CD: Echoland - When the Sleeper Wakes
Een mooie droom, een nachtmerrie in felle kleuren die u van verre hoort aankomen. Opgewekte popliedjes met een randje en een psychedelisch tintje, welkom in Echoland. Als je met dergelijke bewoordingen een band aankondigt, kan je er van uitgaan dat een mens wel nieuwsgierig wordt.
De band Echoland werd in september 2012 opgericht door Chris de Graaf. De Graaf was zanger en gitarist in het noisy trashpunkrocktrio Rooster Rampage, maar vond dat het tijd werd voor een nieuwe muzikale koers. Gewapend met een gitaar en een mobiele telefoon nam de muzikant een aantal nieuwe liedjes op om vervolgens op zoek te gaan naar mede-bandleden. Naast de Graaf bestaat Echoland uit Marein van Wifferen (A Letter Home) op akoestische gitaar en achtergrondzang, Emile van Doorn (The Ease) op drums, Thomas Venema (Flying Trashcans) op bas, Régle Dedolo (Fuzzstacks, The Amazing Scene of Wizzards) op gitaar en achtergrondzang en Martin Kloos op toetsen.
Na een veelbelovende single op Haadsted Records in oktober 2012 ging Echoland begin 2013 naar de Landscape Studio in Gauw voor de opnames van de When the Sleeper Wakes-ep. Echoland maakt dromerige psychedelica met een scherp randje. Op When the Sleeper Wakes, vernoemd naar het legendarische boek van H.G. Wells, vinden we zes nummers die een nogal uiteenlopend geluid laten horen. De ep opent met 'Trainwreck', een heerlijk zomers popliedje dat meteen doet verlangen naar beter weer. Het liedje heeft dezelfde vrolijke sfeer als de muziek van bijvoorbeeld The Dandy Warhols, de zon gaat vanzelf uit je speakers schijnen bij het beluisteren van dit aanstekelijke liedje. 'Jimmy Says' laat duidelijk horen dat de band ook inspiratie heeft opgedaan in de Britpop van de negentiger jaren van de vorige eeuw.
'Stockholm Syndrome' is een heerlijk bombastisch nummer wat qua gitaarwerk wel wat doet denken aan het oudere werk van Neil Young & Crazy Horse. Dat het niet alleen maar pracht en praal is in Echoland, horen we in het nummer 'Sure' waarin Chris de Graaf op melancholische wijze over zijn persoonlijke ervaringen met de negatieve kanten van de liefde zingt. Bij 'All These Accidents' gaat het tempo weer een stuk omhoog. Net als 'Trainwreck' heeft ook 'All These Accidents' zo'n catchy refrein dat in je hoofd blijft hangen. Ouderwetse rock-'n-'roll maar dan wel in een modern jasje. Als afsluiter van de ep volgt dan nog 'Jonestown Machine', wat met dik 7 minuten het langste nummer is van deze indrukwekkende uitgave. Heerlijke spacerock met dezelfde atmosfeer die we ook kennen van bands als Hawkwind en het vroegere werk van Ozric Tentacles.
Ik heb geen idee wat er in het water in Friesland zit, maar na bands als Pioneers of Love, Daily Bread, A Silent Express, William Seen's Transport Music en Bruckenbauer is dit alweer een zeer getalenteerd gezelschap dat het nog wel eens heel ver kan gaan schoppen. Komende donderdag is trouwens de officiële presentatie van deze When the Sleeper Wakes-ep in Poppodium Romein in Leeuwarden, een concert waar ik, afgaande op de nummers op deze cd, al reikhalzend naar uitkijk. Liefhebbers van de rauwe randjes van de psychedelica mogen deze band in elk geval niet missen.