Mortal Kombat: Shaolin Monks

Fatality
Ik zal jullie het verhaal besparen, want dat gaat werkelijk nergens over. Boven op het saaie verhaal zijn er ook nog eens de matige voice-acting en de saaie cut-scenes die je niet altijd weg kunt klikken. Er zijn zonder twijfel weer een stel B-acteurs ingehuurd om de stemmen in te spreken voor de personages. Als het verhaal voorspelbaar en saai is en vervolgens de cut-scenes maar niet van het scherm willen verdwijnen, krijg je vaak de neiging je controller naar de televisie te gooien. Deze game moet alles hebben van de lollige actie die met name in de coöperatieve modus naar voren komt.

In het begin kun je dus met Liu Kang of Kung Lao aan de gang. Je wandelt dan door een tutorial-level waarin je de basics van de game leert. Het vechten gaat, op de moves na, heel anders dan je gewend bent van de normale Mortal Kombat-games. Zo kun je je onder meer vrij rondbewegen in de levels. De personages gebruiken de moves die je vaak al kent uit de eerdere spellen, zoals de vuurballen van Liu Kang en de dodelijke hoed van Kung Lao. De besturing hiervan is lekker simpel gehouden, zodat je na enkele minuten al de lekkerste combo\'s maakt.

Elk level telt vaak meerdere tegenstanders die je moet gebruiken om bepaalde puzzels op te lossen. Een voorbeeld daarvan is het volgende: een muur met stekelige punten blokkeert je weg en je kunt niet hoog genoeg springen om de muur over te komen. Je mept er een tegenstander op, springt op zijn lijk en gebruikt die als platform om alsnog over de muur te komen.

De tegenstanders die je tegenkomt zijn vaak erg sterk en ze variëren van lelijke monsters tot vreemde tovenaars. Dat betekent dat je lang zult moeten vechten voor ze eindelijk dood neervallen. Dit heeft de ontwikkelaar zo gedaan om de tijd in het spel op te rekken. Je raast er aardig snel doorheen, na een uurtje of zes tot acht ben je wel klaar. Van die tijd heb je zeker één uur saaie cut-scenes gekeken, een paar uur geknokt en de rest van gebied naar gebied gelopen. Laatstgenoemde is nogal vervelend, omdat dit spel gebruik maakt van back-tracking. Je komt dus vast te zitten in bepaalde gebieden omdat je \'power-up x\' niet bezit, wat ronddolen in eerdere gebieden tot gevolg heeft.

Je verdient per verslagen tegenstander ervaringspunten. Met die punten kun je nieuwe skills vrijkopen, waaronder nieuwe combo\'s en special moves. Je verdient extra ervaringspunten als je een fatality, multality of brutality uitvoert. Bij de eerste hoor je het ouderwetse \'tu tu tu\'-deuntje, waarna een korte cut-scene met de aanval volgt. Een multality vernietigt meerdere tegenstanders tegelijk, maar levert vreemd genoeg minder ervaringspunten op dan een fatality. Een brutality plaatst je personage in een soort hypermode waarin elke klap een ledemaat waard is. Van al deze soorten aanvallen zijn er meerdere te verzamelen voor elk character en dat is zeker de moeite waard. Bovendien zijn deze finishing moves lekker simpel uitgewerkt, vaak is een knoppencombo van vijf keer drukken al genoeg. Wie een combo vergeet kan deze zo oproepen.

De leukste tegenstanders zijn de bekende gezichten. Een beetje overslaan in de coöperatieve mode met Baraka of Kitana is meer dan vermakelijk! Sommige van deze personages zijn af te maken met een speciale fatality. Zo kreeg Jade twee ijzerstukken in haar ogen gepriemd, wat er eerder lachwekkend dan ranzig uitziet.

Replayability
De game is dus snel uitgespeeld, heeft het überhaupt iets te bieden op de lange termijn? Het antwoord daarop is \'mweh\'. Allereerst zijn er nog een handvol characters vrij te spelen die later gebruikt kunnen worden in de Story Mode. Wie Liu Kang een gillende homo vindt kan dus even doorbijten en Scorpion of Sub-Zero vrij proberen te spelen.

Een erg leuke bonus is het kunnen vrijspelen van het originele Mortal Kombat 2. Wie herinnert zich niet dat moment dat dit spel net uit was in de arcade-hallen, dat Street Fighter voor kiddies werd bestempeld en de serie mateloos populair werd. Je zult er wel wat moeite voor moeten doen in de Story Mode, maar dat is het zeker waard.

Uiteraard mag er geen Versus Mode ontbreken in een spel als deze. Jammer genoeg stelt het niet veel voor. Je vecht namelijk met dezelfde opzet als in het normale spel. Na een aantal uur dezelfde soorten tegenstanders te hebben afgemaakt biedt dit niet veel meer variatie.

Tenslotte wil ik nog een alinea wijden aan de coöperatieve modus. Deze wordt geroemd in deze review, omdat het simpelweg de leukste mode in het spel is. Zonder was er weinig van de game overgebleven. Je kunt een \'wedstrijdje\' hooghouden met tegenstanders doen, een beetje overslaan met vijanden of elkaar zo veel mogelijk irriteren. Helaas is echter niet alles koek en ei met het samenspelen. De camera zoomt niet uit als het speelveld wijder wordt. Dat heeft als gevolg dat wanneer één speler bezig is met tegenstanders in de rechterhoek van het beeldscherm, en de ander in de tegenovergestelde hoek aan het meppen is, de tegenstanders soms uit het gezichtsveld worden geslagen en je aanvallen van afstand om je oren krijgt waarop je niets terug kunt doen.