijke cd afgeleverd. Het is muzikaal wellicht minder spraakmakend dan het debuut, maar het staat nog steeds als een huis. Liefhebbers van old school death metal/grindcore komen in ieder geval volledig aan hun trekken met deze cd die van begin tot eind heerlijk wegluistert.