Dragon Ball Z: Infinite World

Frank (Frankii)
Het lijkt nooit op te houden, die stroom aan Dragon Ball Z games. Dacht je net dat de Budokai-reeks op de PlayStation 2 ten einde was gekomen met het derde deel, komt er toch nog een laatste deel uit. Bandai Namco noemt het een soort van ode aan de succesvolle jaren die Budokai gekend heeft. Voordat ik de game in mijn console duw krijg ik al meteen zo\'n naar voorgevoel. Zouden ze dit keer echt de moeite hebben genomen om een goede game neer te zetten? Zodra ik het eerste menuutje zie valt al meteen op dat de muziek en de geluidjes exact hetzelfde zijn als die van Budokai 3. Ook de rest van de menu\'s, evenals het karakter-selectiescherm, zijn vrijwel hetzelfde. Op zich maakt dit natuurlijk niet veel uit, de menu\'s waren toch prima. Maar hierdoor wordt mijn voorgevoel alleen maar versterkt, verschilt deze game wel genoeg van zijn voorganger om zich een waardig vervolg te noemen? Om maar meteen met de deur in huis te vallen, het antwoord is NEE.

Er zijn uiteraard weer verschillende modi beschikbaar. Om te beginnen is er de Dragon Mission die je het verhaal van de serie, alweer, laat volgen. Je loopt over verschillende veldjes met verschillende punten waar je jezelf doorheen moet werken om verder te komen. Bandai Namco dacht wat variatie in de game te kunnen stoppen door je rare mini-games te laten spelen. Zo moet je soms over een veld rennen en een aantal voorwerpen pakken binnen de tijd, een van de mini-games die helemaal nergens op slaat en vaak totaal geen relatie heeft met het verhaal. Er is ook een mini-game waarin je de aap van King Kai moet vangen, op zich is het idee hierachter wel geinig, maar de besturing is dusdanig slecht dat je er niet veel lol aan kunt beleven. Die mini-games hadden er wat mij betreft niet in gehoeven.

Gelukkig draait het niet allemaal om deze mini-games en mag er ook af en toe gevochten worden. Voor een gevecht zie je soms nog een cut-scene die er over het algemeen erg netjes uitzien, maar er zitten veel te weinig van deze cut-scenes in om het verhaal goed te kunnen volgen. Het vechten zelf is verder bijna hetzelfde als in de Budokai-games. De enige verschillen vind je in de hoeveelheid moves, de move-list is wat uitgebreid met wat enkele combo\'s. Verder zijn bepaalde moves van knop veranderd. Zo laadt je je Ki, dat spul waar je bijvoorbeeld een Kamehameha mee kunt afvuren, voortaan op met de L1 knop. Voorheen moest je X en twee keer achteruit drukken om dit te doen. Verder gebruik je dus nog steeds kruisje voor verdedigen, vierkantje voor slaan, driehoekje voor schoppen en rondje voor Ki-aanvallen. Door willekeurig op deze knoppen te rammen doe je combo\'s die er, net als in alle voorgaande games, vet uitzien Tijdens het vechten heb je eigenlijk gewoon het idee dat je Budokai 3 aan het spelen bent. Als je in de vorige games tegelijk een Kamehameha of andere aanval tegelijk zou afvuren kreeg je zo\'n gevecht waarin je als een gek de analoge sticks moest rondzwieren om jouw straal te laten winnen. Dit was altijd redelijk leuk om te doen, en bracht wat variatie in het vechten. Helaas is deze functie er helemaal uitgehaald. Ook de Dragon Rushes zijn eruit gehaald. Waarom? Geen flauw idee.

Je zult merken dat de volgorde van events enorm onlogisch is. Zo zul je na een kleine twee uur het laatste gevecht afgerond hebben. Na dit laatste gevecht ga je weer terug naar de eerste saga om de missende stukjes uit het verhaal op te vullen. Ik vraag me af waarom Bandai Namco deze manier heeft gebruikt voor het vertellen van het verhaal, aangezien het gewoon helemaal nergens op slaat. Nadat je alle events hebt uitgespeeld, wat je heel wat uurtjes zal kosten als je het volhoudt, is er nog een unlockable game-mode. Deze game mode, Fighter\'s Road, lijkt eigenlijk best veel op Dragon Mission. Verspreid over vier kaarten ga je een enorm aantal vijanden te lijf, verder voegt het eigenlijk niets toe. Als je zelfs zover bent gekomen dat je de Fighter\'s Road hebt vrijgespeeld heb je nog de Dragon Duel over die je tegen de AI of een medespeler laat vechten. In de Dragon Duel kun je uit meer dan 45 karakters kiezen, wat ervoor zorgt dat deze game het grootste aantal vechters heeft van de Dragon Ball Z serie op de PS2. Het geld, in de game Zeni genoemd, kun je net als in de vorige games uitgeven aan skills. Met deze skills kun je vervolgens een karakter aankleden hoe je zelf wil. Voor elk gevecht in de Dragon Mission krijg je Zeni, zelfs als je verliest. Ook deze functie voegt niet bijster veel toe aan de game, aangezien de gameplay toch veelal op button bashen neerkomt.

Grafisch ziet de game er voor de PS2 prima uit. Als je kijkt naar het grafische geweld van de current-gen consoles kan deze game daar uiteraard niet aan tippen. Maar ten opzichte van eerdere delen van deze reeks ziet dit deel er toch weer een beetje beter uit. Hier en daar zie je dat er wat extra effecten zijn toegevoegd om het er allemaal nog nét wat vetter uit te laten zien. De map waar je overheen loopt in de Dragon Mission had wat mooier gekund, maar is verder niet frustrerend lelijk. Ook al ben ik tot nu toe erg negatief over de game, het vechten blijft er gewoon vet uitzien, het is alleen jammer dat het gewoon niet lekker speelt. De fans van de serie kunnen trouwens hun hart ophalen aangezien je de originele Japanse stemmen kunt selecteren.