CD: Turbo Fruits - Echo Kid

Turbo Fruits…een band moet een naam hebben zullen we maar zeggen. Ik had nog nooit van deze band gehoord, en eerlijk gezegd gaf de bandnaam me nou niet direct veel hoop op een goede cd. Het klinkt een beetje als een hobbybandje. Van de andere kant: een band als De Heideroosjes heeft ook best aardige albums op weten te hoesten, dus ik gaf het maar een kans. En eerlijk is eerlijk: ik ben niet echt weg van dit soort rock, punk of welk ander label dat je erop wilt plakken, maar de nieuwe cd Echo Kid van deze gasten viel me helemaal niet tegen.

Turbo Fruits is een driekoppige band uit Tennessee. De stijl die deze mannen hanteren is vergelijkbaar met ouderwetse jaren '60/'70-rock met punkinvloeden, vergelijkbaar met The Who en in mindere mate Small Faces. Schijnbaar is de gitarist van de band (Jonas Stein) al een bekende naam in de muziekwereld vanwege zijn vorige band Be Your Own Pet. Hun eerste cd Turbo Fruits stamt uit 2007. Echo Kid is de opvolger van deze plaat en dus (voor de wiskundigen onder ons) de tweede full-length van de band.

De reden dat ik hierboven de The Who aanhaal als vergelijking is niet zonder reden, want op de één of andere manier moest ik constant aan deze band denken tijdens het beluisteren van Echo Kid. Dit heeft meer te maken met de feeling die het album met zich meedraagt, want de sound is wel degelijk anders als eerdergenoemde band. Een aardig detail aan de sound van de band is bovendien de 'ouderwetse' productiekwaliteit. Geen supergelikte productie dus, maar er is expres gekozen voor een ietwat krakend en groezelig geluid, waardoor je het idee hebt dat je zit te luisteren naar een LP uit de jaren '60/'70. Een goede keuze, omdat dit zeker bijdraagt aan de sfeer van de cd. Tekstueel is het allemaal behoorlijk standaard en misschien zelfs puberaal op sommige moment (titels als 'Naked with you' en 'Mama's mad cos I fried my brain' zeggen wat dat betreft genoeg), maar het klinkt gewoon lekker.

Zoals ik eerder al aangaf is de sound van Turbo Fruits niet helemaal mijn stijl, maar Echo Kid heeft me toch verrast. Het is niet heel spannend allemaal, maar ik kon wel de hele cd een paar keer luisteren zonder geïrriteerd of verveeld te raken. Het is geen album dat je opzet om helemaal uit je dak te gaan, maar wel ideaal om te draaien als je met een paar vrienden thuis op de bank zit. De keus voor de eerdergenoemde LP-sound is bovendien een goede zet geweest van de heren, want met een echt gelikte productie kwam de muziek waarschijnlijk lang niet zo goed uit de verf. Geen cd die ik zelf direct aan zou schaffen, maar als je van dit soort ouderwetse garagerock met punkinvloeden houdt is het zeker een aanrader. De band vertoont in ieder geval een behoorlijke potentie voor de toekomst.

Tracklist:

1) International language of love
2) Trouble!
3) Naked with you
4) Get up get on down (tonite)
5) Sober is my new high
6) Lotta lotta ladies
7) Hold me
8) Mama's mad cos I fried my brain
9) Dear Moses
10) My stupid heart
11) Sadie
12) Broadzilla