EP: My Propane - Don't Tell Your Dad What We Do Around Here

"Everything that makes us natural - whether it is Love, Sex or Anger, you name it - has been vilified, has been turned into a mere medium to sell chocolate and toothpaste and video games - or it has been beaten down to become sterile and innocuous, irrelevant. We follow role models that we’ve been sold for cheap. Something’s gotta give. We need to go back to basics - connect as people or be lost in our ego-trip forever. Let the dirt out, the very part that makes us what we are. Get naked, speak.  What is your fuel? What makes you tick, my friend? What is your propane?"

Aldus My Propane in hun voorwoord naar aanleiding van de EP-release Don't Tell Your Dad What We Do Around Here. Vijf Europeanen die blijkbaar genoeg hadden van alles en nog wat en al dit ongenoegen en genoegen in muziek proberen te proppen. My Propane wil muziek creëren die je in je maag voelt en die echt is. Nu bestaat er uiteraard nog genoeg echte muziek, alleen van bijvoorbeeld de overgeproduceerde en commerciële MTV/TMF-meuk mag je je afvragen of muziek of marketing eerst komt.

Het vijftal produceert een mix van rock en electro die verdomd veel invloeden van Nine Inch Nails (NIN) laat horen. Zij het dat het iets minder complex klinkt en het industrial tintje wat lichter is. NIN kan totale chaos en destructieve muren van geluid op je afvuren, en ondanks dat My Propane veel lagen aanlevert, klinkt het toch wat vriendelijker en minder boos of sarcastisch. Dit terwijl je dat uit eerder genoemde statements misschien wel zou verwachten. De EP kent vier tracks, die allemaal in de duistere electrorock vallen.

Opener en titeltrack trapt de deur behoorlijk goed in en de NIN-invloed komt meteen om de hoek zetten, maar verdwijnt even met het melodieuze refrein. Een track vol energie, vuur en lekkere rock. Met die combi van grauwe electrorock en melodie is het niet gek dat de band laatst in het voorprogramma van Paradise Lost stond. Ook de tweede, 'Games We Play', klinkt goed en mixt wederom melodie met wat rauwe klanken. 'Stand Tall' doet het wat rustiger aan en zware logge riffs maken hier de dienst uit. Laatste track 'Let Go' laat de grootste dosis industrial rock horen, maar middels de na-na-na-naa vocalen wordt het hier toch ook niet echt boos en wreed.

My Propane heeft potentie als electrorockgroep, maar moet oppassen om het zachtaardige broertje van NIN te worden. Soms mag het nog net even wat smeriger en doortastender. Maar desalniettemin een nette EP-release!