Defcon

Natuurlijk is het wel iets ingewikkelder dan dat. De game is opgedeeld in 5 verschillende staten van \'Defcon\', beginnende bij Defcon 5 tot uiteindelijk Defcon 1: kernoorlog. In Defcon 5 kan je alleen nog units plaatsen, in Defcon 3 mag je op zee al gevechten gaan voeren en in Defcon 1 mag je al je tegenstanders gaan belagen met kernbommen. Het aantal units in Defcon is niet zo heel groot, wat de game lekker simpel houdt en zorgt dat je steeds nieuwe tactieken uit blijft proberen met beperkte middelen. Je krijgt radars om te zien wat er om je heen gebeurt, silo\'s als verdediging tegen alles in de lucht en als raketbasis en airbases om je vliegtuigen van op te laten stijgen. Verder kan je op zee nog gebruik maken van drie verschillende schepen: onderzeeërs met kernwapens, vliegdekschepen met een aantal vliegtuigen aan boord en battleships waarmee je andere schepen naar de bodem kan doen zinken. Al deze units worden je voorgesteld in een prima tutorial die het spel binnen korte tijd helemaal duidelijk maakt. Zoals gezegd houdt het beperkte aantal units het spel simpel, maar aan de andere kant zorgt het ook dat er niet heel veel diepgang in de game komt. Met een paar extra units was de game misschien toch nog iets tactischer geworden.

Het doel van de game is uiteindelijk om zoveel mogelijk onschuldige burgers van je tegenstanders op te blazen door steden te bombarderen. Het feit dat het concept zo gruwelijk is maakt berichten als \'Tokyo hit: 7.5 million dead\' alleen nog maar leuker om te zien. Nou is steden bombarderen niet zo simpel als op een knop drukken en zien hoe je nuke naar de andere kant van de oceaan vliegt. Eerst zul je de air defense van je tegenstander moeten neerknallen of moeten wachten tot hij nukes op jou begint te schieten zodat zijn silo\'s ergens anders bezig mee zijn. Al met al zijn er genoeg strategieën te bedenken om de game aan te pakken, wat de anderszins vrij op elkaar lijkende potjes toch nog interessant houdt. Een leuke feature is dat je de game zo lang of kort als je wil kan maken. Een potje speed defcon duurt ongeveer een kwartiertje, maar als je in real-time alle bommen wil zien vliegen kan je met één spelletje tussen de drie en de vijf uur kwijt zijn. Gelukkig hoef je niet de hele tijd in het venster van Defcon te blijven; met twee drukken op de escape-knop ben je terug in Windows en zo gauw er iets belangrijks gebeurt gaat het icoontje in je taakbalk knipperen. Erg handig voor op kantoor.

Dan is er natuurlijk ook nog de mogelijkheid om de game online te spelen. Sterker nog, als je een single player potje wil starten dan moet dat vanuit de online modus, maar dan met alleen AI tegenstanders. De game is dus erg gecentreerd rond de online modus en het is dan ook een beetje vreemd dat de netwerkcode van de game erg slecht in elkaar zit. Voor veel mensen is het ten eerste om duistere redenen al onmogelijk om uberhaupt een potje te joinen en mocht dit wel lukken dan is er vaak veel lag waardoor de game moet gaan \'synchronizen\'. Dit houdt in dat allebei de computers het hele potje versneld opnieuw gaan spelen waardoor je midden in je game weer een minuut of twee mag gaan wachten. Ook als spectator bij een potje zal de game gesynchronized moeten worden wat inhoudt dat als je met je vrienden mee wil kijken je eerst een tijdje mag gaan wachten. Hoe slecht deze code is blijkt overigens ook uit het feit dat mijn spel zelfs een keer ging synchronizen in een game met alleen AI tegenstanders.