CD: Unterwelten - Unterwelten

Het was dit jaar alweer zes jaar geleden dat singer-songwriter Michiel Flamman en toetsenist Simon Gritsels met hun project Solo een regulier album uitbrachten. Flamman heeft echter sinds die tijd niet stilgezeten. Zo ging de jonge muzikant op zoek naar nieuwe uitdagingen en kwam al doende in Berlijn terecht.

Op het titelloze album van Unterwelten, vernoemd naar een ondergronds bunkercomplex in Berlijn, horen we een sound die regelmatig terug doet denken aan de beroemde trilogie die David Bowie ooit in de Duitse hoofdstad opnam. Met producer Niels Zuiderhoek (Kensington, Bhangra Knights vs. Husan) nam Flamman in de studio van Einstürzende Neubauten een tiental popliedjes met een duistere atmosfeer op. Flamman omschrijft zijn muzikale avonturen dan ook als 'Music made in the dead of night' en daar valt weinig aan toe te voegen.

Bij liedjes als 'A Beggar' en 'Broken Bench' horen we nog duidelijk sporen van de popmuziek die Flamman onder de noemer Solo produceerde. Maar er is ook ruimte voor meer experimentele muzikale uitstapjes zoals het duistere 'Go', dat klinkt alsof Brian Eno achter de toetsen had plaatsgenomen en het eveneens dreigend opkomende 'Psyche'.

Toch is Unterwelten op zijn best in sobere ballades als 'Early Winter' en het bombastische slotnummer 'Boxing the Compass', van die catchy liedjes die na een paar keer horen meteen in je kop blijven zitten. De komende dagen is Unterwelten nog te zien als voorprogramma van Blaudzun in Den Haag (15 mei), Hengelo (16 mei), Leeuwarden (17 mei) en Arnhem (18 mei).

Let there be darkness.
Mystery in the making.
Music made in the dead of night.