Blue Dragon

Blue Dragon was al een grote titel voordat de game uberhaupt was aangekondigd. Grote namen zoals Hironobu Sakaguchi (bedenker Final Fantasy), character designer Akira Toriyama (bedacht de Dragonball Z-personages) en Nobuo Uematsu (componist Final Fantasy-muziek) hielpen mee bij het maken van de game en dus zou het spel een topgame worden. De vraag is echter of ze hier in geslaagd zijn, goede spelers vormen niet altijd een goed team tenslotte.

Zodra je het doosje van Blue Dragon opent om de disc in je 360 te doen, valt gelijk op dat het spel niet uit één disc bestaat, zoals gebruikelijk is, maar uit drie discs. Als je het spel daarna gestart hebt wordt gelijk duidelijk waarom. Het spel ziet eruit als een tekenfilm waar je zelf af en toe in rond kan wandelen. Je begint gelijk met een introfilmpje waarin je kennis maakt met Shu, de held van de game. Shu gaat het gevecht aan met de landshark die zijn dorpje terroriseert. Zijn maatje Jiro komt hem hierbij te hulp, en als het mis lijkt te gaan duikt opeens Kluke op die Shu redt. Met zijn drieën worden ze door de landshark meegetrokken totdat deze botst tegen een muur en ze er achter komen dat de landshark helemaal geen kwaadaardig monster is, maar een machine, bestuurd door de kwaadaardige Nene. Vanaf dat moment gaan Shu en zijn maatjes op weg om Nene te verslaan. Al snel komen ze ergens in een ruimte waarbij er een stem klinkt die ze aanraadt om de light spheres op te eten. Door de spheres op te eten veranderen de schaduwen van het drietal opeens in blauwe draken en staan ze niet meer alleen in hun strijd.

Het verhaal komt meestal naar voren in korte filmpjes variërend van nog geen tien seconden tot enkele minuten, waarna je weer verder kunt spelen. Laadtijden voor filmpjes zijn er amper, de meeste laadtijden zijn er als je van het ene deel van een wereld naar een ander stukje gaat. Vaak is deze overgang redelijk duidelijk door een deur of een lange gang waarbij je het donker in loopt, maar soms is deze scheidslijn tussen twee werelden minder duidelijk. Bij een grens tussen een dorpje en een weide vlakte heb ik vier keer moeten laden omdat ik per ongeluk de foute kant op drukte en je het dorpje niet kon zien vanaf de vlakte. Afgezien van dit soort onduidelijke overgangen vallen de laadtijden in het spel heel erg mee, ondanks dat het spel er enorm goed uit ziet en dit toch best wel wat kracht zal kosten.

Blue Dragon is een standaard RPG. Je begint met een of meerdere personages die niet zo sterk zijn. Door veel te vechten word je sterker, ook wel bekend als levellen. Door te levellen gaan je health points (HP) en magie points (MP) omhoog. Magische spreuken kosten je MP en krijg je zelf een tik van een vijand dan gaat dat ten koste van je HP. Naast de standaard HP en MP, die je in elke RPG tegen komt, gebruikt Blue Dragon ook shadow points (SP) die je kunt verzamelen om de rank van je draak te verbeteren.

Elk personage heeft zijn eigen kwaliteiten, welke je uit kunt bouwen of uit kan breiden. Shu is het beste in brute kracht, Jiro is een perfecte healer en Kluke heeft zwarte magie in haar vingers. Door te levelen kun je extra classes unlocken welke in dit spel shadows heten. Een karakter kun je vervolgens een bepaalde shadow toewijzen waardoor deze extra krachten en mogelijkheden krijgt. Doordat je veel verschillende shadows kunt kiezen, kun je elk van je personages helemaal naar je eigen wens specialiseren. Als gevolg hiervan kun je een gebalanceerd team samenstellen waarmee je elke vijand aan kunt.

Hoewel je misschien denkt dat het heel handig is om een heel gebalanceerd team te hebben, is dat eigenlijk niet echt nodig. Veel van de vijanden zijn zo zwak dat je ze zonder problemen verslaat. Als je in één keer door het spel heen rent dan level je minder en zal het iets moeilijker zijn, maar als je vrij regelmatig een vijand verslaat dan zal je het hele spel zonder grote problemen doorlopen. De gevechten zelf zijn redelijk eentonig. Ze zijn turnbased en er gebeurt weinig spannends. Het spannendst is nog de muziek die opeens een stuk harder en sneller wordt waardoor je merkt dat je in een gevecht zit. Vooral in het begin hoef je niet eens naar de TV te kijken om gevechten te winnen, gewoon steeds op A drukken is voldoende. Dit maakt de gevechten erg eentonig en nogal saai. Leuker zijn de monster battles die je kunt krijgen als je meerdere soorten vijanden tegelijk bevecht. Als ze elkaar niet goed gezind zijn zullen ze eerst tegen elkaar vechten voordat ze het tegen jou opnemen. Heb je twee vijanden die wel met elkaar door één deur kunnen, dan kun je ze na elkaar bevechten waarbij je voor je tweede gevecht een power-up krijgt. Deze power-up verschilt van het bijvullen van je HP of MP tot het tijdelijk versterken van je verdediging of je aanvalskracht.

Mocht je toch denken aan de verliezende kant te staan in een gevecht, dan heb je ook nog een hele verzameling aan hulpmiddelen die je overal in het spel kunt vinden. Niemand heeft er bezwaar tegen als je even hun kasten naloopt op goud of items en schatkisten zul je ook vrij regelmatig tegen komen. Mocht je het item van je gading niet kunnen vinden, dan kun je op veel plaatsen in het spel verkopers vinden die items aanbieden en kun je ze kopen voor goud dat je verzameld hebt.