Mario Slam Basketball

Tom (Pitom)
We worden nagenoeg overspoeld door realistisch bedoelde sportgames. Spelletjes die de sportervaring zo natuurgetrouw mogelijk speelbaar proberen te maken, zodat ook de jongetjes die altijd als laatst werden gekozen met gym eens topscorer kunnen zijn. Echt bestaande spelers zijn met slechts een paar knoppen en pookjes te controleren, en de speler kan zich zo bewijzen in een brede variëteit aan officiële toernooien. Desondanks zijn er nog altijd developers die vol overtuiging tegen deze stroom inzwemmen. Spellenmakers die de sport van veel van zijn regels ontdoen en haar zelfs beoefend laten worden door gekke loodgieters met snorren en petjes. We hebben het hier uiteraard over Nintendo, die met Mario onder andere sporten zoals tennis, voetbal en honkbal op geheel eigen wijze heeft aangepakt. Ditmaal moet basketbal eraan geloven, en wel in Mario Slam Basketball voor de Nintendo DS.

Mario meets basketball
Ontwikkelaar Square-Enix heeft de basketbalsport versimpeld, aangevuld met Nintendo-achtige gameplay elementen en uiteindelijk opgefleurd met bekende figuurtjes uit de Mario games. De kans is dan ook uitermate groot dat echte basketbalfans deze game als een verkrachting van hun sport ervaren, terwijl mensen die normaal gesproken weinig met dit Amerikaanse balspel hebben de frisse benadering juist wel kunnen waarderen. Deze benadering houdt in dat de teams slechts uit drie personen bestaan, bijna alle acties door middel van het touchscreen gaan en dat de basketbalvelden vol zitten met muntjes en power-ups die we kennen uit de Mario-games.

Besturing
Van alle gekkigheid die we op dit stokje aantreffen springt de besturing, geheel terecht, het meest in het oog. Met uitzondering van het lopen, wat je nog altijd met de vierpuntdruktoets doet, voer je vele acties uit het basketbaluniversum uit met het touchscreen. Niet langer hoef je een knop in te drukken om de bal over te spelen; een kleine veeg met de stylus op het onderste schermpje is genoeg om de bal weg te geven aan een teamgenoot in de door jouw aangewezen richting. Door tikjes te geven op het touchscreen bepaal je waar de in balbezit zijnde speler de bal op en neer laat stuiteren. Hierdoor kun je de bal gemakkelijk uit de buurt houden van tegenstanders en wordt het zelfs mogelijk om allerlei schijnbewegingen uit te voeren. Eigenlijk voelt dit allemaal veel natuurlijker aan dan die statische partijtjes die we sinds jaar en dag als ‘realistisch’ erkennen. Uiteraard zijn er nog vele andere moves mogelijk, waaronder snel dribbelen (tikken op het touchscreen) en, wanneer je niet in balbezit bent, zelfs slaan en springen. Deze touchscreen besturing voelt voor de verandering eens een keertje niet geforceerd aan. Sterker nog, ze werkt behoorlijk fijn. Grote bewegingen met de stylus zijn nooit vereist, waardoor je jezelf niet snel een pijnlijke pols zult bezorgen. Desondanks zit de DS er met het herkennen van je gekraste commando’s wel eens naast. Want wanneer doe je nou een poging de bal in de basket te gooien en wanneer wil je hem simpelweg overspelen? De commando’s voor deze acties op het touchscreen verschillen niet van elkaar. Wanneer de basket en de medespeler zich op dezelfde denkbeeldige lijn bevinden, gebeuren er nogal eens dingen die je niet voor ogen had.