Boek: Michael White - De Moordkunstenaar
In 1888 was Jack The Ripper een beruchte seriemoordenaar in Londen. Hij vermoorde prostituees en schreef de politie daarover brieven. Zijn slachtoffers werden gruwelijk toegetakeld, één van de brieven bevatte zelfs een nier! De identiteit van de moordenaar is meer dan 100 jaar nog altijd niet duidelijk, ondanks vele theorieën.
Anno 2010 krijgt Londen opnieuw te maken met een onbekende moordenaar die zijn slachtoffers op allesbehalve humane manieren om het leven brengt. Zo wordt een man in zijn kunstgalerij gevonden met een enorm gat in zijn hoofd (waardoor zijn gezicht weggeslagen is, stel je het eens voor...) en hangt het lichaam van een platgewalst persoon in een boom. De lijken zijn dan ook nog eens zo achtergelaten dat ze verwijzen naar surrealistische schilders. Aan de eenzame, gescheiden inspecteur Jack Pendragon en zijn linkerhand brigadier Turner de taak om de moordenaar te vinden.
Zoals altijd is dat een allesbehalve simpel klusje. Zeker als de moordenaar in kwestie heel secuur te werk gaat en geen enkel spoor achter laat. Het enige verband zijn de verwijzingen naar schilderijen en een wondje dat er op duidt dat de slachtoffers gedood zijn met een overdosis heroïne. Telkens als Pendragon in de buurt denkt te komen van de dader worden zijn theorieën genadeloos onderuit gehaald door een nieuwe, gruwelijke moord waarvan het resultaat uitvoering omschreven wordt. De slachtoffers lijken op het eerste gezicht geen connectie met elkaar te hebben. Maar als alle puzzelstukjes via een aantal vreemde omwegen toch in elkaar blijken te passen wordt Pendragon geconfronteerd met deze levensgevaarlijke psychopaat.
Foto: De slachtoffers van Jack The Ripper
Het boekt kent voor het grootste deel korte hoofdstukjes waardoor het verhaal lekker wegleest. Tussendoor volgen enkele langere verhalen, geschreven in 1888. Precies: brieven van Jack The Ripper. Deze zijn in het bezit van de dader en zijn de inspiratie voor deze persoon. Op de kaft van het boek staat geschreven dat de zaak ingewikkelder wordt doordat er een verband lijkt te bestaan met deze historische gebeurtenissen. Dit komt echter pas terug in het slot van het boek. Pendragon noch zijn collega's reppen in het verhaal ergens iets over deze seriemoordenaar.
Inlevingsvermogen in boeken maakt het lezen vaak een stuk spannender, maar bij bepaalde passages is het misschien beter omdat eens niet te doen. Voor je het weet is je maag een kant op gedraaid dat het niet echt lekker meer voelt. Dat is dan ook het enige waarmee De Moordkunstenaar zich onderscheidt van gelijkwaardige thrillers. Een goed geschreven boek met een aardig verhaal en een wat voor de hand liggende ontknoping, maar over het geheel genomen weinig bijzonders.