Venetica

Tijdens het spelen van Venetica moest ik meteen denken aan Fable. De stijl en de gameplay lijken sterk op de creatie van de heer Molyneux. Gaat het hier echter om 'goed gejat is beter dan slecht bedacht', of is Venetica niet meer dan een suffe Fable-kloon?

Het spel begint in een dorpje, waar een feest gaande is. De plaatselijke held Benedict heeft besloten erop uit te trekken om een echte heldenstatus te verwerven. Romantisch achter een huisje neemt hij afscheid van de heldin van ons avontuur, Scarlett. Deze liefdevolle scene wordt bruut verstoord door een groep assassins, die het dorpje overrompelen. Tijdens de hectische situatie worden de twee tortelduifjes gescheiden en probeert Scarlett te vluchten over een brandende hangbrug, die instort vlak voordat ze het einde bereikt. Gelukkig belandt ze op het dak van een brandend huis en komt ze er met niet al te veel kleerscheuren vanaf. Uiteindelijk weten Benedict en Scarlett elkaar te vinden in de chaos, maar dan slaat het noodlot toe. Eén van de assassins schiet een pijl af op Scarlett, in zijn poging om haar te redden laat Benedict zelf het leven. Door de schokkende gebeurtenis valt onze heldin flauw en beleeft een visioen. Een mannelijke gestalte gehuld in een soort witte boerka spreekt haar aan. Hij beweert de dood en tevens haar vader te zijn. Scarlett krijgt de opdracht de Moonsword te vinden en naar Venetië af te rijzen om daar de Undead Achron te doden. Eenmaal ontwaakt, begint Scarlett aan haar avontuur.

De net beschreven scene is als het ware de tutorial van het spel. De besturing wordt uitgelegd en je verslaat je eerste vijanden. De opbouw in Venetica is goed. In het dorpje praat je met de bewoners. Zij maken je wegwijs in het spel en zadelen je op met de eerste quests. Zo vraagt de smid een nieuwe tang voor hem te vinden en dood je de monsters in de plaatselijke mijn, zodat de mijnwerkers hun werk weer kunnen doen. Uiteindelijk vind je de Moonsword in een huisje in het nabijgelegen bos. Dit zwaard heb je hard nodig, het is namelijk het enige zwaard waarmee je ondode monsters kunt verslaan.
Zoals in bijna alle rpg's, krijg je in Venetica experience points (xp) voor het doden van vijanden en volbrengen van quests. Na het behalen van een bepaald aantal xp gaat Scarlett een level omhoog. Bij het bereiken van een nieuw level krijg je action points (ap) en skill points (sp). De ap verdeel je over Scarletts attributen (construction, wisdom, strength en mental power) om haar sterker te maken. De skill points gebruik je om nieuwe vaardigheden (skills) te leren. Je hebt fysieke skills, zoals zwaardtechnieken en speciale aanvallen, en mental skills die je kunt vergelijken met magie. Eén van de eerste mental skills is de mogelijkheid om tijdelijk naar een schemerwereld te gaan, de omgeving wordt droomachtig en je ziet geheime locaties en objecten. Nieuwe skills leer je van meesters die je tegenkomt in het spel, mits je in het bezit bent van skill points. Daarnaast kun je met de meesters sparren om de nieuwe vaardigheden onder de knie te krijgen. Om Skills te gebruiken wijs je ze toe aan de sneltoetsen (de d-pad en B-knop op de 360-controller). Je hebt dus altijd maar vijf skills tot je beschikking, maar op ieder gewenst moment kun je andere skills aan de knoppen toewijzen.

Een groot deel van de tijd ben je bezig met vechten. Het vechtsysteem in Venetica is, net als in Fable, erg simpel gehouden. Met de A-knop val je aan en de sneltoetsen gebruik je voor speciale aanvallen of om jezelf te verweren. Aanvallen zijn verder te ontwijken door op de X-knop te drukken en een richting aan te geven met de analoogstick, Scarlett rolt dan opzij in de gekozen richting. Om vijanden te verslaan is meestal een bepaalde tactiek nodig, als een dolle hond aanvallen heeft vaak niet zoveel zin. Toch komt het regelmatig voor dat je vijanden in een bepaalde positie dwingt, waardoor ze zich niet meer kunnen verweren. De camera werkt ook niet altijd mee. Soms raak je tijdens het vechten de kluts kwijt door rare camerastandpunten en wijk je uit naar de verkeerde kant. Leg je het loodje, dan is het niet meteen game over. Als je genoeg 'twilight' hebt verzameld, door monsters te verslaan met de Moonsword, word je automatisch weer tot leven gewekt. Verslagen vijanden laten 'loot' achter, zoals geld, eten, wapens en armour. Om gevonden wapenuitrusting te gebruiken moet het eerst op maat worden gemaakt door een smid. Naast het vechten verken je de omgeving en praat je met mensen om informatie in te winnen of voor extra opdrachten.

Komt alles wat ik tot nu toe heb verteld erg bekend voor, dan kan dit kloppen. Onze Duitse vrienden nemen geen risico en houden het vertrouwd. De originaliteit is dan ook ver te zoeken in Venetica en voor doorgewinterde rpg-fans is het allemaal gesneden koek. Daarbij biedt het spel niets waarmee het andere games overtreft en laat de gehele presentatie te wensen over. Op het eerste gezicht ziet Venetica er leuk uit. De omgeving is kleurrijk en gevarieerd. Kijk je echter wat beter dan valt het geheel toch tegen. Op Scralett na zien de personages er simpel en levenloos uit. De animaties zijn wat stroef en soms onnatuurlijk, waardoor dramatische scènes er eerder knullig dan indrukwekkend uitzien. Verder wordt het beeld regelmatig ontsierd door lelijke textures. Vooral indoor-omgevingen vallen tegen. Huizen zijn erg leeg en voelen doods aan. Waar Venetica de meeste punten op verliest is toch wel het geluid. De stemacteurs weten totaal niet te overtuigen. Daarbij hoor je tijdens de gesprekken regelmatig een rare echo, waardoor je het gevoel hebt na een slechte studio-opname te luisteren. Tevens klinkt het geluid in huizen en andere indooromgevingen erg hol, wat een erg vreemd effect geeft.

Hoewel Venetica een degelijke actie-rpg is, schort er te veel aan om echt uit te blinken. Het spel durft niet te experimenteren, waardoor alles wel erg gewoontjes aanvoelt. Het vechten voelt te beperkt en wordt soms belemmerd door de knullige camera. De presentatie stelt teleur door verouderde graphics en de bedroevend slechte voice-acting. Ondanks dat zit er toch een alleraardigst spel verborgen onder de minpunten, met een avontuur waar je al snel dertig uur mee bezig bent.

Waardering 6,5/10