Sonic Colours (DS)

Gespeeld op de Nintendo DS
Ook verkrijgbaar op de Nintendo Wii

Sonic The Hedgehog was voor de oude Sega consoles wat Mario voor Nintendo nog steeds is. Nu Sega na een (ondergewaardeerde) financiële misser, de Dreamcast, geen console in de laatste generatie heeft bijgedragen, is Sonic geen exclusief personage voor de Sega consoles meer. Zo verscheen Sonic onder andere op de PS2, de Xbox 360 en de Nintendo Wii. In Super Smash Bros. Brawl is hij zelfs een karakter waarmee je bekende supersterren van Nintendo, zoals Mario en Link, te lijf gaat. De glorie van de oude Sonic-games is echter volgens de fans niet meer terug te vinden in de afgelopen delen. Titels als Sonic: Unleashed en Shadow the Hedgehog kregen het zwaar te voorduren. Met Sonic Colours wordt er door critici een ander geluid gegeven dan bij de voorgaande delen. Tijd om te onderzoeken of Sonic Colours de serie een rooskleurige toekomst geeft.

De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik geen expert op het gebied van Sonic-games ben. Ik heb de Sonic-games op de Megadrive tot aan Sonic & Knuckles gehad. Omdat het op de DS weer om een 2D platformer ging, was ik benieuwd of mijn oude vriend nog steeds bliksemsnel over het scherm voorbijraasde. En dat deed hij jammer genoeg: binnen twee en een half uur was het spel volledig uitgespeeld. Daarmee bedoel ik inclusief alle chaos-emeralds en de geheime baas.

Kleur bekennen
De game zelf zit niet slecht in elkaar. De boosaardige Dr. Eggman heeft namelijk een aantal kleine beestjes genaamd 'Wisps' gevangengenomen om hun krachten uit te buiten. Sonic en Tails gaan een kijkje nemen in het pretpark dat Dr. Eggman als dekmantel heeft gemaakt en bevrijden al snel de eerste Wisp. De bedoeling van de game is dat je de zes verschillende werelden langsgaat om alle kleuren Wisps te bevrijden. Zodra ze bevrijd zijn, geven ze je een speciale kracht die je in de levels van de desbetreffende Wisps kunt gebruiken. Zo is er bijvoorbeeld de Gele Wisp met een punthoofd. Zodra je deze in de levels vindt, boven zachte grond staat en op X drukt, kun je voor een tijdje door de grond boren om daar nieuwe geheimen te ontdekken. In vergelijking met de Wii-versie mis je vier beestjes die wel in de versie van de grote broer van deze game zijn. Twee van deze vier beestjes zijn aangepast in de game teruggestopt. Zo zijn er dus in de Wii-versie acht Wisps en op de DS zijn dat er zes. Deze twee exclusieve Wisps zijn een spook-Wisp die kan zweven en groeit des te meer vijanden je eet en een Wisp die Sonic in een vuurbal verandert. Per wereld zijn er altijd twee Wisp-soorten beschikbaar. Dus als je in de ene wereld een Wisp hebt vrijgespeeld, zullen die je in een andere wereld weer naar nieuwe locatie kunnen brengen.

Kleurrijke omgevingen
De werelden zien eruit zoals je zou verwachten van een Sonic-game. Elk van de zes werelden heeft twee levels en een eindbaas. Hiernaast hebben ze drie missies waarbij je verschillende opdrachten binnen de tijd moet vervullen zoals tweehonderd ringen verzamelen, vijftien vijandjes vermoorden en meer van zulk soort opdrachten. Die missies zijn echter niet verplicht en je hoeft alleen maar de twee levels door te lopen om bij de eindbaas van de wereld te komen. Als je meer dan vijftig ringen hebt, kom je in een soort bonus-stage waar je bepaalde gekleurde ballen moet verzamelen. Als je deze bonus-stages haalt, zul je per wereld een Chaos Emerald krijgen. Naast deze zes werelden is er nog een ruimteschip waar je time-attacks tegen een ghost of online kunt doen. Ook hier is een Chaos Emerald te verdienen, dus dat maakt zeven Chaos Emeralds in totaal. Elke wereld heeft een bepaald thema zoals winter en kermis. De levels zijn, zoals gewoonlijk bij een Sonic-game, gebaseerd op snelheid en reactievermogen. Als je niet op tijd reageert, zul je bepaalde gedeeltes van het level niet kunnen bereiken en wordt het wat lastiger om bonussen te verzamelen.

Geen zeven kleuren ontlasten
De eindbazen zijn wel gevarieerd, maar niet direct moeilijk te noemen. Zo kom je een tweetal bazen tegen waarbij je het vaker dan een keer moet proberen, maar de rest zijn vaak halfzachte eitjes. Het zijn over het algemeen grote robots in semi-3D weergave waar je omheen kunt rennen. Zo'n eindbaasgevecht komt veelal neer op het ontwijken van kogels of ledematen van de robot, om daarna op hun gevoelige plek te springen. Per eindbaas wordt er ook gebruikgemaakt van de Wisp die bij dat level hoort, maar dit wordt niet altijd even overtuigend gedaan, wat ervoor zorgt dat de eindbazen met twee vingers in de neus gedaan kunnen worden. Als je alles verslagen hebt, kun je aan de slag in de time attacks, proberen de levels op S-klasse te halen wat zorgt dat je meer levens krijgt, de missies op S-klasse halen of in het theater bepaalde stukjes bekijken.

Conclusie
Misschien ligt het aan mijn slechte kennis van de serie, maar ik vind twee en een half uur voor een platformer kort. Als je over elk level ongeveer vijf minuten doet en er zes keer twee levels zijn, heb je de levels gehad in een uurtje. Neem hierbij de keren dat je dood bent gegaan, de missies die je hebt geprobeerd, de eindbazen die je hebt verslagen en je bent na maximaal drie uur volledig klaar met het spel. De game steekt verder wel goed in elkaar en is leuk om zo nu en dan eens op te pakken om nog dat ene leveltje op S-klasse uit te spelen. Als dat het principe is van een Sonic-game, dan heeft deze game zijn doel bereikt. Vooralsnog heeft de game op zichzelf mij niet kunnen overtuigen van zijn duur. Wel van zijn speelbaarheid en variatie in de levels en Wisps die erbij horen.