Resogun
Hectisch, Hectisch en Hectisch. Zo kun je Resogun het best omschrijven. Na een paar uur spelen heb je pijn aan je handen, heb je een zonnebril nodig om je ogen rust te geven en een valeriaantje om tot rust te komen. De explosies vliegen je om de oren en er zijn meer vijanden dan je lief is.
Resogun is Asteroids op steroïden, beter kan ik het niet beschrijven. Het speelt lekker makkelijk weg, je kunt namelijk alleen maar naar links of naar rechts vliegen. Tijdens het vliegen probeer je alles kapot te schieten wat er op je af vliegt, probeer je kogels en vuurballen te ontwijken en personages te redden uit hun boxjes. De status van deze groene personages kan je linksboven in het scherm zien. Deze geeft aan of ze nog gevangen zitten, rondlopen, gered of dood zijn. Zodra ze uit hun gevangenis zijn, moet je ze als de wiederweerga oppikken, anders gaan ze dood. Door deze groene poppetjes te redden en ze veilig terug te brengen naar hun moederschip, krijg je allerlei goodies, zoals extra levens en multiplier bonussen. Zet wel even de speaker van je controller aan, want dan hoor je welke bonus je hebt opgepikt, of er mensen loslopen en andere boodschappen. Hiermee kan je je score opkrikken en patsen tegenover je vrienden op PSN.
Naast de vuurkracht die je, door middel van power-ups, kunt upgraden, heb je ook een boost die je uit penibele situaties kan redden. Naast het normale schieten heb je ook een overdrive-modus. Zodra je deze aanzet, verandert je normale wapen in een grote straal die te vergelijken is met een samoerai zwaard en knal je al je vijanden met gemak dood. Mocht je het echt helemaal niet meer trekken, dan heb je nog een allesvernietigende bom aan boord. In een klap is dan het halve spelveld dood. Alleen dan spettert er zoveel grafische meuk van je scherm af, dat je al heel snel het overzicht verliest. Begrijp me niet verkeerd, het spel ziet er grafisch prachtig uit, maar zoveel kleuren en prikkels op je scherm werd mij soms te veel.
Het enige minpunt van het spel is dat het je meteen in het diepe gooit en eigenlijk nooit uitlegt waarom je dit allemaal doet. Een kleine handleiding over hoe je de mensen bevrijdt zou een welkome toevoeging zijn. Oké, je kunt het even opzoeken op het internet, maar een helpmenuutje zou handig zijn. Een ander groot gemis is een verhaal. Waarom red je de mensen behalve dat het je goodies oplevert? Ook de bazen zijn ongeïnspireerde robots die zo uit Super Stardust lijken te komen. Met maar vijf levels kun je het, in een makkelijke modus, in twee à drie uurtjes wel uitspelen. Natuurlijk zet je het niveau dan een tandje hoger, maar als je daar geen zin in hebt, dan ben je snel klaar. Daarentegen heeft dit spel ook geen uitbundig verhaal, gevarieerde vijanden en veel levels nodig. Het spel geeft wat je ervan kan verwachten: veel schietvoer in een mooi visueel sausje en de mogelijkheid om te patsen met je highscore tegen je vrienden
Exclusief voor PlayStation 4