Spiderman: Web of Shadows

Het verhaal begint met een scène die zich vier dagen in de toekomst afspeelt. Op het dak van een flat wandelt Spiderman helemaal in zichzelf gekeerd naar de rand van het gebouw toe, terwijl om hem heen de hel losbarst in New York. Overal kommer en kwel, maar het deert hem niet. Hij heeft iets anders aan zijn hoofd. De buitenaardse substantie die zijn aartsrivaal Venom zo sterk maakt, is niet alleen de stad aan het verzieken maar is ook bij Spiderman naar binnen gedrongen. Het zorgt ervoor dat Spidey in een tweestrijd verwikkeld is tussen zijn goede en slechte ik. Verscheurd door twijfel stort Spidey zich van het gebouw af.

Deze innerlijke strijd geeft het spel een donker randje en wat meer diepgang. Je moet tijdens het spelen keuzes maken die het vervolg van het verhaal bepalen. Zo kun je er bijvoorbeeld voor kiezen om eens wat lol te maken met je oude vlam Black Cat, in plaats van trouw te blijven aan je vaste liefje Mary Jane. Ook bepalen je keuzes wie je bondgenoten worden. Volg je het slechte pad dan komen er meer schurken in je team en andersom. Wel tof natuurlijk, maar de gevolgen van je keuzes zijn niet al te groot en zijn niet echt een reden om het spel nogmaals te spelen.

Ook de gameplay wordt beïnvloed door je keuzes. Met een simpele klik op je stick verander je van goede naar slechte Spidey; een blits rood pak of een cool zwart pak. Elke outfit heeft andere krachten en zorgt voor een bepaalde respons bij de burgers. Het rode pak krijgt gejuich en respect; het zwarte pak wordt nogal eng gevonden. De krachten verschillen echter niet zo veel en het maakt niet echt uit welke je kiest. Moesten we er eentje bestellen bij Wehkamp, dan werd het toch de zwarte. Puur en alleen omdat je daarmee auto’s op vijanden kan gooien.

Web of Shadows speelt zich af in een open wereld, waardoor je de missies vaak ‘on the fly’ krijgt. Je slingert een beetje rond en als je zin hebt kan je naar een point of interest gaan waar je een missie ontvangt. In het begin krijg je deze missies van Luke Cage, een bevriende superheld. Hij leert je steeds nieuwe moves die je vervolgens moet gaan uitproberen op de criminele bendes in New York. De ene keer moet je een aantal criminelen in elkaar rossen met een speciale aanval, de andere keer moet je er weer twintig omver kegelen met een andere move. Dit is leuk in het begin, maar na een tijd begint dit toch wat saai te worden De side-missions zijn niet veel leuker en beperken zich vaak toch het redden van een burger. Eigenlijk hoop je al vrij snel dat de situatie in de stad verergert en je pas echt aan de slag kan. Niet echt wat een superheld behoort te denken. Als je verder in de game komt neemt het tempo van het spel toe en komt er wat meer variatie. De tegenstanders worden interessanter en de stad biedt steeds meer uitdagingen. Vooral de gevechten met de eindbazen zijn heel erg tof. Er is er zelfs eentje waarin je tijdens het gevecht vragen moet beantwoorden over Spiderman om te bewijzen dat je echt Spidey bent. Door dit soort toevoegingen merk je toch wel dat de game gemaakt is door echte liefhebbers.