SOCOM: U.S. Navy SEALs Fireteam Bravo

De SOCOM: U.S. Navy SEALs-reeks is een van de succesvolste series op de PlayStation 2. Na de aankondiging van de PSP volgde dan ook de verwachte aankondiging van een speciale SOCOM voor deze handheld. SOCOM staat vooral bekend om het online gedeelte en het is dan ook een van de meest gespeelde online games op het PlayStation 2 netwerk.

De basis van SOCOM: U.S. Navy SEALs Fireteam Bravo is natuurlijk de campaign modus bestaande uit veertien missies waarin je verschillende gebieden aan doet zoals Chili, Polen en Zuid-Azie. Zodra je het spel opstart wordt je direct in de actie gegooid. Niet eerst een verplicht saai introductie level, maar gelijk het echte spel. Natuurlijk wordt dit nog wel enkele keren onderbroken door een korte uitleg voor de nieuwe SOCOM-spelers, maar met een klik op de knop is het pop-up schermpje weer weg en verplichte oefenopdrachten zijn er ook niet bij. De opdrachten bij de verschillende missies bestaan uit de standaard activiteiten; slechteriken doden, gijzelaars bevrijden, informatie verzamelen en dingen onschadelijk maken.

Samen met je maatje Lonestar vorm je het Fireteam Bravo. Je kruipt zelf in de huid van Sandman, en samen ga je de strijd met de terroristen aan. Je kunt Lonestar net als je buddies in de PS2-versies van SOCOM verschillende commando’s geven. Dit kan met je stem, maar net zo makkelijk is het om gewoon de knoppen ervoor te gebruiken. Lonestar kan onder meer bommen ontmantellen, gijzelaars beschermen en deuren intrappen. Soms is enkel het geven van een commando voldoende en kun je rustig vanaf de zijlijn toekijken, maar meestal zul je actief mee moeten doen om de missie tot een goed eind te brengen. Als Lonestar bijvoorbeeld een generator onschadelijk maakt zul je hem terwijl hij bezig is moeten beschermen tegen terrorristen die hem willen tegenhouden. Als Lonestar tijdens een level overlijdt dan zul je, net als bij je eigen dood, het level opnieuw moeten doen. Goed op Lonestar passen is dus erg belangrijk.

Het grootste verschil met de PS2-versie is toch wel de besturing. De PlayStation 2-controller heeft de beschikking over twee analoge sticks en de PSP moet het helaas doen met slechts één analoog schuifje. De standaard shooter besturing, lopen met de ene stick, kijken met de andere stick, werkt hier dus niet. Gelukkig heeft ontwikkelaar Zipper hier een goede oplossing voor bedacht. Het lopen gaat gewoon met het analoge schuifje en met behulp van de L-knop kun je opzij stappen. Zodra er een vijand in je zicht komt kun je hierop locken door de R-knop om vervolgens te schieten, goed mikken met een tweede analoge stick is dus niet nodig. Ook al kun je nu op vijanden locken, toch is dat geen garantie voor een goede hit. Je lockt namelijk op zijn buik en niet op zijn hoofd, dus het is vaak nodig om meerdere keren te schieten. Daarnaast is ook niet elk schot raak en hoe verder je van je slachtoffer af staat, des te groter de kans om mis te schieten. Als je een keer goed in de rondte wilt kijken om bijvoorbeeld foto’s te maken, dan kun je de free-look option gebruiken. Hierbij blijf je stil staan en kun je met het schuifje de omgeving goed bekijken.

Je kunt je vijanden benaderen door te sluipen, te kruipen of gewoon te lopen. Hoewel je zou denken dat sluipen het beste zou zijn, maakt het voor de A.I. soms helemaal niets uit. Soms kun je zo naar een vijand toelopen vanaf de zij- of achterkant en merkt hij helemaal niks, maar andere keren hoef je maar een kleine beweging te maken of er wordt al op je geschoten. Gelukkig schiet de A.I. ook heel wisselvallig waardoor je er meestal zonder kleerscheuren vanaf komt. Ook Lonestars A.I. laat je soms helaas in de steek, af en toe kan hij vast komen te zitten achter spullen of heeft hij problemen met het uitvoeren van een gegeven opdracht waardoor je pas verder kunt als je hem hebt geholpen om zijn opdracht toch uit te voeren.

Door het goed afronden van je missies in het spel kun je bonusmateriaal unlocken dat je vervolgens nieuwe karakters en extra wapens voor de multiplayer modus op kan leveren. Deze multiplayer modus is Ad-Hoc met maximaal tien personen te spelen of via internet met maximaal 16 personen. De multiplayer modi zijn erg vergelijkbaar met die van de andere SOCOM-spellen, alleen zijn de levels kleiner vanwege het gebruik van een UMD-schijfje. Er kunnen onder meer clans opgericht worden, er kan een friendslist bijgehouden worden en er kunnen berichten achter gelaten worden. SOCOM is verkrijgbaar in twee verschillende versies, één met en één zonder headset. Wil je SOCOM online gaan spelen dan is het aan te raden de versie met headset te kopen. Deze versie is ongeveer tien euro duurder, maar daar krijg je een erg mooie headset voor terug die door de gewone aansluiting overal voor te gebruiken is en erg fijn zit.

SOCOM is een van de eerste spellen waarbij de PlayStation 2-versie en PSP-versie aan elkaar gelinkt kan worden. Hierdoor kan informatie die je in SOCOM U.S. Navy SEALs Fireteam Bravo gevonden hebt gebruikt worden bij een missie in SOCOM III: U.S. Navy SEALs. Ook andersom werkt de verbinding, dus het spelen van SOCOM 3 helpt je ook weer bij Fireteam Bravo. Hierdoor is er eindelijk de verbinding tussen de PSP en PlayStation waar Sony het bij de aankondiging van de PSP over had. Heb je een van beide games niet, dan mis je weinig, maar heb je beide games dan is het zeker een leuke extra.