CD: Dinosaur Pile-Up - Nature Norture

Dinosaur Pile-Up werd eind 2007 opgericht en bestaat uit zanger en gitarist Matt Bigland, bassist James Sacha en drummer Mike Sheils. Nadat de groep in 2009 al door The Pixies werd gevraagd, om hun te vergezellen tijdens een Europese tour, verscheen in 2010 het fijne debuutalbum Growing Pains. De verwachtingen waren dan ook hooggespannen toen eerder dit jaar bekend werd dat Dinosaur Pile-Up bezig was met een opvolger, getiteld Nature Nurture.

Samen met producer Ian Davenport, die we ook kennen van zijn werk voor bands als Supergrass, Band of Skulls en Wir Sind Helden, dook Dinosaur Pile-Up de studio in om een twaalftal nieuwe liedjes op te nemen. Net als bij het eerste album is op Nature Nurture goed te horen dat de muzikanten in deze groep liefhebbers zijn van bands, zoals Foo Fighters, Weezer en Nirvana, waarvan ze op subtiele wijze een eigenzinnig mengsel hebben gemaakt. Met 'Arizona Waiting', dat ook al uitgebracht werd als single, opent het album meteen behoorlijk met een stevig stuk alternatieve rock. Het daaropvolgende 'Derail' doet aan als een fris en fruitig catchy popliedje, a la 'Buddy Holly' van Weezer, dat ook zo op single zou kunnen worden uitgebracht. Diezelfde vrolijkheid horen we ook zeker terug in 'Peninsula', een liedje dat met weemoed terug doet denken aan die fijne powerpopbandjes uit de zeventiger jaren.

Bij 'Heather' wordt de versnelling een standje hoger gezet, met als resultaat een heerlijk stuk grunge, met onverwachte tempowisselingen. Die grunge-invloeden horen we ook terug in 'Summer Gurl', een liedje dat klinkt alsof het uit de pen van Kurt Cobain kwam rollen. Ook 'White T-Shirt and Jeans' is weer zo'n liedje die ze ook gerust op 3FM zouden kunnen draaien. Na één keer luisteren blijft het liedje meteen in je hoofd hangen en dat is in dit geval geen enkel probleem. 'The Way We Came' laat vervolgens horen dat de groep zich ook prima met een akoestisch nummer weet te redden. Net als 'White T-Shirt and Jeans' heeft ook dit liedje een hoog meezinggehalte, al hebben we uiteraard liever dat u dat thuis doet in plaats van bij een concert, waar we toch echt liever de artiesten zelf horen zingen. We moeten tenslotte een lijn trekken en dat doet de groep ook in het poppunkende 'Draw A Line'.

Ook 'Start Again' neemt ons mee terug in de tijd naar de negentiger jaren, toen bands uit Seattle de hitlijsten domineerden. 'Lip Hook Kiss' kent ook al van die catchy gitaarriffs en verscheen begin dit jaar als digitaal voorafje op de website van de band. Met de titeltrack 'Nature Norture' zijn we dan alweer toegekomen aan het laatste liedje op de reguliere versie van het album. Er is gelukkig ook een Deluxe Edition van het album verschenen waarop we, naast de hierboven genoemde tracks, een tweetal extra liedjes aantreffen en dat is in het geval van deze fijne band alleen maar heel erg mooi. Zo horen we bij 'Bruise Violet' een aangenaam stukje powerpop van de bovenste plank en doet 'Should' zelfs een beetje denken aan de rauwheid van het album Bleach van Nirvana destijds.

Met Nature Nurture heeft Dinosaur Pile-Up een opvallend goed tweede album gemaakt, dat nog zeker vaak in de speler zal belanden. Mensen die de hierbovengenoemde bands kunnen waarderen zouden dit album op zijn minst een keer moeten beluisteren. Daar krijg je vast geen spijt van. Dinosaur Pile-Up is een band waar we hopenlijk nog veel meer van gaan horen in de nabije toekomst.