Naruto: Uzamaki Chronicles
In Naruto: Uzamaki Chronicles speel je Naruto, een jonge Ninja die een negen-staartige vos-demoon gevangen houdt in zijn lijf. Hierdoor heeft hij speciale krachten, naast de krachten die hij als Ninja-in-opleiding geniet. Door zijn uitzonderingspositie maakt hij een hoop dingen mee die voor de andere Ninja\'s-in-opleiding niet vol te houden zijn en dat is dan ook de kracht van de serie.
Naruto: Uzamaki Chronicles is duidelijk gemaakt voor de fans: het verhaal wordt amper uitgelegd en er wordt van uitgegaan dat je alle characters (hoofdrol of bijrol) al kent. Vervolgens mag je na een korte tutorial waarin de basis-bewegingen en de speciale krachten uigelegd worden aan de slag. Dit doe je door vanuit je thuisbasis (Leaf Village) verschillende missies te accepteren. Door op een grote world-overview map te kiezen waar je naar toe wilt kan je je missie volbrengen op de juiste locatie. Echter, voor je op die locatie aankomt zul je een aantal random encounters hebben waarbij het enige doel is alle vijanden uit te schakelen. Dit kan je doen door Jutsu-combo\'s te maken (simpele sla- en schop-aanvallen), of door deze te mengen met meer speciale krachten, zoals de clone-techniek waarbij je meerdere Naruto\'s tot je beschikking hebt om je vijand tot pulp te slaan. In tegenstelling tot de Jutsu-combo\'s, die gedaan worden met de driehoek- en vierkantje-knop, moet je de speciale krachten chargen met de R1 of R2 knop of beide. Hoe langer je ze inhoudt, hoe sterker de aanval. Op zich werkt dit systeem redelijk goed, alleen op die momenten dat je omgeven wordt door tien vijanden en graag een maximale power-attack zou willen uitvoeren kan je niet genoeg opladen. Af en toe dus frustrerend, maar ook logisch aangezien Naruta op zulke momenten niet de tijd heeft om zijn krachten erg op te laden. De besturing is verder vrij algemeen: rondlopen met de linker analoge stick, camera besturen met de rechter stick en extra wapens zoals shuriken of bommen gooien werkt uitstekend.
De opdrachten die je moet doen zijn, net zoals de tegenstanders en de omgevingen, erg generiek. Vaak komt een opdracht er op neer alle vijanden weg te vagen, soms met hulp van een side-character die je ook tijdelijk kan besturen: een welkome afwisseling. De terugkomende omgevingen, niet-diepgaande besturing en generieke vijanden zorgen er voor dat dit spel je al snel gaat vervelen en een random encounter je diep doet zuchten: anders dan de Final Fantasy-spellen valt er niets te winnen of te levellen door de random encounters.
Ook het verhaal is niet sterk genoeg om dit spel tot een fantastische ervaring te maken, zelfs niet voor fans van de serie. Uiteindelijk zit je dus met een spel met goede besturing die gedurende het spel amper wordt vernieuwd, een matig verhaal met veel dezelfde soort opdrachten, generieke vijanden, en matige omgevingen. Het enige bijzondere dat dit spel heeft is een soort \'grid\' waarop je speciale kristallen kan plaatsen. Het plaatje op je grid bepaalt hoeveel kristallen je kan plaatsen, en hoe effectief je kristallen zijn hangt af in hoeverre je ze binnen het plaatje geplaatst hebt. Door het plaatsen van kristallen in je grid kan je jouw stats en je aanvallen verbeteren en uitbreiden; iets wat later in het spel zeker van pas komt.
Afgezien van de generieke vijanden en omgevingen, zijn de graphics redelijk in orde. De characters lijken behoorlijk op die uit de serie, en de speciale krachten zijn mooi weergegeven. Toch doet alles een beetje vlak, grijs en kaal aan: er mist een levendigheid in het geheel. Ook de muziek is niet fantastisch, maar geeft een beetje achtergrond, zonder echt opzwepend of ondersteunend te zijn. Daarnaast is alle voice-acting in het Amerikaans (wel de originele Amerikaanse stemmen overigens), zonder een optie met de Japanse spellen en Engelse ondertiteling te bieden. En laat ik nu net een hekel hebben aan Japanse anime met Amerikaanse, overdreven, stemmen.
De befaamde sexy-Jetsu