Alan Wake: American Nightmare

Microsoft en Remedy Entertainment willen het Alan Wake-universum uitbreiden en komen daarom met een nieuw actievol survivalhorrorspel op de proppen: American Nightmare. Geen deel twee nog, maar gelukkig is dat aan de productiewaarde niet te merken. Nachtmerrie of niet, Alan Wake keert terug naar zijn duistere fantasie en schept een compleet nieuwe wereld voor ons.

Spelers van de eerste Alan Wake kunnen zich die oude beeldbuizen nog wel herinneren die overal in het beboste gebied aanstonden en hetzelfde programma uitzonden. ‘Night Springs’ was het programma dat je kon bekijken en dat je uiteindelijk een achievement opleverde wanneer je alle afleveringen bekeken had. Het is een fictionele televisieserie gebaseerd op The Twilight Zone een serie die bekend staat om zijn sciencefiction- en fantasyverhalen, met onverwachte en vaak beangstigende verhaallijnen en eindes en achterliggende morele boodschappen.

Night Springs
Night Springs is in Alan Wake: American Nightmare niet zomaar iets dat je zijdelings meekrijgt, maar vormt de rode draad van het verhaal. Alan Wake zit nog altijd achter ‘the herald of darkness’ aan, die we in het eerste deel leerden kennen als Mr. Scratch. Hij is Wakes kwaadaardige dubbelganger en in wezen staat hij voor alles waar Wake tegen is. Wanneer Wake Scratch in de verte hoort lachen, besluit hij op z’n geluid af te lopen. Hij vindt hem echter niet, maar zweert dat hij Scratch ooit te pakken krijgt.  Dan reageert Scratch opeens door te zeggen dat hij alles zal vernietigen dat Wake liefheeft. Genoeg reden dus om jezelf onder te dompelen in het spannende verhaal dat het spel te bieden heeft.

De opzet van de verhaalvertelling is hetzelfde gebleven als in het vorige deel. Je begint ergens midden in een geschreven hoofdstuk en vindt her en der volgeschreven pagina’s die meer inzicht geven in wat er nou eigenlijk speelt. Die pagina’s geven hints naar wat er moet gebeuren en laten vaak ook zien wat daarvoor nodig is. Zo tast je nooit in het duister (hah!) wat de doelen betreft, want daarin is het spel nou eenmaal heel duidelijk. Qua verhaal komt het spel redelijk traag op gang, maar na een paar uur komen er leuke wendingen voorbij die aanzetten tot spelen. Want je wil immers weten hoe het afloopt. Verslaat Wake Mr. Scratch en keert hij terug naar Alice? Is dit eigenlijk wel de realiteit? Zomaar drie vragen die het narratief ontzettend interessant maken.

Saai
Minder interessant zijn de missies an sich. Vaak zijn het oersimpele fetch quests, waarin je een aantal vijanden moet verslaan en een voorwerp moet opzoeken of aanzetten. Tel daarbij op dat de omgevingen beduidend kleiner en minder gevarieerd zijn dan het origineel en de vijanden – op een enkel nieuw type na – direct gekopieerd zijn uit deel één en je hebt dezelfde soort saaie gameplay waar het eerste spel ook al last van had. De momenten dat je ergens naartoe moet lopen, je geen vijanden tegenkomt en geen voorwerpen moet oppakken, zijn echt oer- en oersaai. Je wil wel verder spelen om te zien hoe het verhaal zich ontwikkelt, maar de gameplay werkt die wil enorm tegen. Het zuigt het plezier uit het spel.

American Nightmare is een downloadbaar spel, maar aan de productiewaarde zou je dat zo één-twee-drie niet kunnen zien. Haarscherpe HD-beelden pronken op je televisie en ook op audiovisueel gebied is er weinig te klagen. De muziek werkt hand in hand samen met de gameplay, zodat je weet wanneer je moet oppassen of wanneer dat gevaar geweken is, door respectievelijk hard in te komen en zacht uit te faden. Af en toe gaat er nog wel eens wat mis tijdens de gesprekken die Wake voert met de mensen die hij tegenkomt: dat leidt enorm af en is daarom heel irritant.

Conclusie
American Nightmare lijkt in alle opzichten op zijn voorganger en maakt ook veel van dezelfde fouten. Het spel is kort, totaal niet spannend en soms heel onoverzichtelijk (bijvoorbeeld wanneer de camera op zo’n rare positie staat dat je niet doorhebt dat je van achter wordt aangevallen). Tegelijkertijd bevat het wederom een ontzettend boeiend verhaal vol plotwendingen, zijn er nieuwe vijanden en is er ook amper wat op de productiewaarde aan te merken. Maar die laatste drie punten kunnen echter niet verhelpen dat het spel grotendeels saai en eentonig is en dat doet het spel de das om. Vond je de eerste Alan Wake niets, dat vind je American Nightmare ook niets.