Project Sylpheed

Het verhaal is er een waarbij alle mogelijke clichés zijn opgelepeld en samengevoegd tot een typisch Japanse vertelling. Je bent een naïeve doch veelbelovende piloot in dienst van de regering, die ervoor moet zorgen dat de machtspositie van deze overheid gewaarborgd blijft. De mensheid heeft zich inmiddels op vele planeten gevestigd, wat voor de nodige onderlinge spanningen zorgt. Het verhaal zou daarom niet compleet zijn met de nodige rebelse partijen die het opnemen tegen de heersende macht. Genoeg elementen om een verhaal te vormen dat menig anime-liefhebber vervelend bekend in de oren klinkt. Ondanks het hoge cliché-gehalte wordt het verhaal stijlvol en zelfs intrigerend verteld, meestal door middel van hoogstaand geanimeerde tussenfilmpjes en degelijke voice-acting.

De gameplay laat zich omschrijven als knallen in de ruimte met een arcade-achtig laagje dat tegelijkertijd gepaard gaat met de nodige diepgang. Het arcadegevoel komt vooral tot uiting bij het besturen van je ruimteschip, in positieve zin. De linker analoge stick stelt je in staat zowel alle richtingen op te vliegen, als het om zijn eigen as laten draaien van je schip. Het eerste doe je door de stick subtiel naar een bepaalde richting te duwen, bij het tweede druk je het pookje volledig naar de gewenste kant. Zodoende heb je met één enkele vinger de volledige controle over de bewegingen die je schip maakt, wat verrassend goed werkt. Het gevoel van beperkte controle dat ons in vele spaceshooters teisterde is in Project Sylpheed dan ook niet aan de orde, zonder dat daarvoor de meest geavenceerde kunstjes uit de controller moeten worden getoverd. Naast het manoeuvre-werk dien je als speler middels beide triggers je snelheid te bepalen, dit terwijl je het nodige vuurwerk uit je ruimtevaartuig laat onstnappen. De levels zitten immers vol met pissige rebellen die pas zullen bedaren wanneer ze met Magere Hein in aanraking komen.