CD: The Tallest Man On Earth - There's No Leaving Now

De Amerikaan Robert Wadlow is officieel de langste man die op deze aardbol heeft rondgelopen. Hij werd slechts 22 jaar en had een lengte van 2,72 meter. De Zweed Kristian Matsson is precies een meter korter en is inmiddels een stuk bekender onder zijn artiestennaam The Tallest Man On Earth dan Wadlow. In 2008 bracht Mattson zijn debuutplaat Shallow Grave uit, twee jaar later volgde het erg goed ontvangen The Wild Hunt en nu is de talentvolle Zweed terug met zijn derde plaat: There's No Leaving You. 

Verwachtingen van dit derde album zijn dat dit Mattson volledig uit de schaduw gaat plaatsen. De dagen dat The Tallest Man On Earth als underground act werd geboekt zijn voorbij. Volle zalen, grote festivals en veel bijval zijn de toekomst, voornamelijk doordat hij de kwaliteit van zijn composities hoog heeft weten te houden, ook op deze derde uitgave. Zijn Dylaneske inslag is hier goed te horen. Mattson opent de plaat met ingetogen folk met een kartelrandje. Zijn nasale en emotierijke stem steekt boven het rustige muzikale maaiveld uit, maar blijft in dienst van de compositie. There's No Leaving You is een constanter geheel geworden dat zich bedient van low- tot mid-tempo folk, die in eerste instantie vrij kaal en oppervlakkig klinkt, maar zijn diepte na een paar draaibeurten prijs geeft.

Subtiele overgangen, vocale uithalen en toegevoegd instrumentarium (drums, piano, bariton gitaar, fagot, hobo en pedal steel komen voorbij) creëren focuspunten waar Mattson zo in kan uitblinken. Een track als 1904 is hier een goed voorbeeld van. Even aanzetten met zijn schrale stem, een pakkend melodieus gitaartje en vele dunne laagjes die het lied kracht geven. De gevoelige titeltrack levert behoorlijk wat kippenvel op. Wel klinkt deze release wat gladder dan zijn vorige werk, het kartelrandje is overeind gebleven maar is licht bewerkt met een productievijl. Mattson zal in het vervolg moeten oppassen dat dit niet de overhand krijgt en hij nog meer van zijn stijl afschuurt en te dicht bij de mainstream komt. Maar voor nu levert de kleine Zweed weer een prachtig werkje af dat excelleert in het less-is-more principe.