Need for Speed Carbon: Own the City

Tom (Pitom)
Nog altijd zit ik met de smerige nasmaak van Need for Speed Most Wanted (DS) in mijn mond. Deze game wist de speler duidelijk te maken hoe gebrekkig een racegame op een handheld kan zijn. De auto\'s bewogen zich voort als een volgeladen winkelwagentje dat door de gangpaden van een willekeurige supermarkt zwalkt. Weggebruikers werkten een bepaalde lijn af, waarvan ze zelfs bij de hardste botsing niet afweken. En botsingen brachten hetzelfde effect met zich mee als een flipperbal die door de flipperkast wordt gelanceerd. Als het spel zou kunnen praten had het waarschijnlijk gezegd dat zijn baasjes veel te weinig aandacht aan hem hadden besteed, en hij louter was geproduceerd om de buidels van nietsvermoedende gamers binnenstebuiten te keren. Toen ik kort geleden het vervolg speelde, Need for Speed Carbon: Own the City, werd ik verrast. Aangenaam verrast?

EA heeft andere mensen dan de vorige keer aan dit deel laten werken, wat een hele slimme zet blijkt te zijn geweest. Al vanaf het allereerste rondje dat je rijdt verschaft het spel je een gevoel van snelheid, zoals dat hoort in een NFS game. Daarnaast is ook de besturing flink onder handen genomen; de auto\'s liggen lekker op het asfalt en dikwijls reageren ze goed op hetgeen jij ze via de knopjes opdraagt. Een bocht kun je namelijk op drie manieren nemen (scherp, normaal en ruim), en dat verhoogt je controle over de auto aanzienlijk. Om wat meer actie aan het geheel toe te voegen zijn er een aantal speciale gameplay-elementen aanwezig. Al vanaf het begin beschik je over een snelheidsboost, die je voor een beperkte tijd in kunt zetten. Met een druk op de B-knop knalt je wagen naar voren, wat gepaard gaat met fraaie grafische snelheidseffecten. Later in het spel krijg je ook nog eens de mogelijkheid om met de tijd te knoeien. Het is dan mogelijk de tijd te vertragen of zelfs terugdraaien. Alhoewel deze elementen bijdragen aan de originaliteit en het plezier dat je met deze game zult hebben, wordt het behalen van de eerste plek zo wel erg vergemakkelijkt.



Zoals gezegd werkt het racen over het algemeen erg fijntjes, desalniettemin zitten ook hier enige minpuntjes aan vast. Zoals we weten is de DS geen enorm krachtig apparaat en werken racegames vaak niet lekker op zijn kleine schermpje. En hoewel de stad er voor DS-begrippen sierlijk uitziet, komen tegenliggers pas laat in zicht. Hierdoor zijn de nodige botsingen onvermijdelijk, wat eigenlijk gecompenseerd zou moeten worden door een botsing weinig invloed te laten hebben op de race. Helaas tolt je auto zelfs bij de wat zachtere aanvaringen al om zijn as en verlies je secondes aan tijd. Dit mankement zorgt al snel voor heel wat frustratie, terwijl de rest van het spel helemaal niet zo lastig is.