CD: The Middle East - I Want That You Are Always Happy

Townsville (Australië) is doorgaans een zonovergoten stadje met makkelijke toegang tot het Great Barrier Reef. Het kent lange lanen met wuivende palmbomen, een relaxte sfeer en een muziekscene die het van indie en underground moet hebben. Afgezien van de grote hoeveelheid water die het het afgelopen jaar zag is het er goed toeven. Je zou van een band uit Townsville dan wellicht ook zomerse klanken en een upbeat resultaat verwachten. The Middle East denkt daar in elk geval anders over.

Het muzikale gezelschap bestaat uit maar liefst zeven personen die hun krachten bundelen om op hun tweede plaat een herfstgeluid pur sang neer te zetten. Ook de cover van de plaat I Want That You Are Always Happy getuigt niet van een overvloed aan zomergevoel en vrolijkheid. Dat wil uiteraard niet zeggen dat het niet mooi kan zijn, integendeel zelfs. Het klinkt fantastisch en grijpt je bij de keel. Bij zo'n plaat trek je de gordijnen dicht, hoop je op stormbuien en een flinke daling in temperatuur. De opener 'Black Death 1349' is een uitgekleed en stemmig nummer, dat een duistere sfeer neerzet met slechts een aangrijpende stem en een akoestische gitaar. 'My Grandma Was Pearl Hall' sleept je verder het zwarte gat in, een mix van de Devastations en Tom Waits waarin met behulp van een whiskeystem en pianobegeleiding een prachtnummer wordt neergezet. De tijd lijkt hier even stil te staan.

Na de donkere openers schijnt er 'As I Go To See Janey' weer wat licht aan de horizon. Fijne samenzang en indiefolk combineren vlagen van geluiden die refereren aan Midlake en de Fleet Foxes. Die laatste band lijkt op 'Months' een riedeltje mee te spelen en zingen, maar niets is minder waar. In 'Jesus Came To My Birthday Party' klinkt ineens de engelenstem van toetseniste Bree Tantrer' en wordt het tempo wat opgeschroefd. Een welkom, fris en melodieus geluid. Ook 'Land Of The Bloody Unknown' gloreert door de samenzang en de roept sferen op van uitgestrekte bergketens, een blokhutje en een knisperend haardvuur. Halverwege de plaat zakt het tempo weer en grijpt het zevental terug op de herfstachtige klanken.

The Middle East levert een verdomd mooie plaat af in onze lente/zomer die eigenlijk pas over kwartaal helemaal op zijn plaats is. Aanschaffen maar en nog even bewaren naast de fles whiskey in de kast!