Sins of a Solar Empire
Om maar meteen met de deur in huis te vallen (de meesten zullen toch wel direct doorgeklikt hebben naar het cijfer): ja, het is ze verdomd goed gelukt. De game begint zoals zoveel ruimte 4X-games, namelijk met een planeet, een scheepswerf en de mogelijkheid om nieuwe gebouwen te bouwen. Door het ontwikkelen van de planeet en het bouwen van mijnen in asteroïden komen resources (in dit geval geld, metaal en kristal) beschikbaar waarmee schepen gebouwd kunnen worden. Met deze schepen kunnen andere planeten bezocht en bevolkt worden waarna ook die planeten te exploiteren zijn. Ook moeten er onderzoeksstations gebouwd worden om nieuwe technologieën te onderzoeken en ben je uiteraard niet alleen in het universum.
Bij de eerste ontmoetingen met vijanden valt dan ook direct op wat Sins of a Solar Empire anders maakt dan andere 4X-games: alles vindt real-time plaats. Niet meer kan een schip per beurt een schot vuren met een speciale actie die een cooldown van 4 beurten heeft, alles gebeurt tegelijkertijd en de cooldown is in seconden in plaats van in beurten. Nu leidt dit in het begin, met enkele planeten onder je controle nog niet tot zeer grote veranderingen, er is nog genoeg tijd om je helemaal te richten op de veldslag terwijl op de achtergrond de exploitatie van de bevolking doorgaat. Zijn er echter meerdere veldslagen tegelijkertijd bezig, dan verandert de game ineens wel. Met andere 4X-games maakt dit in principe niet uit, er is tijd genoeg om na te denken voor een beurt en je doet uiteindelijk pas iets als je op \"end turn\" drukt. Nu komen echter de wat geavanceerdere tactieken uit het real-time strategy genre ineens om de hoek kijken, tijd is nu immers ook een resource geworden. Het opzetten van een schijnaanval heeft nu ook echt daadwerkelijk nut omdat je tegenstander direct moet reageren en niet minutenlang de tijd heeft om na te denken waar jouw vloot nu echt verstopt zit. Dit verandert de dynamiek van het genre volledig, en het is op dit gebied vlekkeloos uitgevoerd.