Mondomanila

Het was in 1962 dat de film Mondo Cane van Gualtiero Jacopetti het levenslicht zag. In de schokkende documentaire nam Jacopetti de kijker mee op een reis langs de donkerste kanten van het menselijke bestaan. Rituele slachtingen, drugsverslaafden, dierenmishandeling, het kwam allemaal voorbij in de voor die tijd zeer spraakmakende rolprent. De uit de Fillipijnen afkomstige regisseur Khavn Nicolas de la Cruz voelde zich wel geïnspireerd door het meesterwerk van een halve eeuw geleden, hij begon in 2004 aan een documentaire over het helse leven in de sloppenwijken van Manilla en noemde deze Mondomanila.

Al vanaf de eerste seconde weet je dat je met Mondomanila een bijzondere film in handen hebt. Na een intro met beelden van de Tsunami uit 2011 maken we eerst kennis met de hoofdrolspelers uit de film. Een drietandige zwerver staat op een dak te springen en te schreeuwen wat hij van het leven in de hoofdstedelijke sloppenwijken vindt. Mondomanila is het verhaal van Tony D., een Filipijns straat schoffie, die met zijn vrienden de dag doorbrengt met veel drugs en drank en ranzige praatjes rondom een kampvuur. Deze vriendenkring van Tony D. is een curieus gezelschap. Zo is er de bingoverslaafde huisjesmelker Lovely Loanshark die de hele dag naar alles en iedereen loopt te schreeuwen, de eenarmige rapper Ogo X, zijn beste vriend Mutya die zijn geld verdient met het verkopen van eendeneieren en kroepoek, de punker Patotok, de ganzenneuker Dugyot, de kolenverkoper Ungay en de politieagent Sgt. Pepper en zijn homofiele zoon Naty. Om nog maar te zwijgen over Steve 'Whiteboy' Banners, een Amerikaanse pedofiel die ook nog eens ridder van de Ku Klux Klan is. Zelden zag je een bonter gezelschap dan in deze rolprent die als een helse achtbaanrit over het beeld voorbijraast.

Wat wel meteen opvalt aan deze rolprent is dat er eigenlijk geen echte verhaallijn is. Mede daardoor krijgt Mondomanila het karakter van een documentaire over het leven in één van de voorsteden van de Filipijnse hoofdstad. Een stad waar de meerderheid van de bevolking onder het bestaansminimum leeft en waar criminaliteit en drugshandel floreren. Een maatschappij waarin seks een grote rol speelt. De film doet wat de personages aangaat wel wat denken aan de absurditeit in een John Waters-film. Zo zien we de politieagent Sgt. Pepper, getooid met een opvallende bloksnor met scheiding, nogal moeite hebben met het feit dat hij alleen maar dochters heeft en slechts één homofiele zoon die ook nog eens het gedrag vertoont van een Breezerslet, terwijl hij graag zijn baan had doorgegeven aan een stoere mannelijke zoon. Dit alles wordt omlijst door een overdosis aan Filipijnse popmuziek die ervoor zorgt dat Mondomanila ook de sfeer van een soort bizarre musical uitademt. Mondomanila is zeker geen film die geschikt is voor een breed publiek maar zeker wel voor eenieder die zich durft te wagen aan een stuk arthouse zoals je nimmer tevoren hebt gezien. Verwacht dus geen film zoals Cidade de Deus of Nyócker! want dan kom je zwaar bedrogen uit. Tenzij je erbij kunt fantaseren dat die films door iemand als Andy Warhol zouden zijn geregisseerd.

Khavn Nicolas de la Cruz is in zijn eigen land bekend als een pionier op het gebied van digitaal filmwerk. De regisseur maakte sinds 1998 meer dan 100 korte films en een aantal speelfilms en documentaires. Mondomanila, or: How I Fixed My Hair After a Rather Long Journey kreeg afgelopen jaar zijn wereldpremière op de 40e editie van het IFFR, het Internationale Film Festival in Rotterdam. Bij het bekijken van de beste man zijn profiel op de IMDB ontdekken we dat regisseur ook goed is in het maken van films met een onuitspreekbare titel voor de gemiddelde Westerling. Wat te denken van Ang kaisa-isang konsiyerto ng kagila-gilalas na kombo ni Kumander Kulas at ng kanyang kawawang kalabaw sa walang katapusang kalsada ng Kamyas of de kortfilm Pusong wazak! Isa na namang kwento ng pag-ibig sa pagitan ng isang kriminal at isang puta? De la Cruz schroomt niet om in zijn films veel gebruik te maken van allerlei digitale effecten en daarmee toont de rolprent zich als een psychedelische nachtmerrie die zich achter je oogballen verstopt om daar voorlopig niet meer te vertrekken.

Extra's:

Original Trailer (1.16 min)

Mondomanila Soundtrack:
Een overzicht van alle liedjes die in de film gebruikt zijn.

Clips:
Ninoy Aquino - Isang Bangugot Na Bangag (An Overdosed Nightmare) (2.22 min)
MondoH20 (0.36 min)
AbanganMondo (1.42 min)
Droga (3.46 min)
Comix (1.35 min)

Trailers:
Grandma Lo-Fi
The Sound of Light
Neighbouring Sounds
De Jueves a Domingo