EyeToy: Kinetic Combat
EyeToy: Kinetic Combat is het vervolg op de fitness-game EyeToy: Kinetic, welke een riante score van 84% ontving. Kinetic Combat lijkt in vele opzichten op zijn voorganger. Weer kan je een uitgebreid trainingsprogram volgen (ditmaal van zestien weken), met als verschil dat de trainingen nu gericht zijn op Martial Arts, ook wel bekend als vechtkunsten. Met behulp van de EyeToy-camera word je in het beeld geprojecteerd, met daarnaast je trainer die je de fijne kneepjes uit het vak leert. Jij moet je trainers bewegingen zo goed mogelijk zien na te doen, dit onder begeleiding van goede mondelinge instructies. Aangezien mensen op fysiek gebied nogal verschillen van elkaar word je eerst enkele vragen gesteld. Aan de hand van de gegeven antwoorden wordt voor jou het meest geschikte niveau geselecteerd, waardoor je zelden het gevoel krijgt voor een onmogelijke taak te worden gesteld.
De oefeningen zijn onder te verdelen in vijf categorieën: Dragon (basis opbouwen binnen de vechtsport), Tiger (kracht en uithoudingsvermogen), Mantis (snelheid en balans), Phoenix (combinatie van eerdere drie) en tot slot Chi Kung (spieropwarming, massages en ademhalingstechnieken). Binnen het trainingsprogram doe je om de zoveel dagen (tijd en datum lopen gelijk met de interne PS2-klok) een aardig lange routine waarin meerdere van deze categorieën aan bod komen. De vele oefeningen zijn gevarieerd, leerzaam en maken je ook daadwerkelijk fitter. De opbouw van een routine is niet zomaar uit de lucht gegrepen, maar kent een structurele opbouw. Eerst worden vaak een paar fundamentele onderdelen van het lichaam opgewarmd en versoepeld, daarna kun je daadwerkelijk met de vechttechnieken aan de slag en tot slot wordt een routine afgesloten met bijvoorbeeld oefeningen die spierpijn verminderen. Tussen de lange routines door kun je ook losse vaardigheden oefenen. Daarnaast kan je ook zelf routines samenstellen, wat vooral handig is als je graag meerdere zwakke punten wilt trainen.
Naast deze serieuze onderdelen kent het spel ook wat oefeningen die wat meer naar het woord \'game\' neigen. Dit zijn vaak gevechten, waarin het de bedoeling is de eerder opgedane vaardigheden te benutten. Dit blijkt helaas geen vereiste te zijn wanneer duidelijk wordt dat het \'Disco Dancing\', op de manier zoals Borat dat in zijn film laat zien, het klusje ook wel klaart. Dit komt doordat de EyeToy niet bijster goed is in het waarnemen en onderscheiden van bepaalde dingen. Het apparaatje herkent beweging en ziet dus wanneer je tegenstander geraakt wordt, maar of dit middels de vuist of een bureaulamp gebeurt wordt niet gezien en doet er dus ook niet toe.
Sowieso kan de aanwezigheid van de EyeToy voor veel mensen een flinke hoeveelheid roet in het eten gooien. Om goed te kunnen trainen moet je enkele meters van je TV verwijderd kunnen zijn, bovendien vereisen de oefening toch al gauw aan beide kanten anderhalve meter bewegingsruimte. Om de camera jou goed van de achtergrond te kunnen onderscheiden is het zaak om je in een ruimte te begeven die zo egaal mogelijk van kleur is, met een minimale vorming van schaduw. En zelfs dan kan er altijd nog een raam aanwezig zijn die een fatale streep licht de kamer in slingert. Het kostte mij heel wat gesjouw van televisies, lampen en zelfs bedden om het spel lekker speelbaar te maken. Je moet toch iets overhebben voor een strak kontje, nietwaar? Als de camera je bewegingen niet goed kan traceren is dat funest voor het spel. Als je in een routine de bewegingen van je trainer zo goed mogelijk na moet doen geeft het spel je namelijk een lage score, al zijn je moves nog zo mooi. Aan de andere kant kan een tamelijk onsierlijke beweging, maar die ruimtelijk klopt, een hoge score ontvangen. Hierdoor kan het spel je geen feedback geven op de subtielere aspecten van de vechtsport en mist het dus precies de meerwaarde van een echte trainer.
