Stranglehold
In de Westerse wereld is regisseur John Woo geen heel bekend persoon. Veel mensen hebben wel eens van de man gehoord, maar heel weinig mensen hebben daadwerkelijk zijn films gezien. Face/Off, met in de hoofdrol John Travolta en Nicolas Cage, is misschien nog wel zijn meest bekende film, vooral omdat het een van de weinige Engelstalige is die de man heeft gemaakt. Erg jammer dit, want in zijn Hong Kong-collectie zitten heerlijke films als The Killer (Dip huet seung hung) en Hard Boiled (Lat sau san taam). Toch is het begrijpelijk dat deze films weinig kijkers trekken, ze zijn totaal anders dan wat Hollywood ons over het algemeen voorschotelt en dan zijn ze ook nog eens niet Engels gesproken. Toch zag Midway wel de schoonheid van de ongecompliceerde actie in deze films en besloot in samenwerking met John Woo een vervolg te maken op Hard Boiled, in game-vorm: Stranglehold is het resultaat.Waarom er eigenlijk is aangekondigd dat Stranglehold een vervolg is op Hard Boiled is me na het spelen van de game nog steeds niet helemaal duidelijk. De enige link die ik kon vinden tussen de film en de game was Chow Yun Fat die de rol vertolkt van inspecteur Tequila. Gelukkig doet het hele verhaal er eigenlijk ook niet toe, voorzover er van een verhaal te spreken valt. Stranglehold is als game wat Hard Boiled als film was; keiharde actie, legio vijanden en gave moves. Wie wil dan nog een verhaal? Nou vooruit dan. Een maffiabaas heeft de ex en dochter van Tequila 
ontvoerd en eist van een andere maffiabaas, die toevallig de vader is van de ex, een deel van Hong Kong. Tequila denkt niet na en gaat in zijn eentje de strijd aan met de verscheidene maffiosi die hij in de game tegenkomt om zijn ex en dochter te redden.
Tot zover het serieuze gedeelte, nu de game. Eigenlijk is er maar bar weinig te zeggen over de game op zich. Het hele concept van het spel is namelijk dat je naar een gebied loopt, terwijl je hordes vijanden om zeep helpt, eenmaal aangekomen hordes vijanden om zeep helpt en doorloopt naar het volgende gebied om nog meer hordes vijanden om zeep te helpen. Waar dit in elke andere shooter als saai en vervelend zou worden betiteld is het juist een van de sterke punten van Stranglehold. Het afmaken van vijanden is namelijk gaaf, heel erg gaaf. Het kan namelijk op zoveel manieren en hoe je het ook doet, het ziet er spectaculair uit. Het is al snel duidelijk dat John Woo zich bezig heeft gehouden met de game.
Hoe gaat de combat dan in zijn werk? Nou erg eenvoudig. De hele game draait namelijk om de zogenaamde Tequila-time. Als deze ingaat wordt het scherm oranje en vertraagt de tijd. Niks nieuws dus, maar het gebruik ervan is wel vitaal. Je krijgt namelijk sterren voor de kills die je maakt, en meer sterren zorgen dat je Tequila-bomb balkje volloopt. Dit balkje kun je vervolgens weer gebruiken om jezelf wat te healen of om echte supermoves uit te halen. Natuurlijk krijg je die sterren niet zomaar, nee, hoe mooier je kill, hoe meer sterren je ermee verdient. Glijd je 
bijvoorbeeld in slowmotion van een trapleuning en schiet je onderwijl een badguy door zijn hoofd, dan verdien je meer sterren dan wanneer je hem gewoon vol lood pompt.
Nu is dit natuurlijk een leuk concept, maar het is niks waard als je er maar zelden gebruikt van kunt maken. Vrees niet, er is geen omgeving waar je geen toffe kills kunt maken. Desnoods spring je gewoon opzij terwijl je schiet en dan scoor je al meer sterren. Echt gaaf wordt het natuurlijk pas als je echt gebruik maakt van de omgevingen door aan lampen te slingeren, over tafels te glijden of van kabels te glijden. Vrijwel alles waar je op denkt te kunnen staan, daar kan je op staan. Of het nu een simpele trapleuning is of een skelet van een T-Rex. Deze interactiviteit van de omgeving is erg gaaf en ook een van de sterkste punten van de game. De omgeving wordt zo meer dan opvulling, terwijl je op baddies schiet.