The Impossible

In 2004 vond op Tweede Kerstdag een enorme natuurramp plaats. In de Indische Oceaan ontaardde een aardbeving met een kracht van 9,3 op de schaal van Richter in een tsunami, met uiteindelijk ongeveer 230.000 doden tot gevolg. Het werd hiermee een van de grootste rampen uit de recente geschiedenis en een verfilming kon daarmee niet lang uitblijven.

Juan Antonio Bayona was de man die de tsunami als eerste als hoofdthema verwerkt in zijn film The Impossible (Lo Imposible in het Spaans). Hij koos ervoor om de film vanuit de ogen van de Engelse familie Bennett te schieten, gebaseerd op de Spaanse familie van advocate María Belón, die de ramp in 2004 overleefde en ook meeschreef aan het scenario.

Hoewel de film voornamelijk lovende kritieken kreeg te verwerken en Naomi Watts zelfs een Oscarnominatie kreeg voor haar vertolking van Maria Bennett, is het uitgangspunt al een eerste kleine tegenvaller. De lokale bevolking werd veel harder getroffen en door de focus op de Engelse familie te leggen, wordt dat enigszins teniet gedaan. Natuurlijk is dit verhaal niet minder indrukwekkend en de locals krijgen aandacht tijdens de film, maar dit concept voelt erg aan als een Hollywoodiaanse aanpak. En dat terwijl het juist geen Hollywood-productie is. 

Toch heeft The Impossible ondanks de minder voor de hand liggende uitgangspositie een flink aantal goede punten. De ramp wordt bijvoorbeeld fantastisch in beeld gebracht, door de camera afwisselend onder water als van bovenaf te plaatsen en een ruwe montage toe te passen. De muziek is episch, voelt haast klassiek groots en dramatisch aan. De acteurs doen het bijna allemaal meer dan prima. Het verhaal is ook nog eens aangrijpend, dus wat kan er dan nog misgaan?

Daar waar het regisseur Bayona met zijn eerste film El Orfanato een indringende thriller op wist te leveren, krijgt hij het nu niet voor elkaar om van al die sterke ingrediënten een volwaardig gerecht te maken. De afzonderlijke troeven die gespeeld worden komen nu vooral geforceerd over, alsof Bayona je als kijker wil verplichten te huilen bij bepaalde gebeurtenissen. Daar waar de klassieke klanken de gevoelens dienen te versterken, werkt het nu bijna averechts.

Bayona heeft het aangedurfd een van de grootste natuurrampen van het afgelopen decennium te verfilmen. Helaas slaagt hij er niet in van de verschillende componenten, die op zichzelf erg goed zijn, een samenhangend geheel te maken. The Impossible heeft zeker zijn pluspunten, zoals de uitstekende beelden van de ramp, maar door een matige afstemming van de belangrijkste zaken wegen die niet geheel op tegen de minpunten.

Extra’s

De dvd-uitgave van The Impossible bevat een paar leuke extra’s. Voorafgaand aan de film worden twee trailers vertoond: die van Upside Down en Beautiful Creatures, afkomstig uit dezelfde filmstal als The Impossible.

Dit is echter geen officiële extra. Wel officieel is het audiocommentaar. Er is voor gekozen om dit niet alleen te laten verzorgen door regisseur Bayona, maar ook scenarist Sergio G. Sánchez en producent Belén Atienza komen aan het woord. Tenslotte voorziet ook María Belón de film van commentaar, de vrouw op wie het verhaal gebaseerd is.

Naast het audiocommentaar zijn er nog vier extra’s te vinden op de dvd. Naast de standaard extra van de filmtrailer zijn er verwijderde scènes te vinden, net als een making of en een deel van het castingproces: stuk voor stuk prima toevoegingen aan de film.

Conclusie

Hoewel de zet van Bayona om als eerste regisseur de tsunami van 2004 te verfilmen een gedurfde is geweest, is The Impossible minder indrukwekkend dan de ramp zelf. Het geheel mist samenhang, ondanks dat er genoeg pluspunten te vinden zijn en de vormgeving zeer fraai is: er had simpelweg veel meer in gezeten. De dvd zelf is wel een uitstekende uitgave: voorzien van een slipcase zijn er genoeg extra’s te vinden die ook daadwerkelijk iets toevoegen aan de film.