Silent Hill Origins
Zo begint de intro van Silent Hill Origins. Deze keer is ervoor gekozen om geen vervolg te maken maar een prequel die zich afspeelt voor de eerste Silent Hill. In het eerste deel volgen we het verhaal van Harry Mason, die op zoek is naar zijn dochtertje Cheryl in het behekste stadje. Cheryl was gevonden langs de weg door Harry en zijn vrouw. Later blijkt dat Cheryl een astrale projectie van Alessa Gillespie is. Alessa is een veertienjarig meisje dat in coma ligt en alle ellende in Silent Hill veroorzaakt. Silent Hill Origins laat zien wat er allemaal met Alessa is gebeurd en hoe alles zover heeft kunnen komen. Als speler kruip je in de huid van Travis Grady, een trucker met spierballen en een duister verleden waar hij zich niets van kan herinneren. De weg die je volgt komt uiteindelijk uit bij een brandend huis. Het gegil van een meisje (Alessa) is te horen en natuurlijk bedenkt Travis zich geen moment en gaat het huis binnen om haar te zoeken. Boven in het huis vindt hij een levend maar totaal verbrand meisje, hij neemt haar mee en vlucht naar buiten. Eenmaal uit het huis stort hij ineen en wordt later weer wakker op een bankje ergens in het stadje Silent Hill. Hij gaat naar het lokale ziekenhuis om uit te zoeken hoe het met het meisje is. Daar wordt hem verteld dat ze dood is maar als hij op onderzoek uit gaat blijkt het toch anders te zijn. Zo raakt Travis verzeild in een wereld die als maar vreemder en vreemder wordt. Zoals in voorgaande delen is het verhaal interessant en angstaanjagend. Zelfs op het kleine schermpje van de PSP weet Konami het voor elkaar te krijgen je de stuipen op het lijf te jagen.
Iedereen die wel eens Silent Hill heeft gespeeld weet wat hij kan verwachten. Lopen door mistige straten en donkere gebouwen met een zaklamp op zak. Tijdens je zoektocht vind je allerlei wapens zoals planken, buizen, vleeshaken, messen en verschillende soorten geweren. Al deze wapens heb je nodig om de vele monsters van je af te houden. Nieuw in dit deel zijn de wapens die je eenmalig kunt gebruiken, denk hierbij aan broodroosters, typemachines en grote flessen alcohol. Hiermee kun je eenmalige een zware aanval doen op een monster waardoor hij meestal meteen neer gaat. Sommige monsters zullen de fans bekend voorkomen, zo zijn de altijd charmante ziekenhuiszusters weer aanwezig en ook het gedrocht in een dwangbuis loopt weer rond. De monsters hebben wat meer aanvallen gekregen dan voorheen, ze kunnen je nu soms vastpakken en dan moet je op het juiste moment op de juiste knop drukken om ze af te weren. Het vechtsysteem is een stuk verbeterd vergeleken met voorgaande delen en werkt over het algemeen goed. Toch voelt het soms nog wat stijfjes waardoor het ontwijken van aanvallen af en toe niet goed gaat.
Verder zit het spel weer vol met puzzels, die vaak moeten worden opgelost aan de hand van cryptische aanwijzingen. Silent Hill weet een goede balans te maken tussen actie en puzzelen. Wanneer je op een nieuwe locatie komt zijn er vaak monsters aanwezig, wanneer je deze hebt dood gemaakt komen ze ook niet meer terug. Dit is fijn want dit geeft je de mogelijkheid om de zaak eens ‘rustig’ te onderzoeken. Maak je vorderingen met de puzzel die voor handen ligt dan verschijnen er vaak weer wat nieuwe monsters. Of er nu wel of geen monsters in je buurt zijn, echt plezierig zul je je niet voelen in Silent Hill. De sfeer in dit spel draagt echt bij aan de gehele gameplay ervaring en zal ervoor zorgen dat je constant op je hoede bent.
De spellen in de Silent Hill reeks zien er altijd erg goed en sfeervol uit en Origins is geen uitzondering. Deze PSP-variant doet grafisch weinig onder voor zijn grotere PS2-broers en ziet er op en top uit. Het begint al meteen goed in het brandende huis, de vlammen slaan om je heen en alles staat op instorten. De bijna claustrofobische sfeer is weer goed aanwezig. Silent Hill zelf is weer bedekt met mist waardoor je nooit echt ver vooruit kunt kijken. Je loopt natuurlijk niet alleen door de straten van het stadje, je gaat ook verschillende locaties binnen zoals het ziekenhuis en het gesticht (gekkenhuis). In deze gebouwen is het vaak donker, grauwig en onplezierig, helemaal als je je in de alternatieve wereld bevindt. Om de sfeer nog eens extra te versterken is er een soort noise filter over het geheel gezet. Deze heeft ook één nuttige functie want wanneer er vijanden in de buurt zijn wordt de ruis versterkt. Ook de personages zien er netjes verzorgd uit en de monsters ogen krankzinnig en walgelijk op een goede manier.
Weten de graphics al een zeer verontrustende en nare sfeer neer te zetten, deze sfeer wordt nog eens extra versterkt door de ijzersterke audio. De muziek klinkt dreigend, eng, en weet je echt een gevoel van onrust te geven. Naast de muziek hoor je ook constant rare geluiden in de achtergrond. Geritsel, gekraak, gepiep, raar gekrijs en gehuil, Konami heeft echt alles uit de kast gehaald om ervoor te zorgen dat de speler zich zo ongemakkelijk mogelijk voelt. Heel af en toe zijn er wat momenten van rust, dan klinken er zachte melodieën waardoor je even bij kunt komen van alle spanning. Verder doen de voice-overs hun werk goed en komen de personages redelijk geloofwaardig over. Wat wel gezegd moet worden is dat dit spel eigenlijk verplicht met koptelefoon gespeeld moet worden, de speakertjes van de PSP zijn namelijk niet in staat om een volwaardige ervaring te geven.