Dominions 3: The Awakening
Dominions 3 werd (net als de eerdere delen) gemaakt door Illwinter Design, een Zweedse developer bestaande uit twee mensen. Vanaf deel twee is Illwinter gaan samenwerken met Shrapnel Games, een Amerikaanse uitgever die “Indie” developers een kans probeert te geven. Gedurende deze jaren bouwden de Dominions-games een trouwe community op, die een aanzienlijk aandeel heeft gehad in de realisatie van deze game. Zo zijn een aantal maps en de manual(!) gemaakt door mensen afkomstig uit de community.
De game zelf dan: Dominions 3 laat zich het best omschrijven als een 4X turn-based fantasy-game. 4X staat voor explore, expand, exploit, exterminate. Dit komt er op neer dat je bijna van scratch een rijk op moet bouwen en de tegenstanders van de wereld moet zien te vagen. Daarnaast is het eerste dat opvalt aan deze game de kwaliteit van de graphics. Deze zijn, met name tijdens de battles, ver beneden de maat. Ook de geluidseffecten zijn erg pover. De muziek daarentegen is goed gedaan. Deze is verzorgd door de folk-groep Draam. De rustig voorttokkelende klanken passen goed bij de sfeer van de game. Houd je echter niet van dit soort muziek, dan zit er niets anders op dan het geluid van de game maar helemaal uit te zetten.
Erg matige graphics
Er zijn veel opties voor het opzetten van een nieuw potje. Je kiest de map (of maakt er een met random map generator), aantal spelers, volken, age en spelopties. Het spel kan singleplayer en multiplayer gespeeld worden. Multiplayer gaat via PBEM (play by e-mail), omdat potjes over het algemeen niet in een avondje kunnen worden afgerond. Bij PBEM spreek je met een aantal spelers af dat je een potje gaat spelen en wie de host is. Deze host ontvangt alle savegames, voegt deze samen, voert de turn-processing uit en zorgt ervoor dat de juiste savegames weer bij de spelers terecht komen. Dankzij de simultane turns (waarover later meer) is deze vorm van multiplayer goed te managen, maar er gaat veel tijd in zitten.
Het verhaal is betrekkelijk simpel: lange tijd leefde de wereld in relatieve vrede onder één God. Eventuele andere religies werden meteen afgekapt. Om de een of andere reden is deze God verdwenen en is de wereld dus in chaos gedompeld. Overal duiken Pretender Gods op, die beweren dat zij de enige echte alleenheerser dienen te zijn. De speler is een van deze Pretenders en moet er voor zorgen dat de gehele wereld hem als enige God aanbidt.
De game begint met de creatie van de Pretender. Dit kan van alles zijn; van een machtige tovenaar tot een draak of zelfs een stenen pilaar. Je kent de gekozen Godheid wat magische krachten toe en bepaalt de attributen (order, productivity, magic, etc.) van zijn/haar Dominion. Dat Dominion is eigenlijk waar de hele game omdraait. Dit geeft namelijk aan hoe sterk een bepaalde provincie jouw Pretender aanhangt. Dit wordt aangegeven door een aantal witte kaarsjes. Dominions van vijandige Pretenders worden aangegeven door zwarte kaarsjes. Het doel van het spel is om de gehele map van witte kaarsjes te voorzien. Klinkt simpel. Toch was ik enigszins overweldigd toen ik aan mijn eerste potje begon. De game is namelijk erg uitgebreid.