A Dangerous Method
Regisseur David Cronenberg besluit dieper in te gaan op de oorsprong van de psychoanalyse. Ondersteund door een ijzersterke cast (Michael Fassbender, Viggo Mortensen, Keira Knightley) onderzoekt Cronenberg in een kleine anderhalf uur de relatie tussen professoren Jung en Freud. Maar maken al deze namen de verwachtingen waar?
Zurich, 1902. Een wild om zich heen slaande hysterische vrouw wordt toevertrouwd aan Carl Jung (Fassbender). Het gaat hier om Sabina Spielrein, overtuigend neergezet door Keira Knightley. Jung is een groot bewonderaar van Freud en besluit deze theorieën toe te passen op de behandeling van Spielrein. In hun gesprekken ontvouwt zich langzaam de werkelijke oorzaak achter haar psychoses. De behandeling heeft zijn effect, maar langzaam ontstaat er een verlangen tussen dokter en patiënt welke de nodige gevolgen met zich meebrengt.
Het basisgegeven van de film is zeer interessant. We zien hoe Jung zichzelf nog moet oefenen in de theorieën van Freud en de invloed van deze methodes op de relatie met Sabina. Fassbender laat schitterend zien hoe hij stoeit met zichzelf, de relatie met zijn patiënt en de problemen die hij heeft in zijn huwelijk. De spanning tussen Spielrein en Jung wordt langzaam maar zeker steeds voelbaarder en als kijker kan je eigenlijk niet wachten tot het moment dat dit tot een uitbarsting komt.
Op dat moment komt echter Freud (Mortensen) zelf ter tonele, en verzandt de film al snel in een ellenlange discussie over de theorieën van Freud en het conflict met Jung. Waar Freud zegt dat alle neuroses hun oorzaak vinden in seksuele trauma's, staat Jung open voor andere invloeden. Langzaam wordt dit conflict meer en meer uitgediept, ook naar gelang de ervaring van Jung groeit. Mortensen geeft echter vorm aan Freud op een manier waardoor het een stereotype wordt in plaats van een echt bestaand persoon. Een slecht Duits accent, constant een sigaar in de mond en altijd een antwoord op alles.
De film weet op dit moment niet meer wat hij wil zijn: een liefdesdrama tussen Jung en Spielrein, of een biopic over de relatie tussen Jung en Freud. Beide bieden voldoende stof om een film mee te vullen, maar door de beperkte speellengte (100 minuten) krijgen beide relaties niet de aandacht die ze verdienen. Dit is ontzettend jammer, want de prestaties van Fassbender en Knightley liegen er niet om. Fassbender laat duidelijk de groei van Jung zien. Waar hij in het begin bijna bang is voor Freud, breekt er steeds meer en meer in hem en gaat hij steeds meer tegen Freud in.
Ook Knightley toont zich in een glansrol. Haar neuroses in het begin van de film zijn zeer overtuigend en na haar genezing laat ze zien dat sommige dingen nooit helemaal zullen verdwijnen. Subtiel toont Knightley de innerlijke angst voor een terugval, maar laat ook zien dat Spielrein een sterke vrouw was die haar dromen navolgt. Kleine smet hierop is het Russische accent dat Knightley probeert weg te zetten maar niet overkomt. Samen met Fassbender zorgt ze voor een spetterend duo, waarbij ze elkaars acteerprestaties naar een hoger niveau tillen. Jammer dat de film meer draait om de relatie Jung-Freud, waardoor ze maar weinig screentime delen.
Doordat A Dangerous Method zich maar beperkt op de affaire tussen Jung en Spielrein richt, maar meer op het conflict met Freud, is de film niet voor iedereen geschikt. Liefhebbers van historisch drama komen vrij bedrogen uit. De acteerprestaties redden de film voor een groot deel, helaas stelt Mortensen als Freud wel teleur. Ben je echter geïnteresseerd in de grondslagen van de psychoanalyse, dan is deze film een must-see.