Film: Rapunzel

Martijn van Veen

In de 50e speelfilm van Disney staat het sprookje weer eens centraal. Het sprookje Rapunzel is dit keer omgetoverd met de logische titel Rapunzel. In Amerika draait de film onder de naam Tangled, omdat men daar bang is dat de jongens niet naar de film gaan door de vrouwelijke titel. Daarom is Disney een campagne gestart om de film ook voor jongens aantrekkelijk te maken. Maar eigenlijk had dat niet gehoeven, want Rapunzel is leuk voor jongens en meisjes, jong en oud.

 
In de film draait het allemaal om prinses Rapunzel. Ze is als baby gestolen uit het paleis van haar ouders door de heks Mother Gothel. Ze wordt opgesloten in de hoge toren en haar wordt wijsgemaakt dat de buitenwereld gevaarlijk is. Maar tegen haar achttiende verjaardag snakt ze naar avontuur. Ook vraagt ze zich af waar de vreemde lichten vandaan komen, die ze ieder jaar op haar verjaardag ziet. Het avontuur kan eindelijk beginnen als de knapste, maar beruchtste crimineel van het koninkrijk, Flynn Rider, naar haar toren komt om zich daar te verstoppen. Ze spreken af om samen naar buiten te gaan om op zoek te gaan naar de lichten. Onderweg stuiten ze op aparte personages en beleven ze een magisch avontuur.
 
De plot klinkt erg kinderachtig en ook de trailer lijkt niet echt de oudere mensen aan te spreken. Maar het tegendeel is waar: Rapunzel spreekt alle leeftijden aan. De humor van Disney is ongekend en het lijkt erop dat Disney terug is gegaan naar eigen klassiekers (zoals bijvoorbeeld The Lion King) om deze film te maken door de typische humor en emotionele momenten, waarmee Disney bekend is geworden. Pixar-legende John Lasseter (bekend van Toy Story en Finding Nemo) is weer aangetrokken om te assisteren bij de verfilming van het sprookje. Dat is duidelijk te zien, want de omgevingen en effecten zijn zeer realistisch in beeld gebracht. Zo goed zelfs, dat soms wel eens vergeten kan worden dat je naar een animatiefilm kijkt.
 



Naast het realisme is ook de humor een groot pluspunt. Door het magische avontuur heen komen Flynn en Rapunzel erg veel personages tegen die eigenlijk allemaal grappig zijn. Van een fanatiek paard tot een beschermende kameleon, alles zit erin. Het enige ding wat voor sommige mensen een minpunt gaat zijn, is dat er soms in gezongen wordt. Het zijn van die typische zoete musicalliedjes, maar dan wel grappig bedoeld. Het is zeker niet ergerlijk, maar de mensen die daar niet van houden, zullen erop afknappen. Toch zijn de meeste liedjes bedoeld als een grap, zodat het niet High School Musical-achtig wordt.


Het is Disney wederom gelukt om een topper neer te zetten. De combinatie van grappige personages (vooral de kameleon Pascal en het paard Maximus), oogstrelende omgevingen en ook emotionele momenten is erg goed gedaan. Evenals de balans tussen een lach en een traan. Het is zelfs gelukt om in een film liedjes te verwerken zonder dat deze zoetsappig zijn en zelfs voor een lach zorgen. Rapunzel is, samen met Toy Story 3, de beste animatiefilm van 2010.


De film is in 3D in de bioscopen te bewonderen, maar Rapunzel is gerecenseerd naar aanleiding van de 2D-versie.