Super Monkey Ball: Banana Blitz

Roy
Super Monkey Ball was één van de verrassingen bij de GameCube launch, een geniaal concept, een vrolijk uiterlijk en een geweldige multiplayer maakten van deze game een spel dat nu nog steeds veel gespeeld wordt. Toen SEGA aankondigde dat Monkey Ball ook op de Wii uit zou komen leek het een match made in heaven: in plaats van tilten met een pookje kun je het nu gewoon écht doen; met de Wiimote.

De Wii versie, Super Monkey Ball Banana Blitz, kent dezelfde opzet als de Cube versies: een uitgebreide singleplayer en een multiplayer/minigame gedeelte. Voor het multiplayer gedeelte verwijs ik je door naar de volgende pagina, we beginnen hier met de singleplayer.

De singleplayer modus van Banana Blitz is opgedeeld in acht verschillende werelden en elke wereld heeft weer een achttal levels. Als je elk level in een bepaalde wereld hebt uitgespeeld wacht er een eindbaas op je, dit is dus allemaal vergelijkbaar met bijvoorbeeld een platformgame als Mario. Elke wereld heeft ook een eigen thema en dit betekent dat je onder andere door de jungle moet rollen, maar dat je ook in een woestijnwereld of zelfs de ruimte komt. Elke wereld ziet er uiteraard ook anders uit, allemaal netjes herkenbaar volgens het thema. Het enige dat misschien gek is, is dat er zowel in de ruimte als in een woestijn overal bananen liggen? Alle levels zitten ingenieus in elkaar, met een perfect oplopende moeilijkheidsgraad.

Qua uiterlijk is Monkey Ball zeker geen hoogvlieger, de game zou gewoon op de PS2/Cube generatie gekund hebben wat betreft de visuele aspecten. Het is echter wél precies wat je van een Monkey Ball verwacht, kleurrijk en schattig. Niet extreem mooi, maar wel precies goed dus. Wat betreft het geluid geldt overigens ongeveer hetzelfde; de game blinkt niet uit in orkestrale muziek, maar de deuntjes die je hoort passen prima bij het spel.

Het belangrijkste is echter de besturing. Als je erover nadenkt is de Wiimote de perfecte controller voor Monkey Ball, lekker rustig tilten zodat het balletje gaat rollen. In de game merk je dit gelukkig ook direct, er gebeurt precies wat jij wilt. Natuurlijk moet je even oefenen, maar daarbij helpt de game je perfect door de langzaam oplopende moeilijkheidsgraad. Het enige dat even wennen is ten opzichte van voorgaande versies is dat je geen nul-positie hebt. Een gewone analoge stick kan je bijvoorbeeld loslaten zodat het level weer vlak kan komen te liggen, met de Wiimote is dit eigenlijk alleen mogelijk als je hem op een tafel neerlegt.

Nieuw in de singleplayer van Banana Blitz is dat er een spring-knop is. Als je op A drukt stuitert de bal een stukje omhoog en daardoor kun je over bepaalde obstakels of gaten heen springen. Het lijkt een kleine toevoeging, maar het heeft veel gevolgen voor de gameplay aangezien je nu vaak nog beter moet timen wanneer je jouw move maakt naar het volgende platform. De eindbazen zijn allemaal wel te verslaan met de spring-knop. In de intro van de eindbaas zie je hun zwakke plek en hier moet je dan op springen.