Boek: Nicola Lecca - Het laatste concert

Het laatste concert, dit moet haast wel een boek zijn dat over muziek gaat. Voeg daarbij het feit dat de schrijver muziekcriticus is van beroep en dat vermoeden wordt bevestigd. Weet dit boek ook te boeien als een goede symfonie of gaat het ten onder aan een slechte compositie?

Nicola Lecca is één van de grote beloften van de Italiaanse schrijverswereld. Met zijn eerdere boeken Concert zonder orkest en Portret in het zwart won hij meerdere prijzen. Daarnaast is hij werkzaam als muziekcriticus en correspondent voor meerdere Italiaanse kranten en tijdschriften.

Het laatste orkest gaat over een topdirigent die, in plaats van een baan te accepteren bij één van de grootste orkesten, besluit te stoppen met zijn vak. Al snel besluit hij wel nog één laatste concert te geven in IJsland. Voor dat concert zijn geen kaartjes te koop maar zullen tweeënvijftig willekeurige mensen uit het IJslandse telefoonboek een uitnodiging krijgen.

In dit boek worden verschillende personages voorgesteld die allemaal op één of andere manier met het concert te maken hebben. Van allemaal krijg je een stukje levensverhaal wat zich langzaam opbouwt naar wat ze daadwerkelijk met het concert hebben. Rode draad blijft natuurlijk de gebeurtenissen rond de dirigent zelf.

Het verhaal van dit boek en de insteek zijn best goed en origineel te noemen. Helaas laat de uitwerking te wensen over. Je krijgt als lezer wel veel informatie over de personages maar toch lijken ze niet meer inhoud dan bordkarton te hebben. Ook probeert de schrijver vaak té veel informatie te geven waardoor het allemaal niet meer bij te houden is. Ook het einde wat een schitterende apotheose had kunnen zijn heeft het vuur van een uitgaande kaars. 

Als conclusie kan ik dan ook niet meer zeggen dan dat het idee een acht krijgt maar de uitwerking waar het om gaat slechts een viertje.