Space Ace

Vroeger, voor consoles in iedere huiskamer stonden en iedereen wel een PC had waar op gegamed kon worden had je arcadehallen. Daar kon je voor kwartjes dan spelletjes spelen die extreem moeilijk waren en je vooral lang zoet konden houden, doordat je per se de game wilde uitspelen. In die tijd waren graphics zelden wat ze nu waren totdat in 1983 Dragon\'s Lair verscheen, de eerste echt interactieve tekenfilm. De bedoeling was simpelweg op het juiste moment op de juiste pijltjestoets of aanvalsknop drukken, deed je dit, dan ging het verhaal verder en zo nee, dan ging je dood. In 1984 kwam er een gelijksoortige game genaamd Space Ace en deze heeft nu een remake op de iPhone.

In Space Ace moet je de aarde redden van de kwade Commander Borf die deze wil vernietigen. Tijdens een poging hem tegen te houden wordt je partner Kimberley ontvoerd door Borf en word je zelf geraakt door de Infanto Ray waardoor je weer een kind bent. Je speelt door de levels door op het juiste moment de juiste knop in te drukken, net als met Dragon\'s Lair, waarna het verhaal verder gaat. Op de laagste moeilijkheidsgraad zie je nog welke knop je moet indrukken omdat deze oplicht, maar als je het spel wat moeilijker maakt wordt het een beetje trial and error en moet je het doen op basis van geluids- en visuele effecten.

De game is vrij kort, als je er vloeiend doorheen gaat zul je in een kleine tien minuten Borf verslagen hebben en de wereld gered, maar zo simpel is het natuurlijk niet. Je moet best snel reageren en als je weet wat je moet doen is dat al pittig genoeg, maar zeker op de hogere moeilijkheidsgraden laat Space Ace zien wat arcade ook al weer betekent. De game wordt heel, heel moeilijk en het wordt echt een uitdaging om door de levels heen te komen. Deze uitdaging zorgt ervoor dat je de game wat langer speelt dan anders, maar toch is het maar de vraag hoe lang Space Ace leuk blijft. We leven niet meer in de tijd van arcadehallen en een game van tien minuten is niet iets wat mensen nog snel zullen aanschaffen.

De stijl van Space Ace is perfect bewaard gebleven in 25 jaar. Het is echt een interactieve tekenfilm en het ziet er grafisch dan ook schitterend uit. De animaties zijn soms een tikje houterig, maar over het algemeen is Space Ace gewoon een pareltje. Ook het geluid klinkt vertrouwd en past geweldig in de stijl van de game. De humor die met dit alles meekomt zal je misschien niet doen schaterlachen, maar brengt zeker van tijd tot tijd een glimlach op je gezicht. Zeker ook als je van tijd tot tijd verandert in de volwassen held wordt de game leuk. Hij komt arrogant over en is misschien nog het beste te beschrijven als een mix van Johnny Bravo en Duck Dodgers. De vele manieren waarop je dood kan gaan zijn ook leuk om te verkennen, want vrijwel elke animatie is weer anders.

Conclusie

Het is vrij lastig een definitief oordeel te velden over Space Ace. De game is net zo tof als hij 25 jaar geleden was, maar we leven aan de andere kant in 2009. Tien minuten gameplay die puur gerekt wordt door de moeilijkheidsgraad die erg hoog ligt zal veel mensen afschrikken. Voor het geld dat je voor Space Ace betaalt heb je ook Toki Tori en die game zit toch zeker wat niveaus hoger dan dit. Space Ace was fantastisch in de tijd van arcadehallen en zal nu vooral de retrofans kunnen plezieren, omdat het ze geen honderden kwartjes kost om de game door te spelen.