Boek: Carla Guelfenbein - De rest is stilte

Carla Guelfenbeins beslissing om haar carrière als moderedacteur bij tijdschrift Elle te beëindigen en fulltime romans te gaan schrijven heeft haar geen windeieren gelegd. Haar boeken verschijnen inmiddels in dertien landen en staan hoog in de bestsellerlijsten in Chili. Haar derde roman De rest is stilte is hier geen uitzondering op.

Wereld overhoop
Guelfenbeins gevoelige boek bevat drie hoofdpersonen, die ieder om de beurt de gebeurtenissen vanuit hun oogpunt vertellen. Het verhaal draait voornamelijk om de twaalfjarige Tommy. Hij lijdt aan een hartkwaal, waardoor hij zich niet te veel in mag spannen. Omdat hij daardoor op school gepest wordt heeft hij een onzichtbaar vriendje bedacht, aan wie hij advies vraagt en verhalen vertelt. Hij heeft veel moeite om de dood van zijn moeder te begrijpen, die stierf toen Tommy drie jaar oud was. Wanneer hij tijdens een bruiloft een gesprek opvangt waarin iemand zegt dat zijn moeder geen hersenbloeding heeft gehad maar zelfmoord heeft gepleegd, verandert zijn kijk op de mensen om hem heen. Blijkbaar heeft zijn vader al die tijd tegen hem gelogen. Als Tommy dan ook nog ontdekt dat zijn stiefmoeder een affaire heeft, trekt hij zich helemaal terug in zijn eigen gedachten en besluit tien ontdekkingen te doen over zijn moeder, haar overlijden en zijn eigen afkomst.

Treurig
Met De rest is stilte heeft Guelfenbein een mooie, gevoelige roman afgeleverd. De drie hoofdpersonen hebben elk zo hun eigen sores en denken daarin alleen te staan, terwijl de lezer ziet dat ze elkaar juist nodig hebben. Heel treurig is het dan ook om als toeschouwer te zien hoe ze ieder steeds dieper wegzakken in hun eigen wereld. En dan met name de innerlijke strijd die Tommy moet leveren met daarbij de ballast van zijn ontdekkingen die hij moet dragen. De hoofdpersonen zijn realistisch neergezet, hoewel ze niet allemaal in karakter blijven. Zo verzuimt de zorgzame stiefmoeder van Tommy op bepaalde momenten dieper in te gaan op zaken die hij aangeeft, wat ze afgaande op haar andere daden en hoe Tommy over haar denkt, wel had moeten doen. Haar flashbacks zijn soms ook te lang en voegen niet veel aan het verhaal toe. Haar minnaar blijft erg vaag, terwijl hij wel een groot aandeel in haar leven heeft gehad. De terugblikken die Tommy’s vader beschrijft zijn wel waardevol, omdat ze beschrijven hoe Tommy’s moeder was en hoe ze langzaam de realiteit steeds minder kon verdragen. Mede door de mooie, soms dichterlijke schrijftstijl van Guelfenbein is De rest is stilte een gevoelig, maar vooral treurig boek over ontdekking, twijfels en (gebrek aan) liefde.